ΟΜΗΡΟΣ
Ο γενάρχης της Ελληνικής γλώσσας και γενικά του Ελληνικού Πολιτισμού
Θεωρεί την εφηβεία ως την ωραιότερη και σημαντικότερη περίοδο της ζωής του
ανθρώπου. Με μιά προϋπόθεση: Αυτή, και των προσωπικών επιλογών.
Πέρα από τις συγκεκριμένες “εκφράσεις” που θα δούμε λίγο πιο κάτω, ο
Όμηρος πραγματεύεται το σημαντικό θέμα “εφηβεία- νιότη” σε ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ
με την “παιδαγωγική της ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗΣ”
μέσα από τα εκπληκτικής ΣΥΝΘΕΤΟΤΗΤΑΣ “πορτρέτα” (ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ)
της ΝΑΥΣΙΚΑΣ,
του ΦΟΙΝΙΚΑ
και της ΕΥΡΥΚΛΕΙΑΣ.
Αν η ΑΔΙΕΞΟΔΗ περίπτωση της ΝΑΥΣΙΚΑΣ,
“παγιδευμένης” στην ασύμμετρη, για τα
15χρονά της, ωριμότητα των “μεγάλων”, προκαλεί θλίψη,
ο Όμηρος μας αποζημιώνει, βάζοντας στον αντίποδα την περίπτωση του ΦΟΙΝΙΚΑ
που θα διεκδικήσει
τα ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ και της ηλικίας και
της ζωής του, ισορροπώντας θαυμάσια
τόσο την ΙΣΧΥΟΥΣΑ (!) ηθική της περιρρέουσας “κοινωνικής τάξης”, όσο και
το… επαναστατικό δικαίωμά του
να ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙ “χώρο” για την δική του οντότητα, να “ορίσει, όπως λέμε,
ο ίδιος την συνέχεια και τον τρόπο της ζωής του.
Ξεχωριστή η περίπτωση τέλος της υποχρεωμένης
“δουλοσύνην ανέχεσθαι”(!!!!),
ανέραστης ΕΥΡΥΚΛΕΙΑΣ
“που κόρη την αγόρασε πρωτόχνουδη ο Λαέρτης,
μα δεν την πλάγιασε ποτέ, μην του θυμώσει εκείνη (=η γυναίκα του Αντίκλεια)”
Δεν θα χαρεί ούτε την νιότη ούτε την γυναικεία φύση της. Το χαμηλότονο
ΜΟΝΑΔΙΚΟ “ξέσπασμά” της πάντως, σε μια “διαταγή” της Πηνελόπης,
δεν… στερείται τραγικότητας. Ίσα ίσα….!
(Θα δούμε αναλυτικά μία μία τις περιπτώσεις αργότερα).
.
Ομηρικές ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ= Η Ελληνική Γλώσσα αυτούσια.
παις γενειήσας / παις-κούρος πρωθήβης ( πρωτο-έφηβος= τα… πρώτα γένια)
κούρη πρωθήβη / κούρη ηβώωσα (πρωτο- έφηβη, παρθενική)
Σημείωση: Ας δούμε, επί τη ευκαιρία, μια διαφορά που ισχύει μέχρι σήμερα.
Στην γυναίκα η λέξη “κούρη” είναι υπό… περιορισμό. Δηλαδή
κούρη= κυρίως, η παρθενική νεήνις. (γιατί υπήρχαν και μη παρθενικές νεήνιδες).
Αντίθετα:
Στον άνδρα η λέξη “κούρος”… επιδοτείται:
κούρος= το παλληκάρι (σκέτο).
ήβης ίκετο μέτρον / ήβησε-ηβώωσε= έφτασε- μπήκε στην έφηβική ηλικία
ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ για την αξία της εφηβικής ηλικίας, όπως ακριβώς μας έρχονται από τον ΟΜΗΡΟ.
Φυσικά τις κρατήσαμε, και ως μορφή και ως περιεχόμενο, χωρίς να αλλάξουμε ούτε κόμμα….!
τέρπεται ήβης=χαίρεται την νιότη /ταρπήναι ήβης= να χαρείς τα νιάτα σου
“ήβης άνθος έχει”= βρίσκεται στον ανθό της νιότης, (στο άνθος) της ηλικίας του.
ήβη- νεότης πολυήρατος= νιότη….. πολυαγαπημένη. Η μόνιμη νοσταλγία μιας ολόκληρης ζωής.
ηβης μέτρον ικάνει= (όχι απλά γίνεται έφηβος, ως άνω, αλλά) φτάνει στην ακμή-κορυφή της δύναμής του.
Στο επόμενο σημείωμα: Όμηρος και γηρατειά