.
— Ρε μάνα, να σε ρωτήσω κάτι. Υπάρχουν…(πεντα)”καθαρες” γλώσσες;
— Όχι. Γλώσσες χωρίς ξένες λέξεις δεν υπάρχουν.
–Δηλαδή είναι απαραίτητες οι ξένες λέξεις;
— Ναι. Και οι γλώσσες χρειάζονται “δάνεια”. Διαφορετικά “χρεωκοπούν”. —Και η ΜΟΝΑΔΙΚΗ πάμπλουτη Ελληνική μας Γλώσσα “δανείζεται”;
—ΝΑΙ (!). ΚΑΙ η ΜΟΝΑΔΙΚΗ πάμπλουτη Ελληνική μας Γλώσσα δανείζεται.
-Γιατί;
— Γιατί έτσι. Πολλά ρωτάς πρωί πρωί.
Πάω Μπλακ-Φραϊντέι και μετά για καφέ Τέικ ε Γουέι, θα έρθεις;
—Νο…Γουέι. Θα βγω ραντεβού με την Ελένη.
.
–Να σε ρωτήσω κι εγώ κάτι. Γιατί είπες “περιθωράκιο” και όχι “γιλέκο”;
-Μας το πρότεινε ο τάχα μου και έτσι γκουρού, ο ξερόλας της παρέας. Το “γιλέκο” είναι ΞΕΝΗ λέξη… λέει.
–Ναι αλλά το νοσταλγικό τραγουδάκι “Το γελεκάκι που φορείς…” ΕΙΝΑΙ “ΕΛΛΗΝΙΚΟ” και αρέσει πάντα στον Έλληνα.. Αυτό τί σου…λέει.
–Δηλαδή, είχε άδικο ο ξερόλας;
-ΌΧΙ εντελώς. Όπου μπορούμε, καλό είναι να χρησιμοποιούμε, στην θέση της ξένης λέξης, Ελληνική. Όπου μπορούμε, όπου γίνεται…!
.
ΕΝΝΟΩ: ΧΩΡΙΣ στενοκέφαλους ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ και ευχάριστους πατριωτισμούς…! Ο “ρέφερι” έγινε “διαιτητής”, ΑΛΛΑ ο “μαΐστρος” έμεινε “μαΐστρος” / ο “σπετσέρης”…έγινε “φαρμακοποιός”, ΑΛΛΑ το “ρεπορτάζ” παρέμεινε ρεπορτάζ.
.
— Αλήθεια ρε μάνα. Πώς θα ήταν οι γλώσσες όλου του κόσμου χωρίς ξένες λέξεις
—φουλ στην… εσωστρέφεια και την ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ (!). Και με το πέρασμα του χρόνου, όλο και πιο ξερό και μονόxνωτο άκουσμα. Και μην ρωτάς “γιατί”.
— Όχι. Θα ρωτήσω όμως κάτι άλλο. Γινόταν ΕΤΣΙ, από πάντα αυτό;
-Ναι
–Πώς το εξηγείς;
— Εκτός από ορισμένα που ανέφερα προηγουμένως, Θα σου απαντήσω και με πιο συγκεκριμένο παράδειγμα: Μαζί με το “ΞΕΝΟ” αυτοκίνητο, δανείζεσαι και ορισμένες “ξένες” λέξεις λ.χ
“καπώ” / “γκαζι” / “αμορτισέρ”… κλπ κλπ. Και πρώτα πρώτα την..μάρκα του αυτοκινήτου (Μερσεντές, Φεράρι, Λάντσια κλπ). Αγοράζεις “κινητό”, αγοράζεις όμως και “λαπτοπ” και “τάμπλετ” κλπ
“…διότι το ξένο γλωσσικό στοιχείο έρχεται συνοδευόμενο από το ξένο πολιτιστικό στοιχείο…” / (Χρίστος Λ. Τσολάκης “Ξένες λέξεις και γλωσσική παιδεία”. Διαδίκτυο)
.
Οι γλώσσες όλου του κόσμου “ΤΡΕΧΟΥΝ”, είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΕΣ να τρέχουν, ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ με τα καινούργια πράγματα και καταστάσεις. Εύλογα εισάγονται και υιοθετούνται (πολιτογραφούνται) και ξένες λέξεις. Στην γλώσσα, δεν μπορείς να επιβάλλεις “λοκ-ντάουν”.
Είναι το πιο σύνθετο και το πιο περίπλοκο ανθρώπινο γεγονός, σε διαρκή ΕΞΕΛΙΞΗ.
Πήγαινε τώρα στο ραντεβού σου. Καλά να περάσετε με την Λενιώ. Πάρε κι αυτό το 20ευρο. Κερασμένο από μένα το Προφιτερόλ.
.
Υ.Γ Το φελέκι μου. Πότε “θα βγούμε απ’ το καβούκι μας”, οι Έλληνες;
Συγνώμη, πότε “θα βγούμε από το κέλυφός μας”.
Αλλά, για στάσου. Είναι το ίδιο ή μήπως όχι;