.
Είτε θετική είτε αρνητική η γνώμη μας για την Φραγκοκρατία (ΞΕΝΟΚΡΑΤίΑ καθότι) είναι πάντως Ιστορικώς (!!!) σημαντική περίοδος για την… μετεξέλιξη του Ελληνισμού. (Αυτό όμως είναι άλλου παπά ευαγγέλιο για επόμενο σημείωμα).
.
.
Φραγκοκρατία- Λατινοκρατία (1204- 1797): Γλωσσικές αλληλεπιδράσεις
.
Σήμερα το θέμα είναι συγκεκριμένο: Λατινικές δάνειες λέξεις που οδηγούν σε κάποιες σκέψεις.
Το θεώρησα ενδιαφέρον και το αντιγράφω από το διαδίκτυο, με σύντομο τρόπο
.
Ανθρωπ ο νύμια / Τοπωνύμια κλπ. Ενδεικτικά παραδείγματα:
.
— Μπελβεντέρε / Μαλεβίζι ( Malvezino = κακός γείτονας).
.
—Βαλεντίνος / Aμαλία / Λοΐζος / Φλόρα /Ιερώνυμος / Γάσπαρης /
Μπατής/ Πασχάλης /Μαργαρίτα / Στίνης
.
— αμαντίζω / ασεντζίζω / ρόι, ρήγας / ροΐνα, ρήγαινα
.
— φουσάτο / πρίγκηπας
.
(μέχρι εδώ η αντιγραφή).
.
Τί έγινε στην συνέχεια:
.
Εννοείται ότι αρκετές απ’ αυτές τις λέξεις (αμαντίζω / ασεντζίζω / Μπελβεντέρε)
επαναδιατυπώθηκαν ελληνιστί λ.χ βελτιώνω / πολιορκώ / Καλλιθέα- Καλοσκόπι
.
Σήμερα δεν λέμε τόσο συχνά “τρατάρω”, αλλά “κερνώ, προσφέρω” / αντί “σπετσέρης”
λέμε “φαρμακοποιός” / μπαρμπέρης= κουρέας κλπ
.
Να προσέξουμε όμως το παρακάτω:
Άλλες λέξεις συνταίριαξαν με το Ελληνικό γλωσσικό αισθητήριο και αφομοιώθηκαν (!) / δεν μας ξενίζουν, Σαν να ήταν εξαρχής Ελληνικές (!).
Όπως: ρήγας / Αμαλία / Μαργαρίτα / πρίγκηπας / Ιερώνυμος / Πασχάλης / φουσάτο
.
Και να η ευκαιρία για μια σημαντική επισήμανση. Τί εννοώ:
Ας το έχουμε αυτό υπόψη για την ΑΝΑΛΟΓΗ “τύχη” των ΧΙΛΙΑΔΩΝ (!) Ελληνικών λέξεων που… δανείζονται οι ξένοι, οι οποίοι φυσικά λένε μόνο καλά λόγια για την Ελληνική γλώσσα. Διαβάζουμε κατά καιρούς λίστες (ο τάδε ξένος είπε αυτό, ο δείνα ξένος είπε εκείνο) και…. χαιρόμαστε.
.
Μόνο που οι “ξένοι” μας επιστρέφουν την “βάση” που δανείστηκαν (κι εμείς χαρήκαμε) ως “basic”…!
.
Εμείς εδώ μετράμε (τόσες λέξεις δώσαμε) και (καλώς) καμαρώνουμε, αλλά λιγότερος ενθουσιασμός (“έξω μαθαίνουν….”), λίγη επιφύλαξη, κάποιος σκεπτικισμός για την….
.
“διά της καλοσύνης αλλοτρίωση της γλώσσας”(!), θα μας έκανε καλό.
.
Όχι τίποτ’ άλλο, μην παραπονιόμαστε για την λατινοποίηση της Ελληνικής γλώσσας και τα γκρικ-γκλιζ. ΔΕΝ εμφανίστηκαν “εν… αιθρία”.
.
Φυσικά δεν μπορούμε να απαγορέψουμε τον ξένο να… κάνει το Ομηρικό “κύσεν” δικό του πλέον “kiss”. Τον ίδιο τον ΕΛΛΗΝΑ Ό μ η ρ ο να τον κάνει Homer.
.
Ωστόσο “ΑΠΑΝΤΗΣΗ” υπάρχει και για…. άμυνα και για επίθεση.
.
Και “απάντηση” σ’ αυτό βέβαια, από την μεριά μας, δεν είναι οι περισσότερες χρονικές και εγκλιτικές αντικαταστάσεις και η… δοτική “ταις γραυσίν” / εξελώεν / παρεληλακώς- παρεληλακυία- παρεληλακός….!
.
Είναι μακράν σίγουρο ότι το “σκιάδιον” θα… χάσει από την “ομπρέλα” και το “καπέλο”
.
Όπως όμως είναι βέβαιο ότι το “συννεφάκι” της ΟΜΙΛΟύΜΕΝΗΣ
(και όχι το ΑΝΕΝΕΡΓΟ “νεφύδριον”) θα κερδίσει το….cloud, smother, scud (όπως τα είδα στην αυτόματη μετάφραση)
.
Με απλά λόγια, ο πλούτος και ο ενεργός ΔΥΝΑΜΙΣΜΟΣ της ΟΜΙΛΟΥΜΕΝΗΣ (δες Υ.Γ) Ελληνικής γλώσσας είναι Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ .
.
Υ.Γ
Ομιλούμενη γλώσσα= γλώσσα ψυχής και σκέψης και όχι τυραννικής απομνημόνευσης ΠΑΡΩΧΗΜΕΝΩΝ λεκτικών τύπων:
.
το εύδαιμον το ελεύθερον…= απίστευτα ωραίο, ΑΛΛΑ
καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή… απλώς άπαιχτο.
.
Σημείωση: Ανθρωπονύμια (με όμικρον) και όχι ανθρωπωνύμια (με δεύτερο ω).
