Ρομαντισμός: Όταν η ΓΗΙΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ των συναισθημάτων έγινε ΑΠΟΚΟΜΜΕΝΟΣ ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ προσωπικών φαντασιώσεων, ο Ρομαντισμός έφθασε στο ΑΔΙΕΞΟΔΟ είτε της ΟΥΤΟΠΙΑΣ, είτε της ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑΣ…..!
.
Μήπως να αποπληθωρίζαμε τον λόγο μας….
.
Μέγας….. ο Μοναδικός και τα παρόμοια.
Από τους τρεις Ιεράρχες μόνο ο ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ είναι Μέγας;
Οι άλλοι δύο, ο Γρηγόριος, ο Χρυσόστομος δηλαδή τί είναι;
.
Όχι τίποτε άλλο, αλλά επηρεάστηκε κι ο λαός: Μεγάλο Πάσχα, Μικρό Πάσχα.
Μικρό… “Πάσχα” για τον Χριστιανό η ΓΕΝΝΗΣΗ (!) του ΘΕΟΥ του;
.
Βέβαια αυτήν την…. νοοτροπία, μας την… κληροδότησε
(ή έτσι νομίζουμε) ο Όμηρος,
ο οποίος δεν έγραφε όνομα, αν δεν έβαζε κάποιο “χαρακτηριστικό”.
Δεκάδες τα “επίθετα”, τα οποία μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις φαίνονται
αταίριαστα. Δεν…. συνάδουν ενίοτε με την πράξη ή τον λόγο του προσώπου.
Αυτά τα επίθετα τα “ομαδοποιήσμε” ως ΤΥΠΙΚΑ και… φιλολογικώς καθαρίσαμε.
.
Σημείωση: Σίγουρα είναι κάτι άλλο. Απλή αναφορά κάνω εδώ. Το θέμα είναι πολύ σημαντικό και επιπλέον… Ομηρικό, οπότε θέλει ιδιαίτερη προσοχή.
.
Είναι γεγονός ότι στην Ελλάδα του 6ου- 5ου π.Χ αι. το πράγμα περιορίστηκε αρκετά. Το καλό να λέγεται.
.
ΑΛΛΑ με την… ΡΩΜΗ και στην συνέχεια με…. το ΒΥΖΑΝΤΙΟ το πράγμα θέριεψε.
Η ΕΞΟΥΣΙΑ της… ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ και τα ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ αναζητούσαν συνεχώς …”ΚΑΛΥΤΕΡΟΤΕΡΟΥΣ” (!) “ΤΙΤΛΟΥΣ” και ιδού το αποτέλεσμα.
.
Ας τα αφήσουμε όμως αυτά κι ας έρθουμε στα πιο καθημερινά.
Η διαρκής ΥΠΕΡΘΕΣΗ ψευτίζει τον λόγο μας. Προσπαθούμε να ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΟΥΜΕ περισσότερο, παρά να επιχειρηματολογήσουμε….! Παράγουμε όλο και πιο ΠΛΗΘΩΡΙΣΤΙΚΟ λόγο.
Έχουμε ή επινοούμε συνεχώς “ΕΝΤΟΝΟΤΕΡΕΣ” λέξεις ή εκφράσεις, για να
επιβάλλουμε (!) την άποψή μας.
.
Άλλωστε ΑΚΟΜΗ και στα α θ ώ α (;) παραθετικά, (καλός, καλύτερος, πιο καλός, ο πιο καλός/ ο πρώτος των πρώτων/ πετυχημένος, πιο πετυχημένος…..κλπ) κρύβεται (λανθάνει) πολύς ΦΑΣΙΣΜΟΣ, όσο κι αν δεν….. φαίνεται.
.
Τί θα πει “Αυτός είναι καλύτερος” ή “πιο πετυχημένος” ή “ανώτερος”…..
Με ποια κριτήρια; Ποιος κρίνει το επίπεδο της επιτυχίας…..!
Γιατί ΠΡΕΠΕΙ να…… ΣΥΓΚΡΙΘΕΙ με κάποιον άλλον. Και με ποιο σημείο αναφοράς;
.
Ο καθείς είναι αυτό που είναι. Αισθάνεται ο ίδιος καλά μ’ αυτό που είναι και μ’ αυτό
που έχει…..! Μπορεί να μην θαυμάζει κάποιον… “ΜΕΓΑ”, αλλά να Α Ρ Κ Ε Ι Τ Α Ι σε ένα ηλιοβασίλεμα….!
Υ.Γ Το βασικό σκεπτικό του παραπάνω σημειώματος ανήκει αυτοδικαίως στον Έλληνα Ιστορικό ΠΛΟΥΤΑΡΧΟ ή μήπως να έλεγα στον ΕΝΑ, τον ΜΟΝΑΔΙΚΟ… στον….. μ έ γ ι σ τ ο (!) Πλούταρχο; (Πλουτάρχου: “περί ευθυμίης”= αισιοδοξίας= ΘΕΤΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ).