Ο εκπληκτικός Πίνακας τιτλοφορείται «ανδρείκελα»:
“Σινιέ” Κουστουμαρισμένοι τεχνοκράτες , πλήν όμως “απρόσωποι”!
Θύτες και θύματα…..!
(Όταν οι προοπτικές των ανθρωπίνων τρομάζουν και η Τέχνη…. είναι Τέχνη,
με κύριο κριτήριο αξιολόγησής της, την αίσθηση της ανάγκης να θέλεις να… ξαναδείς
το έργο, χωρίς… μεσολαβητές)!
Όπως….
Αντώνης Σαμαράκης: «ΑΡΝΟΥΜΑΙ», από το 1961…
Δύο χρόνια νωρίτερα-1959- ο Αντώνης Σαμαράκης έστελνε «ΣΗΜΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ»
για την αρχόμενη αλλοτρίωση των μεταπολεμικών γενεών.
Στα καθ’ημάς τώρα.
Κρατώντας την δομή πασίγνωστης κουβέντας του «αιώνιου έφηβου»,
πάντα επίκαιρου, Αντώνη Σαμαράκη , θα χρωματίζαμε εύστοχα τα πράγματα , αν λέγαμε :
Ποτέ άλλοτε η χώρα δεν είχε τόση ανάγκη την Πολιτική και ποτέ άλλοτε η Πολιτική
δεν φάνηκε τόσο απόμακρη και κατώτερη των περιστάσεων!
Για να είμαστε όμως , σωστοί ως προς τον μεγάλο Σαμαράκη , η ακριβής κουβέντα του ήταν :
«Ποτέ άλλοτε οι στέγες των σπιτιών των ανθρώπων δεν ήταν τόσο κοντά και ποτέ άλλοτε
οι καρδιές των ανθρώπων τόσο μακριά, όσο είναι σήμερα»
Κατά συνέπεια … «Ζητείται Ελπίς». Δεν υπάρχει ούτε χιλιοστό περιθώριο για άλλο …. «Λάθος».
Ή περνάμε το «Ποτάμι» ΤΩΡΑ !!! ή πάμε να….. πνιγούμε ομαδικώς!
φωτογραφία: Η….δικαίωση του «ΛΑΘΟΥΣ». Έτσι σχολιάζεται, εύστοχα, η “σύλληψη”
του ίδιου του συγγραφέα (Διαδίκτυο)
Είναι βέβαιο ότι ο Αντώνης Σαμαράκης, με την αμεσότητα του λόγου που τον χαρακτήριζε
και ως άτομο και ως συγγραφέα,
σήμερα, θα έλεγε ΕΥΘΕΩΣ, χωρίς περιστροφές : «αφήστε τα… μίση και πιάστε την συναίνεση».
Συμπερασματικά:
Η λογοτεχνική ενόραση του Αντώνη Σαμαράκη,
αγγίζει τα όρια της κοινωνικής και πολιτικής προφητείας!
Ή το πιο σωστό, πλην ανησυχητικό:
κινείται στις παρυφές της (σημερινής) ΕΠΙΣΤΗΝΟΝΙΚΗΣ πλέον, πιθανολόγησης.
Ενδεικτικά: ΣΗΜΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ
τόσο επίκαιρος ο τίτλος του βιβλίου,Όταν μάλιστα πραγματεύεται το θέμα της αυτοκτονίας!
Κι όμως, γράφτηκε το 1959!
Απόλυτα δικαιωμένη η άποψη, συνεπώς:
«η αξία ενός έργου, εξαρτάται από τον προβληματισμό που γεννά».
Γι’ αυτό και η αξία του έργου του Αντώνη Σαμαράκη, είναι… παντοτινή.
Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη μας και το γεγονός ότι τον “λόγο” του,
τον υποστήριξε και με την “παρουσία” του, στους… χώρους δράσης
(Βουλή Εφήβων….).