Έχοντας στις αποσκευές του τα πεπραγμένα του αντιδικτατορικού Αγώνα στο εξωτερικό, αλλά και το σύντομο επεισοδιακό προδικτατορικό παρελθόν, οπότε και φάνηκε η πρόθεση Απομάκρυνσής του από «τα χρονοντούλαπα της ιστορίας», ο Ανδρέας Παπανδρέου επιστρέφει στην Ελλάδα το 1974.
.
Ανεξάρτητα αν κάποιος είναι φίλος ή αντίπαλος, οφείλει να παραδεχτεί την πρωτοπορία και στο θέμα της κοινωνικοπολιτικής ορολογίας. Οι περισσότεροι όροι ίσως προϋπήρχαν, απλά ήταν ανενεργοί.
.
Το μεροδούλι, το μεροκάματο μετονομάζονται σε “οικογενειακό εισόδημα”
Το μοιρολατρικό “φτώχεια….κατηραμένη” έγινε μετρήσιμος οικονομικός όρος: όρια φτώχειας / βιοτικό επίπεδο
Της Πατρίδος η Ελευθερία, αναβαθμίστηκε σε “Εθνική ανεξαρτησία”
Η ώρα του λαού (ανά…. τετραετία) προτείνεται ως Λαϊκή Κυριαρχία /”ο Λαός στην εξουσία”.
.
Σημείωση: Το αρνητικό είναι ότι το “ο Λαός στην εξουσία”, οδήγησε αρκετούς σε αλαζονική συμπεριφορά και έναν… ιδεολογικό ελιτισμό, το πολιτικό κόστος των οποίων πλήρωσε το Κίνημα.
Αυτοί προς τους οποίους απευθυνόμενος ο Αντρέας, μετά τις εκλογικές ήττες θα ζητήσει “να… μαζευτούν”.
.
Οι λέξεις εργασία, προκοπή, δουλειά ενισχύθηκαν με την “παραγωγικότητα”
οι πλούσιοι μετονομάστηκαν σε “κατέχοντες”
Οι περίφημες παροιμιώδεις “400 οικογένειες” ονομάστηκαν “οικονομική ολιγαρχία”
.
Η παραδοσιακή “Προστασία” “κηδεμονία” έγινε “ΞΕΝΗ εξάρτηση”
Η κατάργηση κοινωνικών προκαταλήψεων Κοινωνική Απελευθέρωση…..
Χωρίς βέβαια να καταργηθεί ο σίγουρος, άμεσης… απόδοσης, πολιτικός συνειρμός των παραδοσιακών όρων.
Δίπλα στον καινοτόμο λόγο, θα προβάλλονται τα άμεσα συνθήματα
«Εδώ και τώρα αλλαγή» / «Η Ελλάδα στους Έλληνες»….
.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Είναι μερικά, σύντομου αφιερωματικού χαρακτήρα, ενός απλού Πολίτη.
Όπως έγραψα και στην αρχή, ανεξάρτητα από την γνώμη που έχει ο καθένας (απόλυτο δικαίωμα), δεν μπορεί να αρνηθεί το ξεχωριστό ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ που άφησε ο Ανδρέας Παπανδρέου στην νέοτερη Ελληνική Ιστορία.
Υ.Γ Για τον κουλτουριάρικο λόγο, που προέκυψε από Έλληνες “διανοούμενους” τις 10ετίες ’70 και ’80, ΟΤΑΝ το “είναι” και το “Φαίνεσθαι” / “η αντιστικτική διαλεκτική” / το “συνειδητό” και το “ασυνειδήτως υποσυνείδητο” / το “πέραν” και τα “επέκεινα” κ.α, σχεδόν απείλησαν την ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΑΠΛΟΤΗΤΑ της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ, σε επομενα.