Είθε, εσίγας… γύναι (!) (Μακάρι να σιωπούσες γυναίκα)….
Μονολόγησε, με πολύ καημό, ο αυτοκράτορας ΘΕΟΦΙΛΟΣ,
όταν η ωραιότατη ΚΑΣΣΙΑΝΗ,
όχι μόνο απλώς δεν…. σιώπησε, αλλά και Α Π Α Ν Τ Η Σ Ε επί ίσοις όροις
στην… εξυπναδίστικη, όπως νόμιζε, ατάκα του….!
ΒΕΒΑΙΑ:
Σε Δ Υ Ν Α Μ Ι Σ Μ Ο και αξιοπρέπεια, προηγήθηκε… μακράν η Ομηρική
(όχι η… σχολική), ΠΗΝΕΛΟΠΗ.
Όταν φάνηκε ότι δεν είχε καμιά διάθεση να καταπιεί τα.. παραμύθια
που (θα) της ξεφούρνιζε ο… πολύτροπος, λέγοντάς του ορθά κοφτά:
“Θέλω να μου τα πεις…. Ο Λ Α, Οδυσσέα.
Δεν θα σταματήσω να σε ρωτάω,
μέχρι να τα ΜΑΘΩ όλα” (!). (ΟΔΥΣΣΕΙΑ, ραψ. ψ 260 κ.ε)
.
“Παράξενη (!) γυναίκα….Τί θες τώρα και με ζαλίζεις…. καλύτερα για σένα
να…. μήν ξέρεις….” της το… ξέκοψε ο…. πολύπαθος εκνευρισμένος (!)
Τελικώς (στο θέμα μας πάλι):
Είναι η ΠΟΛΥΛΟΓΙΑ, γυναικεία αποκλειστικότητα, όπως πιστεύεται;
Αφού θυμηθούμε και την ΞΑΝΘΙΠΗ του Σωκράτη (όχι ότι είχε άδικο η γυναίκα…),
ας δούμε και ένα νεότερο σχετικό:
“Μη μου ζαλίζεις το κεφάλι,
άσε την γκρίνια την μεγάλη…”
παραπονιέται ο, κατά τα άλλα, βαρύς και…. έτσι, ρεμπέτης.
ΕΑΝ… όντως συμβαίνει αυτό:
είναι η πολυλογία στο DNA των γυναικών;
Είναι οι γυναίκες που…. αρχίζουν την μουρμούρα;
ή μήπως οι ιστορικές και κοινωνικές συνθήκες διαβίωσής τους,
τις ΑΝΑΓΚΑΣΑΝ περί…. τούτου…..!