Εικόνα Διαδικτύου
.
ΠώΣ ΑΛΛΑΞΑΝ οι ΚΑΙΡΟΙ:
.
Από το “πατέρα ξεκουράσου, τώρα θα δουλεύουνε για σένα τα παιδιά σου”
.
ΦΤΑΣΑΜΕ την σήμερον (εδώ και αρκετά χρόνια δηλαδή, για να είμαστε δίκαιοι) στο “παππού την σύνταξή σου….”. Οι δύσκολες παγκοσμίως σημερινές οικονομικές πραγματικότητες.
.
Ας συμπληρώσει ο καθένας το υπόλοιπο του στίχου.
.
ΕΙΠΩΘΗΚΕ:
.
“Τα σημερινά 80, είναι σαν τα…ΠΑΛΙά 40”.
Συμφωνώ και επαυξάνω. Αισιοδοξία και Χιούμορ.
Προπάντων ΧΙΟΥΜΟΡ.
.
Μόνο λίγη προσοχή παρακαλώ: “ΠΑΛΙΑ… σαράντα”. Όχι…
.
ΜΕΝΟΥΜΕ στο ΊΔΙΟ ΘΕΜΑ:
.
Μια και πιάσαμε τις “υψηλές” ηλικίες, να πούμε και αυτό.
Το άκουσα πριν χρόνια στο περίπου, το επικαιροποιώ και το μεταφέρω:
.
“Αν ήμουν νεότερος, αρκετά νεότερος, θα σου έλεγα ότι όχι απλώς χαίρομαι.
Αλλά και ότι από την χαρά μου ΠΕΤΑΩ στα σύννεφα, στον ΕΒΔΟΜΟ ΟΥΡΑΝΟ…!
Κι ας μην το δείχνω.
.
Τώρα ΜΕΤΑ τα εβδομήντα, άστο καλύτερα.
Όσο λιγότερη σχέση με ΣΥΝΝΕΦΑ και ΟΥΡΑΝΟΥΣ τόσο το καλύτερο”. Ο ρεαλισμός ίσως διευθετεί σωστότερα και τα συναισθήματα.
.
Και τα ΣΠΟΥΔΑΙΑ από έναν ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ “παππού”, τον ΟΜΗΡΟ.
.
Το πιο ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ: Οι γέροντες ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ την ΚΑΛΥΤΕΡΗ Φροντίδα:
Μαλακό κρεβάτι, προσεγμένη διατροφή, Καθαριότητα, αξιοπρεπές ντύσιμο και να μην τους ξεχνάμε (!)
(ΟΔΥΣΣΕΙΑ).
.
(Αυτά τα γράφει ο ανθρωπιστής ΈΛΛΗΝΑΣ ΠΟΙΗΤΗΣ, ο ΓΕΝΑΡΧΗΣ του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ,
το 800 π.Χ, ΔΗΛΑΔΗ 3.000 χρόνια ΠΡΙΝ από Σήμερα).
.
ΟΜΗΡΙΚΑ ΛΕΞΙΛΟΓΙΚΑ, Σχετικά με τα γηρατειά:
.
επί γηραως ουδώ= στων γηρατειών τον δρόμο.
.
εις ωμόν γήρας= πρόωρα γερασμένος (μία εκδοχή),
ή ωμόγερος= κωτσονάτος γέρος, που…νεανίζει=Παριστάνει, Συμπεριφέρεται, το παίζει….ωμός=νέος
(άλλη εκδοχή)
.
λιπαρώς γηράσκω=έχω καλά γεράματα
.
Και η ενδιάμεση κατάσταση
πολιός, πολιοκρόταφος ανήρ= ψαρομάλλης, γκρίζοι κρόταφοι (ο μεσήλικας)
.
ΝΑ ΄ΤΑΝ τα ΝΙΑΤΑ δυο φορές…:
.
Φυσικά ΚΑΙ στον Όμηρο, ο γέρος και η…γραία, πάντα νοσταλγούν, αναπολούν το “γλυκό πουλί της νιότης”
(όπως θα έγραφε και ο Τένεσι Ουίλιαμς).
.
ΠΗΝΕΛΟΠΗ: Μην με βλέπεις τώρα… ΕΤΣΙ, Ευρύμαχε (μνηστήρας).
Να εβλεπες τα κάλλη και την ομορφιά μου, στα νιάτα μου
.
“Είθ’ ηβώημι” (Α, και να ήμουν τώρα στην ήβη=την ακμή=στον ανθό της νιότης),
αναφωνεί νοσταλγικά και ο υπέργηρος ΝΕΣΤΟΡΑΣ.