Ο ένας είναι φυσικά το “φάντασμα” του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Ο άλλος το προσδοκώμενο “χρυσάφι”: Δηλαδή πιθανά πολύχρυσα κτερίσματα, διακοσμήσεις κλπ.
(Εύλογο βέβαια καθότι στην Αλεξανδρινή Μακεδονία….. λεφτά υπήρχαν)
Διαφορετικά, ελάχιστο θα ήταν το…. παγκόσμιο ενδιαφέρον για τον τάφο. Θα ήταν μια εντυπωσιακή μεν, αλλά συνήθης ανασκαφική επιτυχία, του τύπου
“βρέθηκε ο τάφος της Ρωξάνης, του Νέαρχου….”!
Με… υπόψη την πιθανότητα και μόνο να είναι ο Αλέξανδρος,
δίνει την αίγλη του στο όλο γεγονός
και το… παιχνίδι “βρείτε ποιος είναι……” (δεν ξέρω αν πέφτουν και στοιχήματα)
ξεσηκώνει εύλογα το παγκόσμιο ενδιαφέρον.
Για τον δεύτερο λόγο, το προσδοκώμενο χρυσάφι, τί να πούμε.
Λίγοι (ευτυχώς που υπάρχουν και αυτοί) θα δώσουν σημασία στην λεπτοδουλειά… στην λείανση… στην μικροτεχνική…. στην χύτευση… κλπ, κλπ…. των όποιων ευρημάτων.
Οι Πολλοί, όλοι εμείς δηλαδή, θα… εντυπωσιαστούμε παγκοσμίως, μόνο όταν μάθουμε το… βάρος του χρυσού.
Ευτυχώς όμως η ανασκαφή είχε την πρώτη μεγάλη ΔΙΚΑΙΩΣΗ- επιτυχία της.
Την Μ Ν Η Μ Ε Ι Α Κ Ο Τ Η Τ Α, την διαφαινόμενη μεγαλοπρέπεια, την μοναδικότητα του ίδιου του τάφου,
όπως άλλωστε δήλωσε η κ. ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΗ, η υπεύθυνη αρχαιολόγος της ανασκαφής.
Σε παρένθεση μια χρήσιμη αναλογικά πληροφορία από το Διαδίκτυο (Νέα Κερατσινίου):
¨….Έργο του (του Δεινοκράτη) είναι και ο επιτάφιος τύμβος του Ηφαιστίωνα στη Βαβυλώνα, ένα κολοσσιαίο μνημείο έξι ορόφων πλάτους 180 μέτρων στη βάση του, με διάφορες χρυσές διακοσμήσεις στους ορόφους….”
Βέβαια την ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ (ΤΟΤΕ) μιας τέτοιας κατασκευής ο Δεινοκράτης την οφείλει στον Αλέξανδρο, που διέθεσε μυθώδη ποσά για τα… νεκρικά του φίλου του Ηφαιστίωνα.
Κατά συνέπεια, ως προς την ΑΜΦΙΠΟΛΗ, προκύπτουν ερωτήματα:
α) Εάν και ο τύμβος της Αμφίπολης είναι όντως αντίστοιχης Μεγαλοπρέπειας (εξωτερικά και εσωτερικά),
και το κυριότερο ερώτημα:
β) Ποιος έδωσε ή σωστότερα ποιος μπορούσε να δώσει και γιατί (!), στον ευφάνταστο αρχιτέκτονα του Αλέξανδρου, τις δυνατότητες μιας ανάλογης κατασκευής και προς τιμήν ΤΙΝΟΣ.
(Έμμεση απάντηση στην συνέχεια).
Επιτυχία της ανασκαφής όμως, όσο κι αν δεν… εντυπωσιάζει παγκοσμίως, είναι και το γεγονός ότι… ΔΕΝ ΑΠΟΣΙΩΠΗΘΗΚΕ ο…. πρώτος διδάξας, ο αείμνηστος αρχαιολόγος ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ.
Όσο για τον ένοικο του Τάφου:
Εάν η χρονολόγηση κατασκευής του είναι αυτή που αναφέρουν οι ανασκαφείς, δηλαδή
το 325-300 π.Χ. έχει βάση η εξής (εξωεπιστημονική πάντα) συλλογιστική:
Το διάστημα αυτό, ο έχων το γενικό πρόσταγμα στην Μακεδονία, ήταν ο Κάσσανδρος,
γνήσιο “παιδί” της… ΗΓΕΤΙΚΗΣ ΗΘΙΚΗΣ και των ηγετικών ΦΙΛΟΔΟΞΙΩΝ της εποχής.
Τρεις υπήρξαν οι… μακροημερεύσαντες ΒΑΣΙΛΕΙΣ της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (όχι απλά αξιωματούχοι, στρατηγοί, διάδοχοι- επίγονοι) το β’ μισό του 4ου αι. π.Χ.
Ο Φίλιππος, ο Αλέξανδρος και ο Κάσσανδρος (στο κρίσιμο τελευταίο τέταρτο).
Ο τάφος του Φιλίππου ανακαλύφθηκε από τον ΜΑΝΟΛΗ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟ και ΕΙΝΑΙ στην ΒΕΡΓΙΝΑ.
Ο Αλέξανδρος, κατά πάσα πιθανότητα έχει ταφεί στην Αλεξάνδρεια.
Η μεταφορά της σορού του κάποια στιγμή, πολύ συγκεκριμένη πάντως και δεσμευτική, με δεδομένη την χρονολόγηση του τάφου της Αμφιπολης, δεν είναι απίθανη. Ίσα-ίσα…
Όμως δεν φαίνεται να συνέβη τελικά, σύμφωνα με την γνώμη των ειδικών.
Και ένας μνημειώδης, μεγαλόπρεπος, ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ τάφος κατασκευάζεται μόνο για Βασιλιά,
ή έστω… Αντιβασιλιά και τα μελη της οικογένειάς του.
Ίδωμεν.
Προσωπικά θα ήθελα ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ οι ανασκαφές να αποκαλύψουν ένα εντυπωσιακό (ταφικό) μεγαλόπρεπο μνημείο στην γη της Μακεδονίας.
ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ και η Μακεδονία το δικό της “ΣΗΜΑ”….. την Κνωσσό της, τις Μυκήνες, τον Παρθενώνα της.
Και όπως φαίνεται μάλλον θα το αποκτήσει.