Ο άγιος Φεβρουάριος των… συμβολικών ημερομηνιών για τον Ελληνισμό
Έτσι για να κρατιόμαστε από κάπου….
22 Φεβρουαρίου 1821 η Επανάσταση του Υψηλάντη στις Ηγεμονίες
3 Φεβρουαρίου 1830 Το πρωτόκολλο Ανεξαρτησίας της Ελλάδας
10 Φεβρουαρίου 1947 Συνθήκη Ειρήνης για την ΑΠΟΔΟΣΗ των Δωδεκανήσων
στην Ελλάδα (Το επίσημον της υπόθεσης 7 Μαρτίου 1948)
Είμαστε στην φάση της “ΕΝΟΠΟΙΗΣΗΣ της Ελλάδας” (Ντάγκλας Νταίικιν)
Το τίμημα βαρύ, αλλά υπήρχε και…. κάποια δικαίωση (!).
“Πέσαμε” στην φάση που ο Πλανήτης μπορούσε ακόμη να…. ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ.
Έτσι έδειχνε….!
Ναι. Τα συμφέροντα…. συμφέροντα.
Όμως υπήρχε ακόμη, μέχρι και το 1950,
μια στοιχειώδης ΙΣΤΟΡΙΚΗ εντιμότητα στην Διεθνή Πολιτική.
Ο.Η Ε, Νυρεμβέργη, Μάρσαλ….
η αρχή των Εθνοτήτων λειτουργούσε ακόμη….!
Όπου και όποτε τους έπαιρνε βέβαια. Ποιους; Ε, μην τα λέμε όλα.
Εν πάση περιπτώσει:
Έτσι είναι, αν έτσι νομίζουμε.
Κέννεντυ, Κιγκ, Γκάντι, Μαντέλα…... τελευταίες λαμπερές εμβληματικές μορφές.
Γούντστοκ, Μάης του ’68…. Τελευταίες αναλαμπές….!
Αλλά….
επειδή τα ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ οράματα, ελάχιστα καλύπτουν τις προσωπικές
αγωνίες και τις εξατομικευμένες προσλήψεις….. ιδού και
Ο άγιος Φεβρουάριος, των Δήμου Μούτση και Ναπολέοντα Ελευθερίου.
Άλλος για Χίο τράβηξε πήγε
κι άλλος για Μυτιλήνη
κι άλλος στης Σύρας τα στενά
αίμα και δάκρυα πίνει
……………………………………
Κι αν φταίει κανείς να μην το πεις
τα λόγια είναι της ντροπής
κι ό,τι ραγίζει δεν πονά
ποτάμι ο κόσμος και περνά
…………………………………………
Πρόσφυγα σ’ έριξαν εδώ
κι ο χάρος έξι βήματα
στα χρόνια που `ρθα να σε δω
μέσα στα παραπήγματα
…………………………………………..
Κι αυτά συμβαίνουν στον καιρό
Μ’ από τότε μέχρι εδώ
σπίτι μείναμε μόνο δυό
ο Άγιος Φεβρουάριος κι εγώ.