Όμηρος: Πολυλεξία και για το σπίτι. Τυχαίο;

.

Εικόνα: Όταν η “αλλαγή” σπιτιού αναστάτωσε την   ζωή του…. Αντωνάκη και της Ελένης (Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα).

Ευφυέστατο. Στο… τέλος  απομακρύνονται ευτυχισμένοι(;)  από την…γειτονιά, αλλά  όχι  (και) από το  σπίτι  τους.  (να μην συνεχίσουμε όμως, γιατί θα  βγούμε…εκτός θέματος).

 .

Όμηρος: Πολυλεξία για το σπίτι. Τυχαίο;
.

Ήδη το θέμα της πολυλεξίας (συνωνυμίας, πολυτυπίας) στον Όμηρο και  τον  παραγόμενο   “γλωσσικό  πλούτο”,το  έθιξα με την “θάλασσα” σε πρόσφατο σημείωμα.
.
Σήμερα θα….. ασχοληθούμε με το σπίτι.
.
Σκοπός αυτών των σημειωμάτων είναι  να  μην   αναφερόμαστε
στον Όμηρο και το έργο του μόνο “ρητορικώς”, με λεκτικές εξάρσεις
(θεωρητικολογία), αλλά να γνωρίσουμε
τις αλήθειες του εκ των έσω με τρόπο ουσιαστικό και ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΚΟ λόγο.

.

Τέσσερις λέξεις για το “σπίτι” ο Όμηρος: Οικία / δώμα / κλισίη / μέγαρον
.
Γιατί τέσσερις λέξεις;
.

Πέρα από την βασική εξήγηση (ανάγκες μέτρου), ας δούμε την Ομηρική
ΕΚΦΡΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑ η οποία σχεδόν στο ΣύΝΟΛό της συνεχίζει στην γλώσσα
μας (ΠΑΡΟΤΙ εξέλιπαν οι μετρικές ανάγκες).
.
Σημείωση: Παρά την εμφανέστατη αποσπασματική και τηλεγραφική διατύπωση  του  σημειώματος,    με τις τέσσερις αυτές ΟΜΗΡΙΚΕΣ λέξεις, η ουσία του πράγματος δίνεται :
.
Όλη η διαχρονική  βασική  ΕΝΝΟΙΟΛΟΓΙΑ του “σπιτιού” από την εποχή
του Ομήρου μέχρι σήμερα (!), ως πραγματικότητα και ψυχολογία.
.

.

Οικία: γενιά, οικείοι, οικογένεια / διαμονή, παράδοση, συνέχεια
(σήμερα δεν λέμε “μόνιμο σπίτι”, παρότι το σπίτι είναι συναισθηματικά
πιο φορτισμένο, αλλά “μόνιμη….προγονική  κατοικία” / ταυτίζεται
με την έννοια της “πατρίδας” (“οίκονδε” / “οικοι” / “οίκοθι” / “οίκαδε”).
.
δώμα: δομή δόμηση καλοκτισμένο ασφαλεια προστασία / “σκεπασμένος”
χώρος= σκέπη και σκεπή ( σήμερα άλλωστε δώμα= η σκεπή / ταράτσα)  / δέμω=κτίζω, οικοδομώ.
.
κλισίη: σκηνή καταφύγιο(πόλεμος) και καλύβα (ειρήνη): βασικές ανάγκες
ξεκούραση ανάπαυση αποκούμπι / αλλά και το αισθημα της “επιστροφής” /
κλίνω= ακουμπώ, γυρίζω, επιστρέφω= γυρίζω στο σπίτι= την πατρίδα
(home= εύστοχη εδώ η δισημία των ξένων. Το καλό να λέγεται) /

η ζεστασιά η θαλπωρή του “φτωχικού μας” / σήμερα ελληνιστί    “σπίτι μου
σπιτάκι μου και…. φτωχοκαλυβάκι μου”
.
Εν ολίγοις: κλισίη= το διαχρονικό λιτοδίαιτο και ολιγαρκές ΚΑΠΟΤΕ
του Έλληνος.
.
μέγαρον: κυριολεκτικά και μεταφορικά το κέντρο του    Ομηρικού  σπιτιού / ο μεγάλος χώρος υποδοχής,   φιλοξενίας / η προς τα έξω εικόνα του σπιτιού και των
οικονομικών του ιδιοκτήτη / η σάλα /   και σήμερα τα “μεγάλα…. σαλόνια”= τα
πλούσια σπίτια / ήτοι…. μέγαρα και παλάτια που λέει ο λαός, επανερχόμενος
στο Ομηρικό “μέγαρον”.
.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Και στο “σπίτι” τον Όμηρο τον κρατήσαμε / Τα σπίτια μας
δεν ξέρω αν καταφέρουμε να κρατήσουμε.