“Ευχαριστείν Μ Η λέγης. Χυδαίον γαρ.
Χάριν ειδέναι, Λ Ε Γ Ε”
“νεαρόν ύδωρ ΜΗ λέγης. Α Δ Ο Κ Ι Μ Ο Ν γαρ.
Ακραιφνές ή πρόσφατον ύδωρ Λ Ε Γ Ε”
(Από τα… αποφασίζομεν και διατάσσομεν των….. ΑΤΤΙΚΙΣΤΩΝ, πριν…. 2.000 χρόνια).
Από την… απόπειρα ΕΞΟΝΤΩΣΗΣ της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ,
με τον ΑΠΟΞΗΡΑΜΕΝΟ λόγο των δικτατόρων του ΑΤΤΙΚΙΣΜΟΥ, μέχρι τον
ΜΙΣΤΡΙΩΤΙΚΟ φασισμό των (…”εν τοις σχολείοις…”) Γραμματικών “ΚΑΝΟΝΩΝ”,
ο οποίος εν πολλοίς συνεχίζεται
ή
Από την ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ στους ΟΛΟΔΡΟΣΟΥΣ κήπους της
Π Ο Λ Υ Σ Η Μ Α Ν Τ Η Σ ΟΜΗΡΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ, στην ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΗ ΓΛΩΣΣΙΚΗ κοσμογονία
και απ’ αυτήν στον Π Λ Ο Υ Τ Ο της ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΜΥΡΙΟΣΗΜΑΝΤΗΣ Ελληνική μας Γλώσσας.
.
Ειδικότερα:
Α) Το…. “καθαρόν” ή “ΜΗ… καθαρόν” άλφα (α) της…. θαλά σ σ η ς ( Σημείωση: με
τί ΑΓΧΩΝΑΝ, καθήλωναν και ΚΑΤΑΤΥΡΑΝΝΟΥΣΑΝ την ψυχούλα του Ελληνόπουλου)
ή
Ηεροειδέα Πόντον/ οίνοψ πόντος/ πολύφλοισβος θάλασσα/ μέγα πέλαγος/θίν’ αλός…..
( “την… θάλασσα που αλλάζει Χ Ρ Ω Μ Α Τ Α, για να την αγαπάνε…” Μάνος ΛΟΪΖΟΣ)
Β) Την…. “ερίτιμον… οικοκυράν” της ΗΘΙΚΟΛΟΓΙΚΗΣ ΜΟΝΟΣΗΜΑΝΣΗΣ και ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ,
ή
τον ΟΜΗΡΙΚΟ ΠΛΟΥΤΟ εννοιών και λέξεων:
αρτίφρων, πεπνυμένος, πολύμητις, αιδοίη , κεδνά ιδυία, νόον επίφρονα, πινυτήν έχουσα…..
ή ακόμη
καλλίσφυρος, καλλιπάρηος, εύζωνος,βαθύζωνος, ηυπλόκαμος…..
ή
ευπάτειρα, διογενής, δία γυναικών, εδαλίμη , από θεών κάλος έχουσα…….
(το αντίστοιχό τους, στο ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΟ,
θα το βρούμε στην Γλώσσα των ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ μας ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ)
Γ) Το ΣΤΕΓΝΟ “γιγνώσκω- εγίγνωσκον….” και την τυραννική του αποστήθιση και πρόσκαιρη ΑΠΑΓΓΕΛΙΑ ακατανόητων “τύπων” (…εγνώκεσαν;;;;; γνοίτε;;;;;;……)
ή
το ΣΟΛΩΜΙΚΟ “Γνωρίζω”= βλέπω, αναγνωρίζω, συγκινούμαι, αποδέχομαι, θυμάμαι, ανακαλώ, χαίρομαι, χαιρετώ, πιστεύω, εντάσσομαι…..
Και κάτι ακόμη ΠΟΛΥ-ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ: Ας μας πει κάποιος, πόσες από τις παραπάνω ετερόκλητες ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΣΥΝΕΙΡΜΙΚΕΣ ΝΟΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΕΙΣ στο συγκεκριμένο “γνωρίζω” του Εθνικού μας Ύμνου,
ΕΤΥΜΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ (!!!) από το…. αρχικόν (!) “γιγνώσκω”.
Να, που η ΙΔΙΑ η ΕΝΙΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ Γ Λ Ω Σ Σ Α
ΑΝΑΤΡΕΠΕΙ (!!!)
το γνωστό “ΝΕΑΝΤΕΡΤΑΛ” επιχείρημα του φιλολογικού ΓΛΩΣΣΙΚΟΥ σκοταδισμού.
(Αν δεν…. ΜΑΘΩ….. το “γιγνώσκω”… δεν θα…… καταλάβω-εννοήσω το “γνωρίζω”).
Πόσο έχουμε ανάγκη την καθομιλούμενη, η οποία αποκωδικοποιεί και
Σ Υ Ν Ε Χ Ε Ι με φυσικό τρόπο την πολυσημία των παλιών όρων.