“Ατλαντίδα” είναι η “ανάγνωση” του Ομήρου από τον Πλάτωνα, εκεί προς το τέλος της ζωής του.
Ο Ομηρικός Ρεαλισμός θα εμπνεύσει στον ΠΛΑΤΩΝΑ το…. ΣΧΗΜΑΤΙΚΟ “Ιδεολόγημα” της ΑΤΛΑΝΤΙΔΑΣ, κάτι σαν ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ της ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ σύγκρουσης του μυθικού με τον αναδυόμενο πραγματικό κόσμο.
Με “χρεωκοπημένη” την…. ΙΔΑΝΙΚΗ (;) ΠΟΛΙΤΕΙΑ του (όπου ο Όμηρος…. εκτός), ίσως μια…. ΔΕΥΤΕΡΗ ανάγνωση του ανθρωπιστή ποιητή, τον οδήγησε στο να βυθίσει τις προδιαγεγραμμένες…. (διάβαζε φασιστικές) ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΕΣ και να επιστρέψει στις (Ομηρικές) ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ των Ε Π Ι Λ Ο Γ Ω Ν.
ΜΕ τον ΟΜΗΡΟ, όπως σημειώνει ο Γερμανός Ελληνιστής Albin Lesky, ο ανθρώπινος Πολιτισμός βρίσκει τον αρχικό ΒΗΜΑΤΙΣΜΟ του, περνώντας από τον μύθο στον λόγο.
.
Όπως και νά ‘χει:
Με τον Όμηρο, οι ΟΥΤΟΠΙΚΟΙ ΜΥΘΟΙ, ακυρώνονται, “βυθίζονται” ΟΡΙΣΤΙΚΑ.
Όμως, τα πράγματα με την σειρά:
Πώς “ειδε” ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΠΟΙΗΤΗΣ, ο ΔΙΑΝΟΗΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ (!!!)
Όμηρος τον Τρωικό Πόλεμο;
Ας δούμε τα ΓΕΝΙΚΑ συνυποδηλούμενα των δύο ΟΜΗΡΙΚΩΝ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΩΝ:
Γιατί ΕΠΡΕΠΕ να “εξουδετερωθεί” η Τροία. Όπως δύο αιώνες νωρίτερα
ΕΠΡΕΠΕ (!) η ΜΙΝΩΙΚΗ ΘΑΛΑΣΣΟΚΡΑΤΟΡΙΑ, να “περάσει” στα χέρια των Μυκηναίων.
Αναγκαιότητα Ιστορική;
Τί θετικό προέκυψε; (….όχι ΠΑΝΤΩΣ μια κατάκτηση συγκεκριμένου εδάφους,
αλλά ένα ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ γεγονός με πολύ πιο ευρύτερες ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ)
Γιατί η ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΗ ΟΔΥΣΣΕΙΑ είναι ένα ΕΡΓΟ άμεσης “ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ”
και όχι “ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ”, (εδαφικής) ΚΑΤΑΚΤΗΣΗΣ, παρότι ΧΡΟΝΙΚΑ και ΝΟΗΜΑΤΙΚΑ είναι… συνέχεια της ΙΛΙΑΔΑΣ,
ΔΗΛΑΔΗ: Οι Έλληνες δεν έκαναν ΚΑΤΑΚΤΗΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ, ή αλλιώς δεν
“ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΗΚΑΝ” (άμεσα) την ΝΙΚΗ τους.
κάτι που ενισχύεται και από το επόμενο ερώτημα: (να προσέξουμε την… σχέση):
Γιατί στην ΙΛΙΑΔΑ η “Καταστροφή της ΤΡΟΙΑΣ” δίνεται ΠΡΟΟΠΤΙΚΑ και όχι σε
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΧΡΟΝΟ και μάλιστα ΠΡΟΟΙΚΟΝΟΜΕΙΤΑ ότι ο ΤΟΠΟΣ….. θα μείνει
χωρίς ΙΧΝΗ ΠΟΛΕΜΟΥ και (αμοιβαίας) ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ;
Επιβλητικά ΜΝΗΜΕΙΑΚΟΣ, αλλά και σαφέστατος ο λόγος του ΟΜΗΡΟΥ:
Μαζί με τα τείχη της “άγιας ΤΡΟΙΑΣ” που “…θα τα ΞΕΧΑΣΕΙ (!) ο κόσμος”
ΚΑΙ
“το τειχί των Α Ρ Γ Ι Τ ΩΝ θ’ ΑΦΑΝΙΣΤΕΙ (!) απ’ τον κόσμο” (Η 446- 463)
Η Καταστροφή της Τροίας ήταν ΟΛΟΣΧΕΡΗΣ.
ΔΙΑΣΩΖΕΤΑΙ και ΔΙΑΦΕΥΓΕΙ ο “ΑΙΝΕΙΑΣ” (με…. εντολή των ΘΕΩΝ) και ΙΔΡΥΕΙ
ένα καινούργιο “ΚΕΝΤΡΟ” , δίπλα σ’ αυτό των ΕΛΛΗΝΩΝ,
αλλά με κοινούς ΠΥΛΩΝΕΣ, όπως ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ ορίζονται στα ΟΜΗΡΙΚΑ ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ (!) αριστουργήματα:
ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ και ΟΧΙ ΜΥΘΟΣ.
ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ και ΟΧΙ ΔΥΝΑΜΗ.
ΕΝΝΟΗΣΗ- Γνώση και ΟΧΙ ΘΑΥΜΑΣΜΟΣ-Απορία
Διαρκής ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ και ΟΧΙ ΟΙΗΣΗ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑΣ.
.
Ο ΕΝΙΑΙΟΣ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΟΣ ΧΩΡΟΣ χαρτογραφημένος (!) πλέον αποκτά την πρώτη του…. αναγνωρισιμότητα και ανθρωπογεωγραφία.
Ή καλύτερα:
Ο ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΟΣ ΧΩΡΟΣ της ΙΛΙΑΔΑΣ χωρίζεται στα δύο και αποκτά την γήινη (!) ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ του….!
Στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, ο ίδιος χώρος, παρουσιάζεται ως ΠΟΛΥ-πολιτισμικός χώρος, που θα αναζητήσει την ΣΥΝΘΕΣΗ του, με ΚΥΡΙΑΡΧΟ το Ελληνικό στοιχείο και εν μέρει…. τον ΔΙΑΦΥΓΟΝΤΑ Αινεία.
Ο Όμηρος “κρατάει” από το χαοτικό ΠΡΟΟΜΗΡΙΚΟ υλικό, τόσα όσα υπηρετούν τις δραματουργικές ανάγκες των αριστουργημάτων του. Με άλλα λόγια,
η Προομηρική Ουτοπική Μυθολογία “βυθίζεται” ΟΡΙΣΤΙΚΑ, μέσα στην ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ οπτική του Ομήρου για τον άνθρωπο, την μοίρα του και τα Ανθρώπινα.
Αυτός ο Ομηρικός Ρεαλισμός θα εμπνεύσει στον ΠΛΑΤΩΝΑ το…. ΣΧΗΜΑΤΙΚΟ “Ιδεολόγημα” της ΑΤΛΑΝΤΙΔΑΣ, κάτι σαν ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ της ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ σύγκρουσης του μυθικού με τον αναδυόμενο πραγματικό κόσμο.
Με “χρεωκοπημένη” την…. ΙΔΑΝΙΚΗ (;) ΠΟΛΙΤΕΙΑ του (όπου ο Όμηρος εκτός), ίσως μια…. ΔΕΥΤΕΡΗ ανάγνωση του ανθρωπιστή ποιητή, τον οδήγησε στο να βυθίσει τις προδιαγεγραμμένες…. (φασιστικές) ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΕΣ και να επιστρέψει στις (Ομηρικές) ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ των Ε Π Ι Λ Ο Γ Ω Ν.
Ποια όμως επιμέρους και πιο συγκεκριμένα Ομηρικά στοιχεία, ΠΕΡΑ από τα παραπάνω ΓΕΝΙΚΑ, ενέπνευσαν στον Πλάτωνα, προς το τέλος της ζωής του, τον “μύθο” της Ατλαντίδας;