Ο πρώτος παγκοσμίως Δραματικός (!!!) Ποιητής Όμηρος δεν χρειάζεται…. αλόγατα και εντυπωσιακά εφέ, για την αριστοτεχνική “έξοδο” (τέλος) της “ΙΛΙΑΔΑΣ”.Ο κορυφαίος ΈΛΛΗΝΑΣ ποιητής ανοίγει άλλους δρόμους “ιδρύοντας” τις βασικές παραμέτρους της ΤΕΧΝΗΣ και του Ελληνικού Πολιτισμού..
Αν παρόλ’ αυτά, ακολουθώντας την “εκδοχή” του ΒΕΡΓίΛΙΟΥ, ψάχνουμε σημαντικό ρόλο για τον “δούρειο ίππο” στην Ομηρική (!) Ιλιάδα (έστω και μέσω Οδύσσειας, επειδή ΜΟΝΟ στην… Οδύσσεια γίνεται αναφορά στον… δούρειο ίππο, ραψ. δ και θ), αυτό σημαίνει ότι ο Όμηρος παραμένει ακόμη σε ΘΕΜΑΤΑ ΟΥΣΙΑΣ ο μεγάλος άγνωστος.
.
Να αρχίσουμε λοιπόν σωστά. Με τα ΔΕΔΟΜΕΝΑ. Με το τί λέει ο Όμηρος, με το τί θέλει ο Ποιητής και όχι με το τί ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ εμείς):
.
Πρώτα πρώτα δεν υπάρχει στον Όμηρο αυτούσια (!) η λέξη “δούρειος”. Λέξη που ταυτίσαμε (κακώς) με την Ιλιάδα, ΔΕΝ υπάρχει στην… Ιλιάδα.
.
Ποιες όμως λέξεις / εκφράσεις επιλέγει κατά περίπτωση (μέτρο, νόημα, αισθητική) ο ΙΔΙΟΣ ο Όμηρος (λέξεις που ήδη συνιστούν λεξιλογικό πλούτο και ΔΥΝΑΜΙΚΗ αντίληψη εξελισσόμενης γλώσσας).
.
1) δουράτεος ίππος (ξύλινο άλογο)
2) Κοίλον δόρυ (θολωτό- κούφιο ξύλο)
3) ξεστός ίππος (τεχνητός ίππος)
4) κ ο ί λ ο ς λόχος (κούφια-θολωτή παγίδα / καρτέρι / ενέδρα)
5) απλά “ίππος” ή “μέγας ίππος”
.
Από τα παραπάνω θα παραχθεί νέος λεξιλογικός πλούτος, όπως βλέπουμε στην συνέχεια.
.
Στον Όμηρο “λόχος”= ενέδρα, καρτέρι. (“ελλοχεύουν”).
.
Κ ο ί λ ο ς λόχος: η… κ ο ι λ ι ά- ενέδρα του ίππου, όπως το λέμε σήμερα: Ήταν κρυμμένοι στην… κοιλιά του αλόγου= ενέδρευαν, ελλόχευαν.
.
“δόρυ”= ξύλο κυρίως επεξεργασμένο / αλλά και φυσικός κορμός δέντρου= δέντρο.
.
Για την καύση ο δημοτικιστής (!!!) ο λαϊκός ποιητής Όμηρος χρησιμοποιεί την ίδια λέξη με… σήμερα:ξύλα=ξύλα ΑΥοντα (αύ-ω=ξεραίνω για την φωτιά ξύλα /έτοιμα να.. αν-αυ-τούν).
.
Πρίαμος: “(λέγεσθε και) ἄξετε νῦν Τρῶες ξύλα” (Τρώες, μαζέψτε τώρα και φέρτε-κουβαλήστε καυσόξυλα). Ναι, είναι ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΣ Ομηρικός στίχος.
.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η αλήθεια είναι ότι τέτοιες (δούλιες) κουβέντες δεν θα ακουστούν στα Αττικά ανάκλιντρα των ΣΥΜΠΟΣίΩΝ (!). Πρέπει να πάμε στον… ΠΛΟΥΤΑΡΧΟ, για να συναντήσουμε τον ΣΩΚΡΑΤΗ (του Πλούταρχου) στην… λαϊκή, όχι να συζητάει περί αρετής, αλλά να κάνει “παζάρια” για έναν χιτώνα.
.
— Ομηρικότατο και το επίθετο “ξύλινος”, όπως και το επίσης λαϊκό “ξερός”.
.
Γράφει ο Όμηρος και μας προσφέρει ετυμολογίες σημερινών λέξεων: “ξερόν ηπείροιο”=το ξερό- άνυδρο- σ τ ε ρ ο ύ μ ε ν ο ύδατος, σημείο της γης, της ηπείρου= η… ξ η ρ ά / η… σ τ ε ρ ι ά (!), αλλά και η ξ έ ρ α
.
Μερικές ακόμη ενδιαφέρουσες ετυμολογίες (μια και έχουμε τις Ομηρικές ρίζες):
.
Ο δούρειος=ξύλινος λόχος(ενέδρα) /ως σύνθετο, από τον Όμηρο πάντα, η λέξη “ξύλοχος”=τόπος που έχει ξύλα=δέντρα/ άρα πυκνό δάσος
.
Συνδυαστικά (το λέω σε συντομία) από “λόχος” και “ξύλοχος” παράγονται “λ ό γ γ ο ς” και “λ ό χ μ η”= ενέδρα, κρυψώνα(=ο λόχος δηλαδή) των άγριων ζώων.
.
Οι θαυμαστές διαδρομές των λέξεων, σε μια ελεύθερα εξελισσόμενη γλώσσα.
.
ΕΤΣΙ νοείται χωρίς λαϊκές και λόγιες διακρίσεις, χωρίς ΣΤΕΓΑΝΑ, η ΕΝΙΑΙΑ (!!!) Ελληνική μας γλώσσα. Τί σημαίνει αυτό:
Είναι στο DNA του Ελληνόπουλου από… αιώνες το άμεσο “πέρασμα” από την τωρινή μορφή της λέξης σε παλιότερες μορφές της
Και έτσι αποδεικνύεται η ΑΞΙΑ, η λειτουργική αξία, των Αρχαίων Ελληνικών ή (σωστότερα) της Γλωσσικής μας Κληρονομιάς.
.
ΑΝ, εννοείται, Ε Τ Σ Ι ΔΙΔΑΣΚΑΜΕ την γλώσσα μας.
.
Κι όμως είναι απλό: Να γράψει ο δάσκαλος στον πίνακα “κ ύ μ α- κυματισμός” και δίπλα “οι τιμές στην αγορά κ υ μ α ί ν ο ν τ α ι..”.
.
Να γράψει “εφωνάξανε ως τ’ αστέρια” του ΣΟΛΩΜΟΥ και δίπλα “ουρανομήκεις φωναί” του ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ.
.
Να γράψει “ο αγρότης ποτίζει το χωράφι” και δίπλα “αρδεύει το χωράφι”
.
Θα εκπλαγεί από την ΑΜΕΣΟΤΗΤΑ ΠΡΟΣΛΗΨΗΣ των μαθητών του. Και όλα τα “ταξικά” περί “χυδαίων ή μη λέξεων” θα πάνε περίπατο. Οι υποσυνείδητοι μηχανισμοί της ενιαίας ΜΗΤΡΙΚΗΣ μας γλώσσας θα κάνουν την δουλειά τους.
.
.
Δυστυχώς, απίστευτος Γλωσσικός πλούτος γνώσης και ΕΝΤΑΞΗΣ στην ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, πολυτιμότατος χρόνος χάνονται, επειδή το Ελληνόπουλο ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΤΑΙ να απομνημονεύσει (να….μάθει) το…. “ειληφώς- ειληφυία- ειληφός” (!!!).
.Εδώ ακόμη συντηρούμε άθλιες αντιλήψεις του τύπου: Εκφράσεις της λόγιας(!!!) ή της “αρχαίας Ελληνικής” που ε π ι β ί ω σ α ν (!) στην γλώσσα μας. Ναι. ΜΟΝΟ αυτές επιβίωσαν…!
.
.
Τί ΘΥΣΙΑΖΟΥΜΕ, για να μην καταργηθούν λέει(που τελικά Δ Ε Ν καταργούνται) το “εμάγην”, το “εξελώεν”, το “είρηκα” και.. το “ωήθη”.
.
Ο δούρειος ίππος από την πλευρά των Λατίνων:
.
Ο Βεργίλιος ή Βιργίλιος στην “ΑΙΝΕΙΑΔΑ” μιλάει για τεράστιο άλογο. “instar montis equum”= “άλογο ψηλό σαν.. βουνό” και το συνοδεύει με εκφράσεις του τύπου “μοιραίο δώρο” “ύποπτο αφιέρωμα” κλπ.
.
Ο Λατίνος ποιητής καλά κάνει από την πλευρά του και δίνει έμφαση στα… ξύλινα άλογα.Ο Ρωμαϊκός ηρωισμός χρειάζεται την “καμένη γη” της Τροίας.
.
.
Καιρός όμως να έρθουμε και στο ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ:
.
Δούρειος ίππος και πόσο γνωρίζουμε τον ΑΛΗΘΙΝΟ Όμηρο;
.