Αεροπορικές τραγωδίες: Μια αφελής ερώτηση
……Το θέαμα, από τον “ΤΟΠΟ” του δυστυχήματος, κατά κανόνα ΤΡΑΓΙΚΟ, με τον… θλιβερό ΜΗΔΕΝΙΣΜΟ (!!!) του ανθρώπινου σώματος και της ανθρώπινης προσωπικότητας… από την…. ” μια στιγμή στην άλλη”.….!
.
Λένε και όντως έτσι είναι ότι το αεροπλάνο είναι το ασφαλέστερο μέσο μεταφοράς.
Ωστόσο
Οι δυνατότητες του “Μέσου”, σε συνδυασμό με την εξάρτηση του ανθρώπου, ως ΑΠΟΛΥΤΑ “αδύναμου” επιβάτη του Μέσου πλέον.
Το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα, με χιλιάδες πτήσεις καθημερινά, την εξοικείωσή μας με την “εικόνα”, η ΑΠΟΓΕΙΩΣΗ ενός αεροσκάφους προκαλεί ΔΕΟΣ.
(Ενδεικτικά να πούμε ότι η καθέλκυση λ.χ ενός τεράστιου πλοίου, προκαλεί θαυμασμό, αλλά όχι δέος, ανάλογο με αυτό μιας, ακόμη και συνήθους απογείωσης).
Το αρχετυπικό “θράσος” του ανθρώπου να “ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙ” τα πάντα, σε συνδυασμό με την , σπάνια μεν αλλά πάντα…. ΘΕΑΜΑΤΙΚΗ συνειδητοποίηση της μικρότητας, της ήττας και της αυτοπαγίδευσής του.
Ο “όγκος” κάθε αεροπορικού ατυχήματος, σε συνδυασμό με το “μοιραίο”….. “μέσα σε μια στιγμή”, που έχει ως συνέπεια τον μαζικό θάνατο…..
Αυτά και άλλα πολλά ίσως, ΣΥΝΤΗΡΟΥΝ προαιώνιες φοβίες και κάνουν, ώστε ένα ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΟ Δυστύχημα, πάντα να γίνεται ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ είδηση.
Άλλωστε: Το θέαμα, από τον “ΤΟΠΟ” του δυστυχήματος, κατά κανόνα ΤΡΑΓΙΚΟ, με τον… θλιβερό ΜΗΔΕΝΙΣΜΟ (!!!) του ανθρώπινου σώματος και της ανθρώπινης προσωπικότητας… από την…. ” μια στιγμή στην άλλη”.….!
Κλείνω με την προαναγγελθείσα ΑΦΕΛΗ ερώτηση:
Γιατί δεν τοποθετούνται μία δύο ΚΑΜΕΡΕΣ, ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΑΜΕΣΗΣ μετάδοσης στο εξωτερικό του σκάφους;;;; Και η κάμερα να καταστραφεί, ήδη θα είχε καταγραφεί σε υπολογιστές η πολύτιμη τελευταία εικόνα, ίσως σωτήρια για τους… επόμενους. (Αν ήταν έκρηξη εκ των ΕΣΩ, αν ήταν εξωτερική, αν “χτυπήθηκε”, αν ανατινάχθηκε…)
Μήπως δεν γίνεται… τεχνολογικώς, δεν επιτρέπεται, το απαγορεύει ο…νόμος;