Σε…. επετειακή επανάληψη.
(Απόσπασμα από το άρθρο μου: “Κέννεντυ, Τζέιμς Ντιν, Άιφελ…. Τιτανικός, Νυρεμβέργη ….σύγχρονοι μύθοι”)
Το ερώτημά μου στο άρθρο εκείνο είναι σε συντομία:
Τί είναι αυτό που μυθοποιεί ένα σύγχρονο γεγονός, πρόσωπο κλπ και “γιατί”, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από εποχές και ΜΕΣΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ, ο “μύθος” πάντα γοητεύει.
Ας θυμηθούμε δύο από τους σύγχρονους “μύθους”:
Η επέτειος της Χιροσίμα ήταν προχθές.
Η επέτειος της 11/9 είναι κοντά.
5) Δίδυμοι Πύργοι
Προς… μυθοποίηση οσονούπω και οι Δίδυμοι Πύργοι!
Καταπληκτική, (αν δεν κάνω λάθος στον όρο) η συναισθησία (!) της φωτογραφίας:
Οι… σύγχρονοι γίγαντες καίγονται και οι… μικροί γύρω (σαν να)… παρακολουθούν ανήμποροι και απορημένοι (!)
Όσο πιο πολλά τα αινίγματα, τόσο ταχύτερη και η μυθοποίηση;
.
6) Χιροσίμα….
Ο ίδιος ο Οπενχάιμερ, ο «πατέρας» της ατομικής βόμβας της Χιροσίμα, βλέποντας τον όλεθρο που σκόρπισε το… έργο του, αντιγράφοντας τον Ινδό ποιητή, θα πει μπροστά στις κάμερες:
«Αν οι ακτίνες του ήλιου λάμψουν αναπάντεχα μια μέρα στον ουρανό, τότε να ξέρεις πως θα φανεί ο Πανίσχυρος… Εγώ, ο Θάνατος, αυτός που καταστρέφει τους κόσμους…»
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε, εάν αυτή, η εξ αντιγραφής έστω, δυνατή άποψη του μεγάλου Αμερικανού Επιστήμονα, «έκρυβε» προβληματισμό, φόβο ή την… οίηση ισχύος.
Ο Γάλλος σκηνοθέτης πάντως, Αλέν Ρενέ, στέκεται σαφώς προβληματισμένος, μπροστά στα πρωτοφανή δεδομένα:
Αλέν Ρενέ: Χιροσίμα, αγάπη μου:
Ο Ρενέ, και η σεναριογράφος του (η Γαλλίδα συγγραφέας Μ. Ντιράς), στο λυρικό τους αριστούργημα «Χιροσίμα, αγάπη μου» θα αντιτάξουν τα δικά τους (αλλά ΚΑΙ δικά μας) «Αν»:
«Αν η ατομική βόμβα, αξίζει όσο 20.000 κοινές βόμβες, και Αν η πυρηνική βόμβα, αξίζει όσο 1.500 ατομικές…. αυτό τιμά την επιστήμη του ανθρώπου, αλλά
η πολιτική ευφυία του,
πολύ λιγότερο ανεπτυγμένη, ελαχιστοποιεί τον θαυμασμό μας»
και προφανώς, να προσθέσουμε εμείς, μεγιστοποιεί το… δέος μας (!)
Από τότε (1962, χρονιά που γυρίστηκε το φιλμ), έτρεξε πολύ νερό στο αυλάκι της Επιστήμης. Τα σημερινά «Αν» ποια θα μπορούσε να είναι άραγε;
.