(Μια και τα… παραμύθια, βγήκαν στο… μεϊντάνι ξανά)
Η έννοια του “καθαρού”, απόλυτα ομοιογενούς, κράτους (=πόλης τότε), είναι
ΚΥΡΙΑΡΧΟ ψυχολογικό και Εθνικο-κοινωνικό στοιχείο, ουσιαστικά μέχρι λίγο και
πριν τον Μ. Αλέξανδρο.
Και… καμάρωναν για την ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ καταγωγή τους. Είναι χαρακτηριστικός
ο τρόπος ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΜΑΤΟΣ στον Όμηρο, παρά την
τυπικότητα. (Χαίρε ξένε…. Πες μας, ποιος ΠΑΙΝΙΕΣΑΙ ότι είσαι. Ποια η πατρίδα σου,
ποια η καταγωγή σου;)
Θα μου πείτε, υπάρχει από την άλλη ο…. Όμηρος- Κύκλωπας.
Θα ρωτήσει, πολύ…. διπλωματικά, παρότι “μονόφθαλμος”,
τους απρόσκλητους επισκέπτες του, πριν τους…. “φάει” :
“Πώς μπήκατε έτσι στο σπίτι μου;
Μήπως είστε απ’ αυτούς που ΡΙΣΚΑΡΟΥΝ την ζωή τους για να ΚΛΕΨΟΥΝ
ξένες περιουσίες;”
Τέλος πάντων. Παλιές ιστορίες.
Ο Αριστοτέλης στην αρχή, αντικαθιστώντας το Πλατωνικό καθοδηγητικό
“άκουσέ με…”, με το
“Μάθε από τις ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ σου, ακολούθησε τις ΕΠΙΛΟΓΕΣ σου”
(προαίρεση, πάθος)
και
Ο Α Λ Ε Ξ Α Ν Δ Ρ Ο Σ μετά, ΠΡΩΤΟΣ στον κόσμο, “σπάνε”
αυτήν την πατροπαράδο -Σ-η.
Χαλάνε την…. πιάτσα (της αυτοπαγιδευτικής ΕΞΙΔΑΝΙΚΕΥΣΗΣ) που θα λέγαμε σήμερα.
Μια ήδη χαλασμένη… πιάτσα…..
Η….. Κούβα της Μεσογείου, η… αδέσμευτη ΜΗΛΟΣ.... ερείπια, διά χειρός Περίκλειας Δημοκρατίας, (δεν άφησαν πέτρα, πάνω στην πέτρα) από την μια,
τα ουρλιαχτά χιλιάδων νέων παιδιών που πέθαιναν στα… λατομεία
των Συρακουσών…..από την άλλη….! (από τους “ω ξείν’ αγγέλειν…..”)….!
Τότε εισάγεται στο παγκόσμιο λεξιλόγιο η λέξη “κοσμοπολίτης”
των … εκτεταμένων επικρατειών, αρχικά λίγο απροσδιόριστη.
Οι Έλληνες “φεύγουν” την ντόπια μιζέρια, ΟΧΙ για να δημιουργήσουν
αποικίες-αντίγραφα, με…. πυρσούς….. σακουλάκια (!) με χώμα, δάφνινα στεφάνια,
και άλλα τέτοια συγκινητικά, όπως παλιά,
αλλά να…. πιάσουν δουλειά και…. “κάνα” μεροκάματο, αρχικά ως μισθοφόροι
και μετά ως επιδοτούμενοι (!) από τους… βαρβάρους. Αυτούς τους… “πας μη Έλλην….”
“Δει χρημάτων…” έλεγε ο…. πατριώτης Δημοσθένης…. γενικώς, ωστόσο
“τσέπωσε” ένα μικρό ποσό… ιδιωτικώς!
Οι Τραγωδίες γίνονται… μελό τραγούδια (παραλογές)…..
Νέοι ΚΑΙΡΟΙ , νέα ΗΘΗ,
Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ Ελληνικός Πολιτισμός ζητούσε… ΔΙΕΞΟΔΟ, πριν… αυτοσυντριβεί ανακυκλούμενος,
με τον Αλέξανδρο να αντιλαμβάνεται την ανάγκη προσαρμογής
του Ελλήνων, προσαρμογής ΕΠΕΙΓΟΥΣΑΣ (= ΓΟΡΔΙΟΣ ΔΕΣΜΟΣ)
και να οραματίζεται έναν ΕΝΙΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ
σε ρόλο ΗΓΕΤΗ, με βασικά χαρακτηριστικά την ΕΞΩΣΤΡΕΦΕΙΑ (!) πλέον
και την ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ, όχι τον ΦΟΒΟ (Δύο χιλιάδες χρόνια μετά όμως,
ακόμη μας λείπουν).
Μας…. πρόλαβε και η ΡΩΜΑΙΟΚΡΑΤΙΑ, που πήγε αλλού τα πράγματα.
Το Χρήμα, από όπου κι αν προέρχεται, ΔΕΝ ΜΥΡΙΖΕΙ. Θα πουν. Είτε από… τουαλέτες,
είτε απο… Πετρέλαιο, είτε από… μπαρούτι….!
Πολύ- πολύ αργότερα κάποιοι θα μιλήσουν για… εποικοδομήματα. Θα το δουν
πιο… επιστημονικά το πράγμα.
Έτσι η Ιστορία αποκτά μια καινούργια βάση: Αυτήν της οικονομίας.
και κάπως έτσι αρχίζει νέος….. κύκλος εργασιών, οι…. of shor,
τα υπερτιμημένα ή υποτιμημένα, τα χρηματιστήρια…. στην ανθρώπινη Ιστορία.
Όλα αυτά δηλαδή, που έχουμε και βλέπουμε μπροστά μας…. την σήμερον.