Κοντά μισό Αιώνα μετά; Είναι “ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ τρόπος σκέψης” να μιλάμε (ΑΚΟΜΗ) 50 χρόνια ΜΕΤΑ, για “ντροπή” / “μαύρη νύκτα της δημοσιογραφίας” / “ανάκριση”; Απλά διερωτώμαι.
.
Η προσωπική και ΜΟΝΟ προσωπική μου άποψη, για το τί ήταν
η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ, σε κάποια απόσταση πλέον από τις εντάσεις
της επετείου:
.
Ήταν μια ΓΚΑΦΑ από την πλευρά της ΧΟΥΝΤΑΣ.
Πήγε να “εκθέσει” τους Φοιτητές, στα μάτια του Ελληνικού Λαού και
τους χάρισε “Στέφανο Δόξας”.
.
Αν μιλάμε σήμερα για “Παιδιά του Πολυτεχνείου”, οφείλεται (άποψή μου,
λέω ξανά) στην “εικόνα” της (πράγματι σκληρής ΤΟΤΕ / τιμητικής ΣΗΜΕΡΑ)
Συνέντευξης.
.
Όλος ο Ελληνικός Λαός “ΕΙΔΕ” ΝΕΟΥΣ, με ΙΔΕΕΣ και Όραμα,
και ΟΧΙ παιδιά που τα “λέγαν… αλήτες”.
.
Η Συνέντευξη εκείνη ήταν και είναι η ΑΥΤΑΠΟΔΕΙΞΗ της ΙΣΤΟΡΙΚΟΤΗΤΑΣ
της Εξέγερσης του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ. Ό,τι κι αν πιστεύει
κάποιος (απόλυτο δικαίωμά του) για το γεγονός.
.
Με όρους Ιστορικής προοπτικής, ΜΟΝΑΔΙΚΟ (εντέλει) ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ
της ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ, δηλαδή ένα ντοκουμέντο της νεότερης Ιστορίας μας.
.
Την αποσιωπούμε.
Το “γιατί”, μέχρι και σήμερα (Νοέμβρης 2020) δεν το γνωρίζω.
.
Σημείωση: Είχα γράψει και το 2015 “Το Πολυτεχνείο και η…επέτειος της Συνέντευξης”
Υ.Γ
Όσα, ΜΕΤΑ (!) το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, ειπώθηκαν, από Πρωταγωνιστές (μοναδικές ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ), σε κάποιες περιπτώσεις είναι αλήθεια με ενδιαφέροντα “νέα” στοιχεία (λ.χ Κυριακάτικη Δημοκρατία 2017), ΔΕΝ αναιρούν ούτε τα ΠΑΡΑΠΑΝΩ, ούτε και τον καλοπροαίρετο σκεπτικισμό, ενός ΑΠΛΟΥ Πολίτη, για την (επίσημη) ΑΠΟΣΙΩΠΙΣΗ ενός δημοσιογραφικού ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟΥ (πλέον).