Ιωάννης Καποδίστριας: “Αλληλοδιδακτικά σχολεία”.
.
Ανάγκη πρωτίστως, λόγω ανύπαρκτων οικονομικών, τα αλληλοδιδακτικά, ΑΛΛΑ και συμβολισμός γλωσσικής συνοχής και συνέχειας, στο ξεκίνημα του Ελληνικού Κράτους.
.
(γ’ μέρος): Η ανάγκη της νεότερης Κοινής Ελληνικής
.
Η φυσική ΣΥΝΕΧΕΙΑ, η απλοποιημένη και συνεχώς απλοποιούμενη Αττική διάλεκτος, δηλαδή η Κοινή Αλεξανδρινή,
που πήγε την Ελληνική γλώσσα στα πέρατα του κόσμου, “χρησιμοποιήθηκε”
ως άλλοθι για το τεχνητό κατασκεύασμα της λεγόμενης “καθαρεύουσας”
(γραπτός λόγος των…. εγγράμματων και τυποποιημένη “γλώσσα” της διοίκησης)…
.
Η καθαρεύουσα η οποία ΔΕΝ ΜΙΛΗΘΗΚΕ από κανέναν.
.
Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι το παρακάτω.
.
Ο λαός έκανε τις επιλογές του: Ενώ απέστρεψε το πρόσωπο από το
τεχνητό κακέκτυπο, την μίμηση,
.
την ίδια στιγμή υιοθέτησε την
αυθεντική Αλεξανδρινή, ΑΝΑΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ όχι μόνο λέξεις, αλλά ολόκληρες
φράσεις και κείμενα, μέσω του Εκκλησιαστικού λόγου…
.
Και για να προλάβω την εύλογη έ ν σ τ α σ η….περί θρησκευτικότητας και Πίστης:
Η “απομνημόνευση” και η άνεση της εκφοράς ενός ΓΝΗΣΙΟΥ “Αλεξανδρινού” κειμένου, από έναν Έλληνα, που δεν είδε ποτέ του “μολύβι και χαρτί”, δεν είναι αποτέλεσμα ΜΟΝΟ Πίστης….! Θέλει πολλή κουβέντα, για… άλλη φορά όμως.
.
Για να μην μακρηγορήσω.
Με δυο λόγια, ο λαός, το DNA του, διέκρινε το αυθεντικό από το κατασκευασμένο, διέκρινε την αυτούσια γλωσσική συνοχή 3.000 χρόνων, από την παρένθεση της καθαρευουσιάνικης “μίμησης” και υπέδειξε την ΜΟΡΦΗ της γλώσσας που θα ήθελε να διδαχθεί.