Κυρίαρχη της κατάστασης η Ελένη, έκανε τον Πάρη αποκούμπι και κιθαρίστα.
Παρότι είμαι υπέρ της άποψης, (επιτέλους κυκλοφορεί όλο και πιο συχνά), “να κατεβάσουμε τους αρχαίους από τα…. εικονοστάσια” (δες “Όμηρος: Ο ποιητής της… διπλανής μας πόρτας” Διαδίκτυο),
χρησιμοποιώ τον τίτλο αυτό κατ’ αναλογία και μόνο προς το εορταστικό “άγιος Βαλεντίνος…)
Στον Όμηρο δεν υπάρχει ούτε μια “υποταγμένη” γυναίκα.
Μέσα από έναν λανθάνοντα (για τον φόβο των… Μηκυναίων αρχόντων) καταγγελτικό λόγο, στο σύνολό τους οι “επωνυμες” γυναίκες (στην ουσία αναγκαίοι Λογοτεχνικοί Χαρακτήρες, από άποψη δραματουργίας) κερδίζουν την συμπάθεια αλλά και τον θαυμασμό του αναγνώστη-ακροατή των Έργων,
είτε με τα πάθια τους, είτε με τον υπόγειο ή προφανή δυναμισμό τους.
(κάποια στιγμή θα τις παρουσιάσουμε, όπως πρέπει. Κατ΄εξαίρεση, θα δώσουμε σήμερα, στο τέλος του σημειώματος το προαιώνιο…. “μυστήριο της Γυναίκας”, όπως το πραγματεύεται ο Όμηρος).
Ο Όμηρος πήρε την “ΓΥΝΑΙΚΑ” από τα έγκατα της ανυποληψίας και της έδωσε “όνομα”, “αξιοπρέπεια”, “οντότητα”, “ελευθερία επιλογών” (λ.χ μία από τις πολλές ερμηνείες της “απίστευτης”, πλην γενναιότατης κουβέντας της Πηνελόπης με… πολλούς αποδέκτες, πρωτίστως όμως με αποδέκτη τον παρόντα Οδυσσέα: “Ακόμη κι αυτή η Ελένη δεν θα έφευγε, Α Ν ήξερε ότι οι Αχαιοί….).
Μετά τον Όμηρο, η Γυναίκα έχει “προσωπικότητα”…! Είναι “σώμα”, αλλά είναι και “ψυχή”. Διεκδικεί, δικαιούται να διεκδικεί τον ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟ της.
Και είναι απαραίτητο να συμβεί αυτό, γιατί ο Όμηρος πάνω στην ισότιμη
σχέση αλληλοσεβασμού θέλει να στηρίξει τον θεσμό της οικογένειας,
που θεωρεί προϋπόθεση ατομικής και κοινωνικής προκοπής.
Δες περίπτωση Λαέρτη- Αντίκλειας:
“Που κόρη την αγόρασε (Ευρύκλεια) πρωτόχνουδη ο Λαέρτης,
μα δεν την πλάγιασε ποτέ,
Μ Η Ν του ΘΥΜΩΣΕΙ εκείνη (η Αντίκλεια, η γυναίκα του)”
(Καμία σχέση επ’αυτού ο πατέρας Λαέρτης με τον….. υιό Οδυσσέα,
που όπου εβρισκε……. ξεχνιόταν).
Για να συμβούν αυτά και άλλα πολλά, ο Όμηρος έπρεπε να… διέλθει, χωρίς σεμνοτυφίες
και προπάντων ηθικολογικές υποκρισίες, από όλα τα μονοπάτια
της ανθρώπινης σεξουαλικότητας. (Είναι αυτά που συνήθως τιτλοφορούμε ως “τα ΕΡΩΤΙΚΑ του Ομήρου”, που δυστυχώς, κυρίως εν Ελλάδι, αποφεύγουμε να τα “ονομάσουμε” και τα διοχετεύουμε σε… ηθογραφικές…. σούπες.
(σημείωση: Μεγάλο… καταφύγιο των ηθικολόγων, όπου κακοποιούν συστηματικά τα Ομηρικά ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ αριστουργήματα, είναι ο … Σ υ μ β ο λ ι σ μ ό ς. Ναι, το σημαντικότατο αυτό κίνημα, γιατί περί κινήματος πρόκειται. Μόνο που οι ηθικολόγοι και οι ατάλαντοι απατεώνες τον χρησιμοποιούν… ως άλλοθι).
Γνωρίζουμε λ.χ πόσα αφροδισιακά χρειάστηκε η Ήρα για να διεγείρει τον… Δία.
Δεν ξέρω αν το θεωρεί κάποιος απαραίτητο αυτό και άλλα, ενίοτε ΤΟΛΜΗΡΑ, Ερωτικά.
Εμείς τί να κάνουμε; Να το προσπεράσουμε ή να το….. συμβολίσουμε;;;;
Πάντως ο Όμηρος επιμένει και είναι λεπτομερής. Γιατί όμως;
Το βασικότερο…. των βασικότερων είναι ότι ο ιδιοφυής αυτός δημιουργός,
καταξίωσε την γυναίκα, την οντότητα ΓΥΝΑΙΚΑ, ως το στήριγμα των ανδρικών
προκαταλήψεων και κυρίως της ανδρικής ανασφάλειας.
Μόνο που η αντίληψη Γυναίκα= τιμή του άνδρα, αργότερα, θα λειτουργήσει παγιδευτικά
για την γυναίκα, μέσα από τον εγωιστικό υπερ- προστατευτισμό του άνδρα.
“Να μην φύγουμε από την Τροία, αν πρώτα δεν βιάσουμε τις γυναίκες των Τρώων,
για την… Ελένη” (Νέστορας, Ιλιάδα ραψ. Β)
Βάζοντας ο μέγας ανθρωπιστής Ποιητής αυτές τις κουβέντες στο στόμα του
….. πιο “συνετού, σοφού”, του Γερήνιου ιππότη (ιππηλάτη-αλογατάρη) Νέστορα
στήνει το μνημείο της ανδρικής υποκρισίας, καταγγέλοντας 3.000 χρόνια
ΠΡΙΝ από τώρα:
Βιασμός- κακοποίηση της Γυναίκας= ο απόλυτος ευτελισμός του άνδρα.