Από τις πολλές ΕΥΡΗΜΑΤΙΚΕΣ ατάκες στο Διαδίκτυο, διάλεξα την παραπάνω. Ρεαλισμός και απόσταση από μεμψιμοιρίες, καθώς και νοσταλγικές εξιδανικεύσεις. Με δυο λόγια, έξυπνη ατάκα για τον άνθρωπο που θέλει, κατά το δυνατό, να ορίζει όσο πιο σωστά και ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ το ΠΑΡΟΝ του.
.
“τα τ’ εόντα, τα τ’ εσσόμενα, προ τ’ εόντα” (Όμηρος, ΙΛΙΑΔΑ). Η λέξη (παρών, παρόν κλπ) είναι πολύ πάνω από την….”ορθογράφησή” της, ΑΠΛΗ έτσι κι αλλιώς (σημείωση)
.
ΓΕΝΙΚΑ (το ξεκίνημα)
ΑΠΟ το Ρήμα “πάρειμι” (παραβρίσκομαι, είμαι εδώ)
.
“ο παρών-η παρούσα-το παρόν” : Είναι οι μετοχές του ρήματος, τις οποίες με τον καιρό
η ΟΜΙΛΟΥΜΕΝΗ γλώσσα χρησιμοποιεί πλέον ως ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ και ΟΧΙ μόνο).
.
ΕΤΣΙ προέκυψαν οι παρακάτω χρήσεις…. ορθογραφικώς:
.
1) ΩΣ ΑΚΛΙΤΟ (επιρρηματική χρήση).
.
ΜΕΤΑ τα ρήματα “δίνω το…” και “δηλώνω” (ΚΑΙ ΟΤΑΝ ακόμη ΕΝΝΟΟΥΝΤΑΙ)
ακολουθεί “παρών” (με “ω”)
.
Λ.χ Οι μαθητές και οι μαθήτριες ΔΗΛΩΣΑΝ “παρών” ή ΕΔΩΣΑΝ το “παρών”.
ΔΗΛΑΔΗ ΚΑΙ ο μαθητής έδωσε το “παρών” ΚΑΙ η μαθήτρια έδωσε, δήλωσε “παρών”
Ή
Μετά το “παρών” ( ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ: Αφού δήλωσαν, έδωσαν το “παρών”) οι μαθητές
.
2) ΩΣ ΚΛΙΝΟΜΕΝΟ ουσιαστικό ή ΕΜΠΡΟΘΕΤΗ έκφραση
.
Σε ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ άλλη περίπτωση, με ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ άλλο ρήμα,
ή πρόθεση, ακολουθεί τους
τρόπους κλίσης ενός… συμβατικού Ουσιαστικού (γένος, πτώση, αριθμός)
.
Οι μαθητές ΗΤΑΝ “παρόντες”
.
ΜΕ την παρούσα επιστολή (διά της παρούσης) σας ενημερώνω ότι….
.
Το 10% των ΠΑΡόΝΤΩΝ μαθητών, αποχώρησε….κλπ
.
ΜΕ παρόντες μόνο το 1/3 των συνέδρων, η συνέλευση αναβλήθηκε.
.
Η ισχύς του παρόντος άρθρου….
.
Ορθογραφία ή σωστότερα ορθογράφηση απλή.
.
Το βάρος πέφτει στην ΧΡΟΝΙΚΗ σημασία της λέξης “παρόν” (στο ουδέτερο γένος)
.
ΕΠΕΙΔΗ ΩΣ προσδιορισμός ΧΡΟΝΟΥ, ΕΝΤΑΣΣΕΤΑΙ στο τρίπτυχο
“Παρελθόν, παρόν, μέλλον”.
.
Και βέβαια η ΟΜΙΛΟΥΜΕΝΗ Γλώσσα το ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΕ δεόντως, στέλνοντας την λέξη σε πιο…ποιοτικά χωράφια (υπαρξιακά, κοινωνιολογικά).
.
ΕΠΙ του παρόντος / ΠΡΟΣ το παρόν / Τα παρόντα και τα μέλλοντα /
Άσε το παρελθόν. Με το παρόν τί γίνεται…κλπ.
.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Την πρώτη διαπλοκή των συγκεκριμένων λέξεων, θα την συναντήσουμε, πού αλλού; Φυσικά στον ΟΜΗΡΟ, ως μια προαιώνια ΑΝΑΓΚΗ του ανθρώπου για ΣΥΝΟΛΙΚΗ αποτίμηση της Ζωής.
Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΙΟΣ (από την αρχή της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ του) καημός του ΑΝΘΡΩΠΟΥ να ΓΝΩΡΙΖΕΙ, όπως ο Ο ΟΜΗΡΙΚΟΣ μάντης ΚΑΛΧΑΣ γνώριζε: “τα τ’ εόντα, τα τ’ εσσόμενα, προ τ’ εόντα”,
ΔΗΛΑΔΗ “τα παρόντα, τα μελλούμενα, τα παρελθόντα…” (ΙΛΙΑΔΑ ραψ. Α).