“….Αντίθετα ο “Τιτανικός” του Κάμερον , ανθρώπινος , χωρίς ψεύτικες συνωμοσιολογίες , ξαναβυθίζεται , αληθινός στις …διαστάσεις του , παίρνοντας στον βυθό το τραγικό μεγαλείο του θρύλου του….”
“…. Unlike the” Titanic “Cameron, human, without false conspiracy theorists, sinking again on … true dimensions, getting to the bottom of the tragic grandeur of the legend ….”
Σίγουρα το φιλμ του Κάμερον , στην επέτειο των 100 χρόνων του ναυαγίου , αποδεικνύει ότι θα είναι και στο μέλλον το πιο αξιόπιστο σημείο αναφοράς του !
Τα ερωτήματα κοινότυπα και εύλογα :
α) Ποιες ήταν οι αντικειμενικές και ποιες οι υποκειμενικές παράμετροι που συντηρούν μέχρι και σήμερα την διασημότητα ενός ναυαγίου;
β) Τί μυθοποίησε το ναυάγιο του συγκεκριμένου πλοίου , μετατρέποντάς το σε κυρίαρχο συγκινησιακό γεγονός ;
Ο “Τιτανικός” …. Σπονδή και Σπουδή Ζωής !
Προσεγγίζοντας το φιλμ του Κάμερον , από την συναισθηματική-συγκινησιακή πλευρά του, μπορούμε να θεωρήσουμε ότι η ερωτική ιστορία , όπως την επινόησε και την αφηγείται ο σκηνοθέτης , συνιστά πλέον στοχειακό όρο της της κινηματογραφικής αναβίωσης του γεγονότος . Εκπληκτική επινόηση , με ιδιαίτερα συγκλονιστική την κορύφωσή της :
Η επιζήσασα από το ναυάγιο ηρωίδα (Ρόουζ), με την βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας , βλέπει και αγγίζει ξανά , δικά της αντικείμενα , όπως ξαναβγήκαν , όχι μόνο από την άβυσσο των 4.000 μέτρων ,αλλά και από την υποκειμενικά απροσδιόριστη άβυσσο του προσωπικού ( της) χρόνου : Αναφισβήτητη σπονδή στις αντοχές της ψυχής και της ανθρώπινης λογικής . Αλλά και οδυνηρή ΣΠΟΥΔΗ ΖΩΗΣ , ιδιαίτερα στην σκηνή εκείνη , όπου η Ρόουζ κρατάει στα χέρια της τον ΚΑΘΡΕΠΤΗ ( !!!) της νιότης της !
Θαυμάσια στην απλότητά της επινόηση : Αυτά τα “λάφυρα θανάτου” ( όπως θα έγραφε και ο ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ) , δεν παραδίδονται βορά στην παθολογική περιέργεια του θεατή , ενώ την ίδια στιγμή συγχρονίζουν εσαεί το γεγονός : Κάθε φορά που θα βλέπει κάποιος σήμερα και στο μέλλον τον “Τιτανικό” του Κάμερον , θα έχει την αίσθηση του “ΤΩΡΑ” , μέσα από το βλέμμα της ηρωίδας !
Ο “Τιτανικός” , ως τεχνική αφήγησης :
Την διάρκεια και τον συγχρονισμό , ο διάσημος σκηνοθέτης , τα πέτυχε και με μια επιπλέον ευφυέστατη , όσο και τολμηρή επιλογή: Να κατασκευάσει ένα …. “ακριβές” αντίγραφο του Τιτανικού !
Γνωρίζοντας ότι η τέχνη δεν διασώζεται μόνο με τα ( από τα) θέματά της , αλλά κυρίως από το είδος και τον τρόπο της “αφήγησης” ( φόρμα), φρόντισε πρωτίστως για την “αλήθεια” της προσωπικότητας του “Πρωταγωνιστή” , που στην προκειμένη περίπτωση δεν ήταν άλλος από τον ίδιο τον “Τιτανικό”
Έτσι ο “Τιτανικός” του Κάμερον , ανθρώπινος , απαλλαγμένος από συνωμοσιολογικές υποθέσεις και …μυστηριώδη φορτία ….Ξαναβυθίζεται , αληθινός στις “διαστάσεις” του , κρατώντας στον βυθό και πάλι , αλώβητο , το μεγαλείο του θρύλου του !
Με την τεχνολογία , απόλυτα υποταγμένη στις επιλογές και τις επινοήσεις του ,ισορροπώντας και αποφεύγοντας τις “παγίδες” του ντοκυμαντέρ ή των ταινιών “καταστροφής” , ο Κάμερον απέδειξε ότι στην Τέχνη δεν υπάρχουν αδιέξοδα .
Συμπερασματικά :
Μιλβίνα Ντην ( M. Dean) : η τελευταία επιζήσασα του Τιτανικού. Πέθανε , 97 χρόνων , το 2009.
Ο αναβιωμένος Τιτανικός , διασφαλίζει τον απόλυτο σεβασμό , στις οριακές στιγμές ( αγώνα και αγωνίας στα παγωμένα νερά του Ωκεανού, των ΔΙΚΩΝ του “ηρώων” :
Και αυτών που πήρε και κράτησε για πάντα μαζί του στον βυθό
και αυτών που επέζησαν μεν ,
αλλά μέχρι το τέλος της Ζωής τους ,
έμειναν στην συνείδηση των ανθρώπων
“ως οι επιζήσαντες του θρυλικού ναυαγίου”.