“
Στην Αθήνα του… Σωκράτη, ούτε κατά διάνοια να διαθέσει ένας ΜΕΣΟΣ Αθηναίος 5 μισθούς, για να παραγγείλει μία…. φιάλη “σαμπάνια” Χίου…..”
.
(Διαδίκτυο. Έξυπνο σχόλιο και ευρηματική επικαιροποίηση, σε ένα πασίγνωστο καρέ).
.
Στο δεύτερο μέρος, μερικά απαραίτητα οικονομικά.
Πολύ σύντομα λοιπόν να πω:
.
3-4 οβολοί =(μισή περίπου Αττική δρχ) το μέσο μεροκάματο, αλλά και
η αμοιβή των μισθοφόρων, λ.χ οι Μύριοι του Ξενοφώντα.
20 δραχμές περίπου ο…. μηνιαίος μισθός ενός μέσου Αθηναίου (προ φόρων, λ.χ το “τριωβολον”, κάτι σαν ΕΝΦΙΑ)
.
“Τριώβολον” λέγεται και η ΣΥΝΗΘΗΣ ημερήσια αποζημίωση δικαστών και βουλευτών (λαϊκοί, εναλλάξ με κλήρωση) που κυμαινόταν από μισή έως 1 δρχ
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Επειδή το τριώβολον(τρεις οβολοί) ήταν και η “εξαγορά” της ΚΟΛΑΚΕΙΑΣ από τους ΔΗΜΑΓΩΓΟΥΣ, σαρκάζεται και ως κάτι ΑΣΕΜΝΟ, που… απεικονίζεται απαξιωτικά ως “κατάπυγον πεπορνευμένον”(= η γνωστή… επίδειξη του μεσαίου δάκτυλου).
.
Καλά και σίγουρα χρήματα έβγαζαν ΤΟΤΕ μόνο οι τεχνίτες και οι… μικρομεσαίοι (ελεύθεροι επαγγελματίες, θα λέγαμε σήμερα….. σιδεράδες, καροποιοί, τεχνίτες μαρμάρου, αγγειοπλάστες κλπ )= ι,5 με 3 δρχ. την μέρα.
.
Επίσης οι χορεύτριες (ορχηστίδες, αυλητρίδες) των πριβέ Συμποσίων, οι… δικηγόροι (λογογράφοι)= 1 δραχμή η αγόρευση, καθώς και οι Σοφιστές (= σαν να λέμε… Ιδιωτική Εκπαίδευση).
.
Τα…. επιτόκια μόνο ήταν σχετικά χαμηλά. Οι ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ της εποχής (Κολλυβιστές) ΔΑΝΕΙΖΑΝ “την μναν επί οβολώ” (100 δρχ με επιτόκιο έναν οβολό=1/6 της δραχμής, όσο κόστιζε και μια… επίσκεψη σε…. “άστεγη” =οδίτισσα εταίρα, του…δρόμου δηλαδή (= ως ένδειξη του…. φθηνού δανεισμού). (Κεραμεικό… μεριά).
.
Στην Αθήνα του… Σωκράτη φυσικά, ούτε κατά διάνοια να διαθέσει ένας ΜΕΣΟΣ Αθηναίος 5 μισθούς, για να παραγγείλει μία…. φιάλη…. “σαμπάνια” Χίου ή να διαθέσει 15 (!) μισθούς (300 δρχ), για να κάνει έκπληξη στην καλή του μία πορφύρα. (δες σχετικά πρώτο μέρος)
.
Μόνον οι…. “κάρτα ευ έχοντες του βίου”.
.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Και η πολυπαινεμένη Αθηναϊκή Δημοκρατία δεν “χτύπησε” το κακό στην βάση του. Οι πλούσιοι….πλουσιότεροι και οι φτωχοί στην μοίρα τους….!
Και ΤΟΤΕ, οι πλούσιοι “κέρδιζαν”, Οι μεσαίοι “αμείβονταν- μισθοδοτούνταν” και οι φτωχοί….. “επιδοτούνταν”.
Θυμάστε τον ΑΔΥΝΑΤΟ=ανάπηρο (του… ΛΥΣΙΑ), που προσπαθεί να πείσει τους δικαστές να μην του κόψουν το “επίδομα αναπηρίας”
.
Υ.Γ Μιλάμε για Αθήνα πάντα. Γιατί στην Σπάρτη, καλύτερα…. εντελώς άφραγκος, παρά να…. κουβαλάς (!!!) τους ΑΣΗΚΩΤΟΥΣ “χάλκους” ή μάλλον “σιδήρους”= με την έννοια της ευτελούς αξίας .
.
Από δω και η έκφραση: “Σήκωσε…. όλα τα χρήματά του”. (Μόνο που σήμερα το πρόβλημα δεν είναι το “σήκωσε”, αλλά…. αν υπάρχουν χρήματα να σηκώσει).
.
Υ.Γ ΈΤΣΙ για σύγκριση: Αργότερα βέβαια, στα χρόνια του Αλέξανδρου, τα οικονομικά μεγέθη αλλάζουν θηριωδώς: Ένα βραβείο από μια…. κόντρα οινοποσίας, έφτανε ακόμη και το ασύλληπτο ποσό των 6.000 δρχ. (=ένα ολόκληρο τάλαντο). Και ο Αλέξανδρος θα ΔΙΑΘΕΣΕΙ ποσό ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ από τον κρατικό ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟ της ΑΘΗΝΑΣ, για το ΤΑΦΙΚΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ του ΗΦΑΙΣΤΙΩΝΑ….. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία ρεαλισμού.
.
Σ Υ Π Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α:
Κακά τα ψέμματα: Η Δημοκρατία, η Αρετή, η Γνώση, ο Πατριωτισμός, οι…. ΑΞΙΕΣ (!) και άλλα ωραία, εν μέσω….της….. ηθικής των ΝΟΜΙΣΜΑΤΩΝ. Λόγω Σαρακοστιανής επικαιρότητας, θα μπορούσαμε να πούμε “εν μέσω… της ηθικής των αργυρίων”. Από τότε.
Να, γιατί ο Σωκράτης (Ο Χ Ι ο…. Πλατωνικός του….. “εικονοστασίου”) ασχολείται με την τιμή ΚΑΙ της πατάτας…..!
συνεχίζεται