Ας αποκωδικοποιήσει ο καθένας την εικόνα από το Διαδίκτυο.
.
Γράφει ο Ι.ΚΑΚΡΙΔΗΣ (“Ξαναγυρίζοντας στον Όμηρο” 1971)
“Σύγκρουση ΠΟΙΗΤΙΚΟΥ σχεδιασμού της ΙΛΙΑΔΑΣ με τα ΕΘΝΙΚΑ αισθήματα του Ποιητή”
.
ΔΗΛΑΔΗ: Για τον Ποιητή (γι’ αυτό ακριβώς λέγεται ΠΟΙΗΤΗΣ), ΠΡΟΕΧΕΙ ο “ποιητικός ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ” (οικονομία)
του ΕΡΓΟΥ (!!!)
.
Γράφει ακόμη ο Ι.ΚΑΚΡΙΔΗΣ :
“Αν νικούσαν συνεχώς οι Έλληνες, η ΙΛΙΑΔΑ ΘΑ ήταν ένα ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟ έργο. Μόνο που η ΙΛΙΑΔΑ κάθε άλλο παρά αποτυχημένο έργο είναι…”
.
ΔΗΛΑΔΗ (προσπαθώ να εξηγήσω): Εάν στην ΙΛΙΑΔΑ νικούσαν συνεχώς οι Έλληνες (χειροκροτούμενοι υποθέτω), δεν θα είχαμε ΕΡΓΟ ΤΕΧΝΗΣ, ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ αναγνώρισης, αλλά….έναν ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟ
από κοινοτάρχη στην κεντρική Πλατεία του χωριού
.
Ας μου επιτραπεί τώρα να γράψω και μερικές προσωπικές σκέψεις.
.
Τα ερωτήματα περί εύνοιας ΘΑ είχαν βάση, ΕΑΝ ο Όμηρος αναπαρήγαγε (ιστορούσε) τον Τρωικό πόλεμο.
.
Ο καινοτόμος όμως ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ Όμηρος κάνει το… διδακτορικό του
πάνω στις ΑΠΑΡΧΕΣ(!) μιας νέας (τότε) μορφής Ποίησης, της ΔΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ, έχοντας ΠΥΚΝΩΣΕΙ τον 10ετή πόλεμο σε 51 ημέρες, με τις αναπόφευκτες εντάσεις, συγκρούσεις, μεταστροφές και στους δύο αντιπάλους (!).
.
ΘΕΜΑ της δραματοποίησης του Τρωικού: Ο “ΙΛΙΑΔΙΚΟΣ Πόλεμος” (ΙΛΙΑΔΑ)= Πόλεμος (οιοσδήποτε, οποτεδήποτε) και Ανθρώπινη Συμπεριφορά.
.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Εύλογα διερωτάται ο Albin LESKY, πόσο κοντά είναι στην μετέπειτα Τραγική Ποίηση της κλασικής περιόδου(!).
.
Ουσιαστικά ο Όμηρος αντιπαραθέτει (και) το ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟ έρώτημα:
.
Ο πόλεμος, ο κάθε πόλεμος, είναι τραγωδία και για νικητές και για ηττημένους.
.
Έχει σημασία εάν οι νεκροί ΗΡΩΕΣ,τα ΘΥΜΑΤΑ είναι από την μια ή την άλλη πλευρά;
.
Έχει σημασία αν η “εσταυρωμένη” μάνα και οι άμαχοι
στην ΕΙΚΟΝΑ είναι Έλληνες ή Τρώες;
.
Για τον λογοτέχνη είναι πλέον ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ στην υπηρεσία
του ποιητικού του σχεδίου (για να επανέλθουμε στην άποψη του Ι.ΚΑΚΡΙΔΗ).
.
Με δυο λόγια: Δικαιούται να μεροληπτεί ο ΠΟΙΗΤΗΣ, ανεξάρτητα από πατριωτικά του αισθήματα;