Τί συμβολίζουν τα εξωτικά ταξίδια του Οδυσσέα.

ΤΟΤΕ που οι Έλληνες ΟΡΑΜΑΤΙΖΟΝΤΑΝ το “χτίσιμο” των ανθρώπινων Κοινωνιών. Αν σήμερα μιλάμε για…συντέλειες και άλλα παρόμοια, είναι άλλων παπάδων ευαγγέλια.
.
Ευθέως, ως απάντηση στο ερώτημα του τίτλου.
Μια μικρή σπονδή του Έλληνα Ποιητή στην προ-ΟΜΗΡΙΚΗ Μυθολογία, ενταγμένη βέβαια στην ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ της Οδύσσειας. Ο Όμηρος ΣΕΒΕΤΑΙ την ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ….Αλλά μέχρι εδώ.
.
ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: Αυτό, για όσους επιμένουν να βλέπουν την ΟΔΥΣΣΕΙΑ λ.χ, ως “την του ΕΝΟΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ” σε “άγνωστους” τόπους, με όσα ΡΟΜΑΝΤΙΚΑ και ΣΥΜΒΟΛΙΚΑ προκύπτουν (αμμουδιές, υπαρξιακές αναζητήσεις, αιώνιος ταξιδευτής κλπ)
.
και να ΥΠΟΤΑΣΣΟΥΝ τους πάντες και τα πάντα σε έναν ΜΟΝΑΔΙΚΟ άξονα: Οδυσσέας αναμενόμενος- Οδυσσέας επιστρέφων- Οδυσσέας εκδικούμενος και τα αντίστοιχα ΗΘΙΚΟΛΟΓΙΚΑ: Ο…πολύπαθος Οδυσσέας, οι κακοί μνηστήρες, η αφοσιωμένη Πηνελόπη και οι αδιάφοροι Ιθακήσιοι / Τέλος παρένθεσης).
.
Με τον Β’ ΑΠΟΙΚΙΣΜΟ σε εξέλιξη, ΕΓΝΟΙΑ του Ομήρου δεν είναι ΠΛΕΟΝ εάν λ.χ ο Γίγαντας Ευρυμέδοντας επιχείρησε να σπάσει το κεφάλι του ΔΙΑ, πετώντας του την… ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ (λέμε τώρα) και άλλα τέτοια Μυθολογικά παρόμοια.
.
Συναρπαστικά, ναι, αλλά δεν είναι αυτά που ενδιαφέρουν τον Όμηρο. Ίσως αυτό δεν θέλουμε να καταλάβουμε ακόμη. Στο τελευταίο νησί, της Μυθολογικής περιήγησης, το νησί του Ήλιου (ΘΡΙΝΑΚίΑ) η απομυθοποίηση και η ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΗ του βάρους στην ΑΝΑΓΚΗ (και δικαίωμα) ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ πορείας. (σε επόμενο σημείωμα).
.
Ο Ελληνισμός βαδίζει ολοταχώς προς την ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ανθρώπινων ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ (Υ.Γ).
.
Για έναν οραματιστή, ΚΑΙΝΟΤΟΜΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ Ποιητή (κατά τον Κορδάτο), όπως ο Όμηρος, η ΠΡΟΚΛΗΣΗ είναι μεγάλη για το ΕΙΔΟΣ- ποιότητα των ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ….!
.
Η εποχή που γράφει ο Όμηρος (8ος αιώνας) δεν σηκώνει ΑΦΕΛΕΙΣ “ερμηνείες”
από μια ανεξέλεγκτη Φαντασία, όπου ο καθένας “λέει ό,τι…θέλει”. ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ:
.
Στον Όμηρο (νησί Αιόλου) ο σεισμός, το ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ, έχουν ΠΡΟΔΡΟΜΑ στοιχεία, που ΠΑΡΑΠΕΜΠΟΥΝ σε ΦΥΣΙΚΕΣ διαδικασίες ΓΕΝΕΣΗΣ, επιστημονικά (!!!) ανιχνεύσιμες, και όχι κάποιον…. τσαντισμένο ΕΓΚΕΛΑΔΟ…!
.
Από τα…ΜΑΓΙΚΑ ανοιγόμενα-κλεινόμενα βράχια (Πλαγκτές, Συμπληγάδες), ο Ποιητής θα “ΕΠΙΛΈΞΕΙ”
κάτι πιο εξηγήσιμο και συχνά παρατηρούμενο ΦΥΣΙΚΟ φαινόμενο: Παλίρροια, άμπωτη, μπουρίνι, δίνες, καταπτώσεις …κλπ (Σκύλλα, Χάρυβδη).
.
Στον Όμηρο τα πάντα ή σχεδόν τα πάντα έχουν μια ΛΟΓΙΚΗ αιτία και συνέπεια.
Ακόμη και η συμπεριφορά των θεών.
.
Οι ΘΕΟΙ είναι…(νοούνται ως) ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΕΙΣ, αλλά όχι Παντοδύναμοι (ακόμη).
.
Συγκινούνται, υποφέρουν (ψυχικώς και σωματικώς), θυμώνουν, βρίζουν,
ζηλεύουν, απειλούνται, φοβούνται, ερωτεύονται, θίγονται, εκδικούνται…!
.
Η θεά ΑΘΗΝά θα προσπαθήσει (ανεπιτυχώς βέβαια) να προβοκάρει τον πατέρα της ΔΙΑ, για το ΜΑΚΕΛΕΙΟ στην Ιθάκη.
.
Ο άνθρωπος (ο θνητός, ο βροτός) θα “τραυματίσει” θεούς (!)
.
Ας δούμε μια κουβέντα (σε στυλ…εργατικού συνδικάτου) του κατά τα άλλα Γαιοσείστη ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ
.
“Δεν σε καταλαβαίνω ρε ανιψιέ Απόλλωνα, να είσαι με το μέρος του κακοπληρωτή…
ΕΡΓΟΔΟΤΗ μας”. Εννοεί τους Τρώες και τον Λαομέδοντα, πατέρα του Πριάμου, που άφησε τους…θεούς (!) απλήρωτους. Τόσο απλά.
.
Ένα άλλο κοίταγμα του Μύθου.
.
Ο ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ Όμηρος είναι ο πρώτος εισηγητής του ρεαλιστικού λόγου, ΜΕΣΩ της ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑΣ, όχι του ΜΥΘΟΥ.
.
Υ.Γ 1 “ΤΙΤΑΝΟΜΑΧΙΑ: ο πρώτος “παγκόσμιος” πόλεμος. Βήμα βήμα η πορεία προς τις ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ των ανθρώπων”.
.
Υ.Γ 2 Video link https://youtu.be/5ylLZZo4758 (Ο ρεαλισμός του περιεχομένου αντανακλάται στην γλώσσα και στην εξέλιξή της…”από τον Όμηρο στον Σεφέρη”).