—Συμβαίνουν και εις Εσπερίαν.
.
Δεν πρόλαβα να γράψω το σημείωμα- σχόλιο για τον “συνωστισμό” και….
παρατηρήθηκε ΑΝΑΛΟΓΟ…. κρούσμα “λεξαποφυγής”, αυτή την φορά στην Εσπερία.
.
Απόσπασμα από πρόσφατο δημοσίευμα (δικές μου κάποιες υπογραμμίσεις, στίξεις κλπ, για να μην τις χρεώνουμε στην πηγή):
“…..Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε την Πέμπτη……. προσέχοντας (!!!) να ΜΗΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ πουθενά τη λέξη «Συνομοσπονδία» η οποία παραπέμπει στις αποσχισθείσες Πολιτείες του Νότου την εποχή του Αμερικανικού Εμφυλίου (1861-65)”. (Ζούγκλα 18/8/2017)
.
Αν…..όμως ο κ. Τραμπ διαβάσει (!), λέμε τώρα, το σημείωμά μου: “Διαδίκτυο. Κώστας Βουτσάς εναντίον Ρεπούση…”, θα χρησιμοποιεί την λέξη “συνομοσπονδία”…. άφοβα. Και πολύ ορθώς και…. απαρεξήγητα.
.
Εν πάση περιπτώσει, αφήνοντας το όποιο χιούμορ, αξίζει να επιμείνουμε λίγο, μια και το φαινόμενο της λεξαποφυγής ή καλύτερα αυτής της ιδιότυπης λεξιφοβίας (;), βλέπουμε να….. “συμβαίνει και εις Παρισίους”.
.
Οι λέξεις δεν φταίνε. Και αυτό για τον εξής απλό λόγο:
.
Οι λέξεις αφήνουν (με ΕΥΘΥΝΗ του χρήστη τους) σε πολύ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ
χώρο και χρόνο το λάθος ή σωστό, το θετικό ή αρνητικό ιστορικό
τους “αποτύπωμα”. Κάθε φορά ΜΟΝΑΔΙΚΟ.
.
“Για την Ελλάδα ρε γαμώτο”. Βούλα Πατουλίδου /1992 / Χρυσή Ολυμπιονίκης / Βαρκελώνη / δικό της άπαξ και διά… παντός.
.
Ο χρήστης, οι προθέσεις του, οι συνθήκες, ο χώρος, ο χρόνος κλπ προσδιορίζουν και την μοναδικότητα του αποτυπώματος.
.
Οι ίδιες οι λέξεις ΟΜΩΣ, αμέσως μετά…. “ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ” ανέγγιχτες, αστοχοποίητες,
παρθενικές στην Εθνική Γλωσσική δεξαμενή, έτοιμες προς ελεύθερη χρήση.
.
Τί άλλο. Να διστάζουμε να χρησιμοποιήσουμε την λέξη “συνωστισμό”,
ή την λέξη “συνομοσπονδία”, επειδή ΚΑΠΟΤΕ (!!!) άφησαν ένα, όποιο, ιστορικό
“αποτύπωμά” τους.
.
Πέρα από το γεγονός ότι αυτό είναι ΛΑΘΟΣ (όπως έγραφα στο παραπάνω
σημείωμα) και μόνο επειδή
ΑΔΙΚΕΙ- σφετερίζεται την ελεύθερη “ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ” μιας λέξης, επιπλέον είναι
ΚΑΙ επικίνδυνο.
.
ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ επικίνδυνο: Λανθανόντως δημιουργούμε
ΜΟΝΟΙ μας (!!!) “απαγορευμένες” λέξεις προς αποφυγήν (από εδώ και ο αυθαίρετος νεολογισμός “λεξαποφυγή” για τις ανάγκες του σημειώματος. Αγνοείστε τον. Ο άλλος νοελογισμός, πάλι για τις ανάγκες του σημειώματος, “λεξιφοβία” νομίζω ότι είναι εύστοχος).
.
Μπας κι έχει δίκαιο τελικώς ο ΧΑΞΛΕΫ για το ότι ο… “ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ
ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ” θα προκύψει, χωρίς (να χρειαστούν) ΑΝΩΘΕΝ απαγορεύσεις, ΑΛΛΑ μέσα από την ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΗ, σταδιακή “αχρήστευση” ή διαρκώς “αλλοιούμενη” σημασία των λέξεων. Ούτε απαγορεύομεν ούτε διατάσσομεν. Απλά αποδοχή και……. εξοικείωση.
Μάλλον ο ερίφης έχει δίκαιο, αφού σε αρκετά από όσα “πρόβλεψε” από το 1936 ήδη επαληθεύεται.
.