ΕΙΚΟΝΑ: Ενδιαφέρων συμβολισμός με την ζωή να προσπαθεί να “δραπετεύσει” από την αγριότητα του πολέμου.
Διάβασα πρόσφατα στο ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ “υπό διωγμό ο ΌΜΗΡΟΣ”, σε ορισμένα
ξένα Πανεπιστήμια.
Παλιότερα είχα διαβάσει για “ρατσισμό στον Όμηρο” κ.α ανάλογα..
.
Αντί για σχόλια, προτίμησα να κάνω μερικές επισημάνσεις, όσο πιο σύντομα γίνεται, χωρίς σειρά.
Πρώτα κάποιες θεωρητικές ΓΕΝΙΚΕΣ επισημάνσεις, πιστεύω χρήσιμες.
.
Μάλλον “αγνόησαν” οι όποιοι Ξένοι ότι βρισκόμαστε στα 800 π.Χ (που γράφονται
τα Ομηρικά Έπη) και ότι ο ΟΜΗΡΟΣ “ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ” το ΤΙΤΑΝΙΟ έργο,
(δηλαδή ΠΩΣ) να…διαχειριστεί ένα πολύ παλιότερο χαοτικό, πολυεκδοχικό
και αντιφατικό Μυθολογικό “Υλικό” που…Κληρονόμησε.
.
Η ΕΠΙΛΟΓΗ του είναι ιδιοφυής και προσφέρει στον ανθρώπινο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ
την ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ (Τέχνη του Λόγου, της Μυθοπλασίας). Τί κάνει δηλαδή:
.
Δεν αναπαράγει, αλλά Πυκνώνει σε 50 και 40 ημέρες και ΔΡΑΜΑΤΟΠΟΙΕΙ
τον ΤΡΩΙΚΟ πόλεμο και τους ΝΟΣΤΟΥΣ των Αχαιών,
.
μετουσιώνοντας τον ΜΥΘΟ σε ΟΡΑΜΑΤΙΚΗ ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑ ΑΝΡΩΠΟΓΝΩΣΙΑΣ
και ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ, “αφήνοντας-κληροδοτώντας”
στον Ελληνισμό και στην Ανθρωπότητα τα ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ “ΙΛΙΑΔΑ” και “ΟΔΥΣΣΕΙΑ”.
.
Κατά συνέπεια, μάλλον “έμειναν” στα αναπόφευκτα (!), λόγω εποχής
και… ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑΣ των Μυκηναίων Αρχόντων (Bowra), ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΑ,
ΠΡΑΓΜΑΤΟΛΟΓΙΚΑ, λ.χ “δουλοκτητικό σύστημα”.
(θυμίζω, είμαστε στο 800 π.Χ, τρεις χιλιάδες χρόνια ΠΡΙΝ από σήμερα)
.
και δεν είδαν τις έμμεσες, λανθάνουσες αναφορές, που συνθέτουν το Κοινωνικό
και Πολιτικό ΟΡΑΜΑ του ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΙΗΤΗ, μέσα από μια ιδιοφυή ΠΕΡΙΤΕΧΝΗ
αφηγηματική τεχνική
.
και προπάντων μέσα από μια ΕΛΕΥΘΕΡΗ από “απολιθωμένους” ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΟΥΣ, ΤΥΠΙΚΟΥΣ “ΚΑΝΟΝΕΣ”,
Ελληνική Γλώσσα (!).
.
Και δείτε σχετικά το εξής μαγικό, ΘΑΥΜΑΣΤΟ:
.
Η ΟΜΗΡΙΚΗ Γλώσσα (και στην πρωτότυπη και στην σωστά “μεταφρασμένη” μορφή της), ΕΙΤΕ την διάβαζε-πρόφερε κάποιος το 500 π.Χ, ΕΙΤΕ το 500 μ.Χ, το 1500 μ.Χ, είτε το…2500 μ.Χ, διατηρεί-αποπνέει την αύρα την ΖΩΝΤΑΝΙΑ της ΟΜΙΛΟΥΜΕΜΗΣ (!) Γλώσσας….!
.
Αρκετά όμως με τα θεωρητικά. Ας δούμε μερικά “(παρα)ΔΕΙΓΜΑΤΑ” από την Ομηρική σοφία:
.
Από τις 51 ημέρες της ΙΛΙΑΔΑΣ, ΜΟΝΟ οι 4(τέσσερις) είναι “πόλεμος”.
.
Η ΙΛΙΑΔΑ, στην ουσία της, είναι “ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑ-Σπουδή” της ανθρώπινης συμπεριφοράς ΣΤΟΝ πόλεμο
και ΟΧΙ “πόλεμος”(!). Πολεμικό έπος, όπως καθιερώθηκε να λέγεται.
.
Τον Όμηρο ενδιαφέρει η ΖΩΗ ως συνολική ΑΞΙΑ. Ρεαλιστικές απόψεις αξιοπρεπούς ζωής, όπως λ.χ ότι ο “ζητιάνος” παραμένει επαίτης, επειδή έχει συνηθίσει την δουλοπρέπεια (δουλοσύνην ανέχεσθαι),
ότι μπορεί να αλλάξει τρόπο ζωής, ΜΟΝΟ αν αποφασίσει να εργαστεί.
.
Οι ΙΘΑΚΗΣΙΟΙ αδιαφορούν για τα προβλήματα του ΤΗΛΕΜΑΧΟΥ.
Σκέπτονται συλλογικά το μέλλον του τόπου, των παιδιών τους:
“Άσε Τηλέμαχε τα ιδιωτικά σου (ίδιον έργον) και πες μας
για την 20χρονη ακυβερνησία του λαού της Ιθάκης (δήμιον έργον”)…”
.
Ο Κοινωνικός ΑΝΑΤΟΜΟΣ ΟΜΗΡΟΣ θα ανοίξει τον δρόμο
για την Ελευθερία=αξιοπρέπεια του πολίτη, με το δικαίωμα της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ
και της δημιουργίας ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ (!).
.
Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΙΗΤΗΣ αγνοεί-αποσιωπά την (ανθρωπο)θυσία της Ιφιγένειας.
.
Θεωρεί τα “γνήσια και νόθα” παιδιά Ισότιμα, δίνοντας έτσι μια εν δυνάμει διέξοδο στην
έννοια-καθεστώς της “δουλείας”. Σημείωση: Νόθος=Παιδί ελεύθερου από σκλάβα-παλλακίδα.
(Οι λέξεις “νόθος”, “γνήσιος”, “παλλακίδα” είναι αυτούσιες Ομηρικές).
.
Την “φροντίδα, ανατροφή-παιδεία” ενός ορφανού κοριτσιού
(θύμα πολέμου) αναλαμβάνουν τρεις θεές, με έμμεσους μεν, αλλά υψηλούς συμβολισμούς.
.
Δίνει “οντότητα-προσωπικότητα” στην γυναίκα.(δεκάδες οι άμεσες και έμμεσες αναφορές)
.
ΕΠΙΝΟΕΙ την μορφή της “ΝΑΥΣΙΚΑΣ”.
Σύμφωνα με τον Ι.ΚΑΚΡΙΔΗ, η Ναυσικά είναι εξολοκλήρου ΕΠΙΝΟΗΣΗ του Ομήρου.
Μια…κατηγορία από μόνος του ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ και ο “ρόλος” της στην
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ=Πλοκή, εξέλιξη της ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ (θα χρειάζονταν σελίδες αρκετές).
.
“Τιμωρεί” ΚΑΙ τον ίδιο τον Οδυσσέα πολλαπλά: Ξεχασμένος από τους
Ιθακησίους, ΑΓΝΩΣΤΟΣ στις δυναμικές-παραγωγικές ηλικίες, ακόμη και στον γιο
του ΤΗΛΕΜΑΧΟ.
.
Αναχωρεί, εκστρατεύει στην ΤΡΟΙΑ λαοφιλής και περήφανος Ηγέτης
και επιστρέφει υπό την προστασία των θεών.
.
Ο Όμηρος θα ολοκληρώσει την ΟΔΥΣΣΕΙΑ με το όραμα της ΕΙΡΗΝΗΣ
και την ΙΛΙΑΔΑ με την απέριττη ταφή του ΕΚΤΟΡΑ, τον συμβιβασμό-αλληλοκατανόηση δύο “εχθρών”
(Albin Lesky: Η στιγμή που γεννιέται η έννοια του Πολιτισμού).
.
Στον Όμηρο θα δούμε πρωτοφανείς, επίσης για εκείνη την εποχή, αντιλήψεις, όπως:
.
Ότι ο εργαζόμενος πρέπει να αμείβεται ανάλογα με τις “ώρες” (χρόνο) εργασίας και το έργο που παράγει κάτι το οποίο ακόμη και σήμερα παραμένει…αγωνιστική διεκδίκηση, όπως και το ακόλουθο:
.
Ότι οι απόμαχοι της ζωής, γέροντες, δικαιούνται φροντίδα, αξιοπρεπή ζωή,
“καλά γεράματα”.
Στον Όμηρο, ακόμη και η εμβληματική ΠΗΝΕΛΟΠΗ δεν προβάλλεται μόνο
ως αφοσιωμένη σύζυγος, αλλά και ως γυναίκα με δικαίωμα στις χαρές της ζωής, που όμως δεν έζησε.
.
Τα παραπάνω, τυχαία και από μνήμης,
είναι ένα μέρος (!) μόνο από το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΟΡΑΜΑ του
ανερεύνητου-“άγνωστου” σε πολλά, ακόμη και σήμερα, ΟΜΗΡΟΥ.
.
Αν, έστω και αυτά τα λίγα, είναι λόγος….ενίοτε “δίωξης” του ΕΛΛΗΝΑ παγκόσμιου ΠΟΙΗΤΗ,
το κρίνει ο καθένας.
.
Υ.Γ Εννοείται ότι ΓΕΝΙΚΑ, πάντα έχουμε υπόψη ότι οφείλουμε τα μέγιστα στην Ξένη
φιλολογική ΕΡΕΥΝΑ στο (για το) ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ (!) της αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας.
.
Έγραψαν και γράφουν αριστουργηματικές πραγματείες, φυσικά στην δική του ΟΜΙΛΟΥΜΕΝΗ Γλώσσα ο κάθε ερευνητής. Η πιο εύκολη…απόδειξη: Δείτε απλά την ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ πάνω σε οποιοδήποτε (!) θέμα του προγονικού μας ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ.
.
Όταν εμείς εδώ ΑΚΟΜΗ ασχολούμαστε με την ΑΡΧΑΙΟΠΛΗΚΤΗ Γραμματικο-συντακτική “διδασκαλία”
και όχι ΑΞΙΟΠΟΙΩΝΤΑΣ τον επικαιροποιημένο ΝΟΗΜΑΤΙΚΟ (κυριολεκτικό και πλούσιο μεταφορικό) ΔΥΝΑΜΙΣΜΟ της ΕΝΙΑΙΑΣ ΟΜΙΛΟΥΜΕΝΗΣ, απευθείας και αδιάλειπτα απόγονο της ΠΡΟΓΟΝΙΚΗΣ μας Ελληνικής Γλώσσας.
.
Σε επόμενο άρθρο: Γιατί ΠΡΕΠΕΙ να σταματήσουμε να λέμε την ανεύθυνη και επιζήμια έκφραση
“ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ τα αρχαία Ελληνικά”. Τίποτε δεν καταργείται, τίποτε δεν χάνεται.
Μην βάζουμε, με τις δικές μας “Γλωσσικές προκαταλήψεις” αρνητικές ιδέες και στους…ΞΕΝΟΥΣ.