Δ. Μαρωνίτης ΒΗΜΑ 12/1/2014
Επιτέλους
Ανακαλύπτουν και αποκαλύπτουν και οι “συστημικοί”
(εννοώ αναγνωρίσιμοι, καταξιωμένοι στον χώρο) τον ερωτικό Όμηρο.
Ότι δηλαδή η Ιλιάδα δεν είναι….. πολεμόχαρη και προπάντων δεν είναι ανέραστη.
Πολύ σημαντικό βήμα.
(Δείτε επίσης στο Διαδίκτυο ή στο ithacanews “Ο Οδυσσέας και οι γυναίκες”.
Συγκριτικά όμως δείτε και “ο θάνατος της Ομηρικής Πηνελόπης” στο διαδίκτυο, ή στο chrisblog.gr
Πολύ σημαντικότερο όμως είναι ότι δηλώνεται έστω και η εν μέρει αποστασιοποίηση ή καλύτερα αλλοτρίωση της αληθινής “πλήρους” Ομηρικής ποίησης από την αφελή παιδαριώδη σχολική… φρουτόκρεμα.
Όμως μένουν ακόμη πολλά να αναθεωρήσουμε. Πάρα πολλά (!)
Μερικά και μόνο μερικά απ’ αυτά:
……Ότι ο Όμηρος είναι ο πρώτος ΔΡΑΜΑΤΙΚΟΣ και όχι επικός Ποιητής:
(πύκνωση συνολικού χρόνου, Χαρακτήρες, περίτεχνη επινόηση
επιπέδων χώρου και λειτουργικού χρόνου, τεχνικές μέθεξης, κάθαρση….)
……ότι δραματουργική βάση της Ομηρικής Ποίησης είναι η ανθρώπινη σεξουαλικότητα.
(Σημείωση: Μιλάμε για βάση δραματουργική,
που σημαίνει ότι Όμηρος επιλέγει κάποια
μορφή ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗΣ (!!!) συμπεριφοράς, κάθε φορά που θέλει να προωθήσει τον “μύθο”, την οικονομία των Έργων του).
…..Ότι ο καινοτόμος, επαναστάτης (κατά Κορδάτο) Όμηρος
ΔΕΝ είναι Δ Ε Σ Μ Ι Ο Σ της “Τροίας”.
……Ότι δηλαδή οι Ομηρικοί ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΙ (!) ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ που επινόησε ο δημιουργός τους, ΟΥΔΕΜΙΑ έχουν σχέση με τους Τρωικούς
μυθιστορικούς Ήρωες (ακόμη κι όταν τους “θυμίζουν” κατά 99,9%).
(στο Διαδίκτυο: Ομηρικός- Τρωικός Οδυσσέας)
Σημείωση: Με την έννοια ότι ο Σεξπηρικός λογοτεχνικός Χαρακτήρας “ΑΜΛΕΤ”, ως ελεύθερη, αυτοπροσδιοριζόμενη(!!!) και ΑΥΤΑΡΚΗΣ δημιουργία του Ποιητή του, ουδεμία σχέση έχει με τον όποιον συνονόματο… Δανό πρίγκηπα.
Με την έννοια ότι στην ΜΙΑ μυθιστορική “Ηλέκτρα”, “αντιστοιχούν” ΤΡΕΙΣ Χαρακτήρες (!!!) “Ηλέκτρας”…..
…….Ότι η ανιαρά ευθύγραμμη μονοαξονική ΟΔΥΣΣΕΙΑ
και ο ισοπεδωτικός δεσποτισμός του κεντρικού της λογοτεχνικού Χ Α Ρ Α Κ Τ Η Ρ Α
(Οδυσσέας αναμενόμενος-
Οδυσσέας επιστρέφων-
Οδυσσέας εκδικούμενος)
μετατρέπει το Ομηρικό πολυδιάστατο δραματικό αριστούργημα (κήρυγμα Δημοκρατίας, Ισότητας και Ανθρωπισμού) σε μήτρα μονοσήμαντων αυταρχικών ιδεολογιών και ιδεολογημάτων βίας.
….. Ότι μετατρέπουμε τον κεντρικό Χαρακτήρα-“Παίγνιο” του δημιουργού του της Ομηρικής Οδύσσειας σε νεκροπομπό αναλώσιμων, σιωπηλών “αμενηνών” σκιών.
Έτσι προφανώς βολεύει τα…. ταξιδιάρικα οράματα φυγής
του αστικού μας καναπέ.
Ήρθε… καπάκι και ο…. ξένος στίχος
“Ευτυχισμένος που έκανε το “ταξίδι” του Οδυσσέα…” και κάναμε
τον Όμηρο… ταξιδιωτικό γραφείο (!).
Ναι ! Ευτυχισμένος που έκανε το “ταξίδι” του Οδυσσέα…
…..αρκει στον…. πηγαιμό για την Ιθάκη, να…… έχεις συντρόφους αναλώσιμους (!!!) για να…. ταΐζεις Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες…..
(Τώρα τα περί…. σκέψης υψηλής, συγκίνησης εκλεκτής και άλλα….. είναι ψιλά γράμματα).
Ναι ! Ευτυχισμένος που έκανε το “ταξίδι” του Οδυσσέα…
αρκεί να…. ΜΗΝ ενοχληθείς από τύψεις, αν “φτωχική” βρεις την Ιθάκη,
από τους….. μνηστήρες της…. προσωπικής σου απληστίας.
Ναι ! Ευτυχισμένος που έκανε το “ταξίδι” του Οδυσσέα…
….Αρκεί να μπορείς να στήνεις, όντας ξεχασμένος “μυχώ”(στο βάθος)
“…σπείους γλαφυροίου…” (κάποιας καλολαξευμένης σπηλιάς) “φιλότητι τερπόμενος”, (αρκεί λοιπόν να στήνεις)
“τύμβον” για τον… απρόσεκτο, νήπιο= αφελή ΕΛΠΗΝΟΡΑ,
….. κλαίγοντας με μαύρο δάκρυ: “αχνύμενος, θαλερόν κατά δάκρυ χέων”.
.
Να γιατί ευτυχισμένο το τέλος ΚΑΙ της (σχολικής) Οδύσσειας,
όπου, ακυρώνοντας το Ομηρικό αριστούργημα των ανεπανάληπτων
χαρακτήρων και των ιδεών ανθρωπισμού, διαβάζουμε:
“Η συνάντηση Οδυσσέα- Πηνελόπης, είναι το ευτυχισμένο τέλος, μιας μ ε γ ά λ η ς περιπέτειας, που λέγεται (μαντέψτε)…. Οδύσσεια”. Αν είναι δυνατόν (!).
Να όμως που είναι.
Τί άλλο όμως πρέπει να αναθεωρήσουμε σχετικά με τα “τόσον λίγο εκτιμηθέντα” Ομηρικά Αριστουργήματα.
Ας πούμε μερικά ακόμη:
… Ότι η ΟΔΥΣΣΕΙΑ είναι το πιο συγκρουσιακό έργο της Παγκόσμιας Λογοτεχνίας, με εξωτερικές, αλλά προπάντων με ανεπανάληπτες εσωτερικές εντάσεις. (Εμείς το ονομάσαμε… ειρηνικό “έπος” και καθαρίσαμε αναμασώντας τις ίδιες και τις ίδιες ανοησίες, προκειμένου να χωρέσουμε τα… Πρότυπα: Τους καλούς και τους… κακούς).
……Ότι η γενναία, για τα δεδομένα της εποχής, Ομηρική ΗΘΙΚΗ αναζήτησης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ισονομίας, ουδεμία έχει σχέση με την υποκριτική “πρωτόγονη” ΗΘΙΚΟΛΟΓΙΑ κοινωνικού και παιδαγωγικού δυναστισμού (!) των (δήθεν) καλών και… κακών “Προτύπων”.
(λ.χ ο Θερσίτης είναι… καλό ή κακό “Πρότυπο”;)
…..Ότι στον Όμηρο δεν υπάρχει ίχνος “φανταστικών” αφηγήσεων, αλλά μόνο “μνήμη” ή μάλλον “μνήμες”…..
…. Ίσως παρατηρούσαμε ότι ενώ ο Όμηρος αναφέρει για το υγρό στοιχείο τρία κοινά ουσιαστικά (θάλασσα, αλς, πόντος), δεν ονομάζει ούτε μία από τις θάλασσες ενός κατεξοχήν “θαλασσινού” έργου, όπως είναι η Οδύσσεια.
Ίσως οι κυρίαρχες μνήμες, μακρινές, απροσδιόριστες, αλλά πάντα και ΜΟΝΟ μνήμες, να τον έκαναν να…. αφήσει στους επιγενόμενους την ονομασία της ΟΔΥΣΣΕΙΑΚΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ, δίνοντάς μας μόνο μια “ενδεικτική” λέξη: Μεσηγύς, που παραπέμπει φυσικά στην μετέπειτα ουδέτερη “ονομασία” Μεσό-γειος.
(Το θέμα θέλει συζήτηση)
…..Ότι η…. αποκωδικοποίηση ή “ανάγνωση” του Ομήρου δεν χρειάζεται έξωθεν γνώσεις, αλλά ΑΙΣΘΑΝΤΙΚΟΤΗΤΑ. (όπως όταν διαβάζουμε ένα λογοτεχνικό έργο)
….Ότι ο Όμηρος είναι του καθενός και…. όχι των φιλολόγων…..
Ίσως τότε να βλέπαμε (ελάχιστα ΤΥΧΑΙΑ παραδείγματα):
α) Ότι οι μνηστήρες (νέα παιδιά) ήταν στο παλάτι με την έγκριση και ενθάρρυνση των ίδιων γονιών τους, δηλαδή του λαού της Ιθάκης και των πέριξ.
(δείτε ενδεικτικά την συνομιλία του Αγαμέμνονα και του μνηστήρα Αμφιμέδοντα, στο καταθλιπτικό περιβάλλον του Άδη. Εκπληκτική επινόηση μέθεξης).
β) Ότι σε κάποια σημεία της ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ ο ιδιοφυής Ποιητής Όμηρος θέτει τον διαχρονικό προβληματισμό-ερώτημα “πολιτισμένος, απολίτιστος, εκπολιτισμός”.
ερώτημα που ΔΙΕΠΕΙ την ανθρώπινη Ιστορία, ισχυρό μέχρι και σήμερα,
όπου ο πολιτισμός…. των πολιτισμένων, ισοπεδώνει (για…. το καλό του) τον πολιτισμό… των απολίτιστων.
Λεπτομέρειες, που η συστημική προσέγγιση ούτε καν καταδέχεται, καθότι οι μαθητές προετοιμάζονται έναν ολόκληρο χρόνο, προκειμένου να ΑΠΟΛΑΥΣΟΥΝ την…. μνηστηροφονία….
όπου το “παληκαράκι” θα τιμωρήσει τους…. κακούς
και ασεβείς μνηστήρες…..!
(θυμόμαστε την άγρια χαρά ΜΑΣ, όταν ο…. πολύπαθος…. ο πολύτροπος, ο… φιλόπατρις, ο…. φιλέταιρος…. ξάπλωσε κάτω
με μια…. τοξιά τον κακό… Αντίνοο)
Όλα αυτά και…. άλλα πολλά, ΣΠΟΝΔΗ των συστημικών
στο….. ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ (!!!) τέλος της ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ.
Νεάντερταλ (!).
Στο Διαδίκτυο:
” (ξανα)Μεταφράστηκε… ποιος Όμηρος;”
“Όμηρος, ο ποιητής της διπλανής μας πόρτας”
και άλλα….