Ήδη το σημείο επαφής του αθλητή στο σκάμμα υπολογίζεται….αυτομάτως. Ενδεικτική η εικόνα, με τον Έλληνα Ολυμπιονίκη-χρυσό μετάλλιο- Μίλτο Τεντόγλου, Παρίσι 2024.
Γιατί να μην γίνεται ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιο και με το σημείο “πατήματος”
στην Βαλβίδα;
.
Μια ΕΝΙΑΙΑ ΒΑΛΒΙΔΑ, όπως αυτή περίπου που υπάρχει τώρα (ενιαία ΟΜΩΣ, λέω ξανά)
καλύπτει ΚΑΙ την (απαιτούμενη) “τεχνική” πατήματος, ΚΑΙ κυρίως ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ τους αθλητές
.
ΧΩΡΙΣ δηλαδή τον “φόβο” του ΆΚΥΡΟΥ
και του αναπόφευκτου ψυχολογικού “φρεναρίσματος”.
.
Τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνουν οι αισθητήρες της ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ.
.
Οι αθλητικογράφοι και γενικά οι άνθρωποι του χώρου, σίγουρα θα γνωρίζουν περιπτώσεις,
από το παρελθόν, για εντυπωσιακές επιδόσεις που ακυρώθηκαν, λόγω…πλαστελίνης.
.
Υ.Γ
Γραφω για το θέμα, με την Κοινή Λογική του απλού θεατή, θέλοντας να καταλάβω το
ΣΚΕΠΤΙΚΟ κάποιων πραγμάτων.
.
Αν φυσικά υπάρχουν σοβαροί λόγοι αθλητικο-επιστημονικοί που επιβάλλουν την λωρίδα της….πλαστελίνης, πάω πάσο.