Στον τρίτο θάλαμο, λένε οι αρχαιολόγοι, υπάρχει άμμος ή ισως και άλλα υλικά, τοποθετημένα σκόπιμα για την προστασία του τύμβου και του ενοίκου ή των ενοίκων του.
Θα θέλαμε να ξέρουμε, αν αυτή η….. συγκεκριμένη άμμος,
προφανώς από τον Στρυμόνα του 4ου π.Χ αιώνα,
αυθεντική και ανεπηρέαστη από το πέρασμα των… αιώνων,
πετιέται ή συγκεντρώνεται κάπου.
Την μελετούν, την αναλύουν οι ειδικοί;
Είναι αυθεντικό γεωλογικό ΥΛΙΚΟ 2.500 χρόνων!!!
Αλλά και ένα υλικό- μέρος ενός μοναδικού ταφικού μνημείου.
Και πάμε σε κάτι άλλο.
Λέγεται ότι Κων/νος Καραμανλής ενθάρρυνε τον Μανόλη Ανδρόνικο για την συνέχιση των ανασκαφών στην Βεργίνα, υποσχόμενος ότι θα του διέθετε, αν θυμάμαι καλά, 10 εκατομμύρια ΔΡΑΧΜΕΣ…! ΤΟΤΕ.
Και μιλάμε για τις ανασκαφές της Βεργίνας.
Είναι κοινός τόπος να ακούμε ότι οι αρχαιολόγοι-ανασκαφείς αντιμετωπίζουν συνήθως προβλήματα χρηματοδότησης, ή ότι η τάδε Εταιρεία πρόσφερε το τάδε ποσό (και καλά έκανε…)
Πριν φτάσουμε στην θεσμική εκμετάλλευση-αξιοποίηση των αρχαιοτήτων μας (εννοώ την τουριστική αξιοποίηση, την πώληση αντιγράφων κλπ), μήπως θα έπρεπε να σκεφτούν οι ειδήμονες και την αξιοποίηση αυτών των “άχρηστων” υλικών, από τις ανασκαφές, όταν μάλιστα αφορούν σε μνημεία μοναδικά.
Θα μπορούσε να προκύψει ένα σοβαρότατο έσοδο για την Κεντρική αρχαιολογική υπηρεσία, προκειμένου να χρηματοδοτεί νέες αρχαιολογικές έρευνες.
Εδώ κάποτε διέθεσαν σε εκατοστά (πιστοποιημένα) το γκαζόν-γρασίδι ενός γηπέδου και κάλυψαν τα έξοδα ανέγερσης νέου γηπέδου.
Δει χρημάτων…. Η οικονομική μας κρίση έθεσε σε δοκιμασία ακόμη και το σύνολο της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Το είδαμε. Το ζήσαμε. (Ειρωνεύτηκαν τους Μαραθώνες, Βούλιαξαν τον Παρθενώνα, αλλοίωσαν αριστουργήματα της Ελληνικής Τέχνης….)
Γιατί λοιπόν όχι;
Κάποιος έξυπνος επιχειρηματίας στην Γαλλία, αγόρασε το αυθεντικό σίδερο, που προέκυψε από εργασίες στον Πύργο του Άϊφελ και το είχαν για… πέταμα, και κατασκεύασε αυθεντικές μινιατούρες του Πύργου, κερδίζοντας εκατομμύρια και διαφημίζοντας το έργο.
Υ.Γ
Και κάτι για τον Μοναδικό, ίσως και με παγκόσμια μέτρα, Μνημειακό Τύμβο, που όλοι περιμένουμε να αποκαλυφθεί οσονούπω.
Είναι εμφανής πλέον η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ συναισθηματική σχέση αυτού που “παρήγγειλε” την κατασκευή του με τον ή τους ενοίκους του Τύμβου.
Τα μέχρι τώρα ευρήματα (μορφές γλυπτών, τεχνική, εκλεπτυσμός, ακολουθία θεματική κλπ) δείχνουν ότι δεν έχουμε μια τυπική “Υπηρεσιακή- Κρατική” ανάθεση.
Δεν γνωρίζουμε ακόμη ποιος παρήγγειλε και για ποιον ή ποιαν, την μεγαλειώδη κατασκευή.
Σίγουρα όμως μπορούμε να φανταστούμε την στιγμή της ανάθεσης, της “παραγγελίας” στον αρχιτέκτονα:
“Κάνε ότι καλύτερο μπορείς, βάλε το ακριβότερο, αν το κρίνεις απαραίτητο, υλικό, μην σκέφτεσαι το κόστος. Θέλω το μνημείο να είναι ΜΟΝΑΔΙΚΟ”.
Το βέβαιο είναι πάντως ότι και η Βόρεια Ελλάδα, θα έχει τον Παρθενώνα της και η Ελλάδα μια δεύτερη ΑΚΡΟΠΟΛΗ.