Σημειώνει ο ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ:
.
“Στις αρχές του 5ου αιώνα, το “αρχαϊκό μειδίαμα” λείπει χάνεται από τα πρόσωπα
των ύστερων αρχαϊκών αγαλμάτων (κούροι- κόρες).
.
Είναι εμφανής η ΣΟΒΑΡΗ έκφραση της πνευματικότητας, του στοχασμού και της ανθρώπινης ευθύνης, ΠΡΟΑΙΣΘΗΜΑ των δύσκολων καιρών που έρχονται (Περσικοί πόλεμοι)”. (Διαδίκτυο).
.
ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ επισήμανση του Ανδρόνικου για την συνάφεια ΤΕΧΝΗΣ- ανθρώπινης ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ- ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ περιρρέουσας.
.
Ο 5ος π.Χ αιώνας. Γνωστός και ως “ο Χρυσός αιώνας του Περικλή”.
Ο πιο πολεμικός και ακραία αντιφατικός της αρχαίας Ελλάδας. Το DNA της Ελληνικής ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ.
.
Η αυγή του Σηματοδότησε την αλληλουχία σειράς αντιφατικών γεγονότων. Πολεμικών και μή.
.
Αιώνας απογείωσης- ακμής του Ελληνικού Πνεύματος και Πολιτισμού.
Πολεμική Αρετή, Δημοκρατία, Ιστορία, Δραματική Ποίηση, Φιλοσοφία,
με “μάρτυρες” ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ αναγνώρισης (!)
τον Βράχο της Αθηναϊκής ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ με τον ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ, τις ΟΡΧΗΣΤΡΕΣ των ΘΕΑΤΡΩΝ, τις
ΣΧΟΛΕΣ των ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ, τα εργαστήρια της ΓΛΥΠΤΙΚΗΣ και της ΑΓΓΕΙΟΓΡΑΦΙΑΣ
.
Αλλά και αιώνας ΑΥΤΟ-ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΩΝ επιλογών (!)
.
Με αρχή την ΙΩΝΙΚΗ Επανάσταση το 499 π.Χ, η ΙΣΤΟΡΙΑ μπορεί να διακρίνει τρεις περιόδους:
.
Τα ΠΡΩΤΑ 30 χρόνια του 5ου αιώνα, με ορόσημα Πολεμικής Αρετής τον ΜΑΡΑΘΩΝΑ,τις ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ,
την ΣΑΛΑΜΙΝΑ, τις ΠΛΑΤΑΙΕΣ
.
Στην δεύτερη περίοδο, το ΜΕΣΟΔΙΑΣΤΗΜΑ (470 με 440 π.Χ στο…ΠΕΡΙΠΟΥ) θα οριστικοποιηθούν
δύο κυρίαρχες ΙΔΕΟΛΟΓΙΕΣ:
.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (Αθήνα) και ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ (Σπάρτη) που θα τροφοδοτήσουν τον υπέρμετρο ΗΓΕΜΟΝΙΣΜΟ δύο Αντίπαλων Συμμαχιών (Της Αθηναϊκής Συμμαχίας και της Πελοποννησιακής Συμμαχίας).
.
Η ΑΛΛΗΛΟ-Εξόντωση, προ των πυλών.
“ήδε η ημέρα πολλών κακών άρξει τοις Έλλησιν”, θα γράψει ο ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ, παραμονές της τρίτης περιόδου, ΔΗΛΑΔΗ:
.
Τα ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 30 χρόνια (Πελοποννησιακός πόλεμος),
ΟΠΟΤΕ και στα Σικελικά Λατομεία, το 404 π.Χ, γράφτηκε ο ΕΠΙΛΟΓΟΣ της ΕΜΦΥΛΙΑΣ αγριότητας και
η ΠΑΡΑΚΜΗ της (λεγόμενης) ΚΛΑΣΙΚΗΣ Ελλάδας, μέχρι τα χρόνια του Μεγάλου ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, ο οποίος θα δώσει μια νέα Δυναμική στην πορεία του ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Μέσα σε ένα και μόνο αιώνα, τον 5ο π.Χ, υπό την σκιά συνεχών πολέμων, ο Ελληνισμός θα δείξει τις αρετές του, αλλά και την διαχρονική παθογένεια της Διχόνοιας, στην οποία κάνει ξεχωριστή αναφορά και ο Διονύσιος Σολωμός.