.
Ξεκαθαρίζω από την αρχή ότι αυτό το έχει πει ήδη
ο μαθητής του Πλάτωνα, Αριστοτέλης.
.
Ο μύθος σε 3-4 σειρές: “9.000 χρόνια πριν τον Σόλωνα, οι Άτλαντες συγκρούονται με τους Αθηναίους, οι οποίοι αναδεικνύονται νικητές. Οι ηττημένοι Άτλαντες επιστρέφουν στην χώρα τους, την Ατλαντίδα, κάπου στον… Ατλαντικό Ωκεανό. Λίγο μετά χάνονται μυστηριωδώς στα βάθη του Ωκεανού”
Μια κριτική ματιά στον παραπάνω μύθο:
Πρώτον: τα… 9.000 χρόνια (τοις μετρητοίς) δεν τα συζητάμε.
.
Γιατί απλούστατα 9.000 χρόνια πριν τον Σόλωνα, οπότε και (υποτίθεται ότι) έγινε της… ΑΤΛΑΝΤΙΔΑΣ, η Αθήνα δεν θα ήταν ούτε ΝΕΟΛΙΘΙΚΗ “αλάνα” για να ασχοληθεί μαζί της μια ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΗ της εποχής, οι… ΑΤΛΑΝΤΕΣ.
.
Δεύτερον: Και με 900 χρόνια προ Σόλωνος, μύθος
Ατλαντίδας δεν βγαίνει.
.
Δηλαδή: ΑΚΟΜΗ κι αν αφαιρέσουμε, όπως προτείνεται, ένα “0” (μηδέν) από τα… ΝΕΟΛΙΘΙΚΑ 9.000 χρόνια, είμαστε κοντά στα ΤΡΩΙΚΑ (μύθο).
.
Οπότε η μαρτυρία (περί Αθήνας) του Ομήρου στην ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑ των ΤΡΩΙΚΩΝ, 400 χρόνια αργότερα, αποτελεί πολύτιμο στοιχείο
μιας ακολουθίας ΣΚΕΨΕΩΝ.
.
Πράγματι στον ΌΜΗΡΟ, η Αθήνα εμφανίζεται ως ισχυρό ΜΥΚΗΝΑΪΚΟ κράτος (πόλη- κράτος) με γενναίους κατοίκους και ακόμη πιο γενναίους ήρωες (Θησέας λ.χ) που συνέβαλαν στην κατάλυση της Μινωικής κυριαρχίας.
.
Σύμφωνα με τον Όμηρο επίσης, οι Αθηναίοι ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ στα ΤΡΩΙΚΑ με πενήντα (50) πλοία.
.
ΩΣΤΟΣΟ:
Μπορεί ο ΝΕΣΤΟΡΑΣ (στην ΙΛΙΑΔΑ) να αναφέρεται με θαυμασμό για την γνωριμία του με τον Θησέα ή ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ (στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ) να εκφράζει την λύπη του που δεν πρόλαβε να δει τον ΘΗΣΕΑ και τον Πειρίθοο, έστω και στον Άδη… ….αλλά όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι η Αθήνα είναι η ξεχωριστή (!) Μυκηναϊκή Δύναμη που θα μπορούσε να ΗΓΗΘΕΙ μιας σύγκρουσης με τους Άτλαντες, υποκαθιστώντας κατά κάποιο τρόπο το κέντρο του Μυκηναϊσμού, δηλαδή τις… Μυκήνες.
Σε μια σύγκρουση με τους ξένους εισβολείς ΑΤΛΑΝΤΕΣ, λογικό είναι
εκείνο (!) το διάστημα, να ΗΓΟΥΝΤΑΙ οι…. ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΟΙ (του Ατρέα και) του Αγαμέμνονα, που λίγο μετά άλλωστε ΟΡΓΑΝΩΣΑΝ την ΤΡΩΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ και όχι οι…. ΣΤΕΡΕΟΕΛΛΑΔΙΤΕΣ (του Κέκροπα και) του Θησέα που… απλώς συμμετείχαν
.
Οπότε λίγη (εν γνώσει πάντως) ΣΥΝΟΜΩΣΙΟΛΟΓΙΑ επιβάλλεται:
.
Δεν ξέρουμε κατά πόσο ο ΠΕΙΣΙΣΤΡΑΤΟΣ τον 6ο π.Χ αιώνα, ο… πρώτος ΕΚΔΟΤΗΣ των Ομηρικών Έργων, της ΙΛΙΑΔΑΣ και της ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ, “τροποποίησε” κουβέντες του Ομήρου, υπέρ της Αθήνας.
.
Το σίγουρο είναι ότι στα τέλη του 5ου- αρχές 4ου αιώνα, η ΑΘήΝΑ του 27χρονου τότε ΠΛΑΤΩΝΑ, ταπεινωμένη μόλις από την ΣΠΑΡΤΗ, ΑΡΧΙΖΕΙ να βιώνει ένα κλίμα παρακμής και διάψευσης, αδύναμη λ.χ να προστατεύσει τα παιδιά της από την φρικτή θανάτωσή τους στα ΛΑΤΟΜΕΙΑ της ΣΙΚΕΛΙΑΣ, την στιγμή που και η ίδια Θανατώνει τους ηθικούς πυλώνες της (ΣΩΚΡΑΤΗΣ), με τους ΔΗΜΑΓΩΓΟΥΣ να προετοιμάζουν το τέλος της Αθηναϊκής Δημοκρατίας.
Χρόνια των μεγάλων… διαψεύσεων για την (πόλη-κράτος) Αθήνα. Η Ιστορία “ετοίμαζε” καινούργιες καταστάσεις για τον Ελληνισμό, τον 4ο π.Χ αιώνα
.
Οι (ιδανικές) Πολιτείες και οι οδηγίες ΕΠΙ ΧΑΡΤΟΥ μάλλον δεν αρκούν. Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ζωή, έχει τους δικούς της κανόνες και μια εντέλει απρόβλεπτη δυναμική.
.
Και είναι ακριβώς αυτή η Αθήνα που αναζητά αξιοπρέπεια και κύρος “επιδοτώντας” μύθους περασμένων μεγαλείων.
.
Υ.Γ Δεν είναι τυχαίο ότι ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ έχει την “απάντηση” στο… τσεπάκι του. (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)