Έγραψα πρόσφατα, με αφορμή την γενναία απόφαση της κ. Μπεκατώρου να μιλήσει. “Γνώριζε η Σοφία σε τί κοινωνία καταθέτει την ψυχή της”;
.
Το νόημα του συντομότατου σημειώματος ήταν: Να αποκαλύπτονται, να λέγονται, να καταγγέλλονται τα ΠΑΝΤΑ.
.
Ο όποιος προβληματισμός αφορούσε στο να μήν γίνουν και τα όσα πιθανότατα θα ακολουθούσαν, ένα ανάγνωσμα παρακμής, ΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΕΣ, του τύπου “Κοινωνία ώρα…μηδέν”.
Και ΔΕΝ εννοώ μόνο την συντήρηση μιας ορισμένης σκανδαλολογίας.
.
Ίσως κάτι πολύ σημαντικότερο: Το Γενικό κλίμα καχυποψίας και η αίσθηση παρακμής, που ευνοούν στο να εμφανίζονται παθογένειες και παραμορφώσεις.
.
Από το “μπορεί να λέγεται οτιδήποτε για οποιονδήποτε”, μέχρι
την αρχέγονη (1) υποκρισία του αποδιοπομπαίου, ώστε το…. υπόλοιπον του κοινωνικού συνόλου να αισθάνεται αναμάρτητο και αθώο.
.
Στην τελική, το καθημερινό “ανάγνωσμα”, σε συνέχειες, ετερόκλητων περιπτώσεων και διαφορετικής βαρύτητας, είναι το ίδιο λάθος, όσο ήταν και είναι η απόκρυψη-συγκάλυψη.
Και στην μια και στην άλλη περίπτωση ΧΑΝΟΝΤΑΙ (συγχέονται και εξισώνονται) οι ΑΛΗΘΕΙΕΣ των….αληθινά τολμηρών θυμάτων που με κόστος προσωπικό, βγήκαν μπροστά.
.
Αυτό, κατά την ταπεινή μου γνώμη, πρέπει να προσεχτεί, ΩΣΤΕ να μην έχουμε τελικώς “ΜΗΔΕΝ εις το ΠΗΛΙΚΟΝ”, ΠΑΡΟΤΙ “τονίζουμε και κατεβάζουμε κι άλλα Ψηφία”.
Άρα, Νομοθετικός Εκσυγχρονισμός, ώστε να γίνει πράξη, κατά το δυνατό, το σταμάτημα της όποιας Εξουσιαστικής Βίας, όπως σωστά ειπώθηκε νομίζω από τον ίδιο τον πρωθυπουργό.
.
Σημείωση (1): Λέω “αρχέγονη υποκρισία”, γιατί η μετάθεση ευθυνών ξεκινάει από τον ίδιο τον Παράδεισο.