ΠΕΛΕ- ΝΕΪΜΑΡ (εικόνα Διαδικτύου).
.
Δεν είναι η διαφορά του πανδαμάτορα χρόνου…
Είναι η μνήμη μιας “άλλης ΕΠΟΧΗΣ”. Ποια η ειδοποιός διαφορά.
.
Η Τηλεόραση ΤΟΤΕ ασπρόμαυρη. Όσοι μπορούσαν την αγόραζαν. Και όσοι είχαν Τηλεόραση ξεχώριζαν από την κεραία στην… ταράτσα.
.
Οι πολλοί όχι.
.
Όπως έλεγε ο ΦΡΕΝΤΥ ΓΕΡΜΑΝΟΣ : “κάθε πρωί που πήγαινα στην δουλειά κι έβλεπα μια καινούργια κεραία, νοερά χαιρετούσα έναν ακόμη φίλο της εκπομπής μου”.
.
Και οι “θεατές” (όχι…καθήμενοι τηλεθεατές ακόμη) όρθιοι για ώρες, πολύ πριν… “αρχίσει το ματς”, έξω από τα καταστήματα να παρακολουθούν την ανοιχτή τηλεόραση στην Βιτρίνα, προσφορά του καταστήματος, φέρνοντας κάτι από την… αυθεντική ατμόσφαιρα του γηπέδου. ΕΚΕΙ και η ανταλλαγή απόψεων, οι διαφωνίες, οι καβγάδες…
Έτσι χτίζονταν τότε οι ποδοσφαιρικοί μύθοι.
.
Σπουδαίοι μάστορες του αθλήματος και ο Πελέ και ο Νεϊμάρ, με τον ίδιο αριθμό τερμάτων μάλιστα με την Εθνική Ομάδα (μέχρι αυτήν την στιγμή που γράφεται το σημείωμα).
.
Του “θεατή” της ασπρόμαυρης Τηλεόρασης ο Πελέ, της HD έγχρωμης, του καθήμενου σαλονάτου τηλε-θεατή, ο Νεμάρ.
.
Με δυο λόγια: Σε διαφορετικές παραμέτρους ζωής, διαβίωσης και Τεχνολογίας, αλλά με το Ποδόσφαιρο να παραμένει πάντα ο βασιλιάς των ΣΠΟΡ.
.
Το “μέσο”, και πρωτίστως η “ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ” από την φύση της, εκτός από μήνυμα, είναι όρος εποχής και μνήμης.