Κόμποι / Δεσμοί και αινίγματα….
.
—-Γόρδιος Δεσμός:
.
Ο πιο διάσημος κόμπος- δεσμός. Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ επέλεξε
την βίαιη ρήξη του (κόψιμο με το σπαθί). Η συνέχεια και το παγκοσμίως θαυμαστό αποτέλεσμα… τον δικαίωσαν.
Ο κόσμος μετά τον Αλέξανδρο δεν θα ήταν ο ίδιος.
Ακόμη και σήμερα αναζητούνται “σημάδια” (σημεία) της πιο σημαντικής, στην ανθρώπινη Ιστορία, 10ετίας (!) (333- 323 π.Χ).
.
—-Το Αίνιγμα της Σφίγγας:
.
Η λύση του (από τον Οιδίποδα) ανοίγει την πόρτα της “κολάσεως” για την οικογένεια των Λαβδακιδών (ΘΗΒΑ), που συναγωνίζεται έκτοτε
σε τραγικότητα την οικογένεια των Ατρειδών (ΜΥΚΗΝΕΣ).
.
Κερδισμένη η Δραματική Τέχνη, που θα δώσει στην ανθρωπότητα ανεπανάληπτα έργα λόγου, αισθητικής και διαχρονικού προβληματισμού (Οιδίποδας τύραννος, Αντιγόνη….)
.
—-Το…. αίνιγμα των διαταυρώσεων και ο κίνδυνος της…… λάθος στροφής.
.
Ένα κλασικό Αίνιγμα- δίλημμα: Ο δρόμος της Αρετής ή της Κακίας.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το αρχέτυπο αυτό Αρετή-Κακία, με την μορφή και τον φόβο δυνάμεων “του Καλού και του Κακού” θα γίνει η ραχοκοκαλιά στην ανθρώπινη συμπεριφορά, σχεδόν σε όλες τις εκφάνσεις της.
.
Ο Ηρακλής διάλεξε τον δρόμο της Αρετής λένε.
Έτσι “διαμορφώθηκε” ο γνωστός χαρακτήρας του (ενίοτε όχι και τοσο… ενάρετος)
.
Αλλά έγινε και η προσωποποίηση του Ελληνικού ΦΙΛΟΤΙΜΟΥ.
.
Και ποιο το αποτέλεσμα; Έγινε παιδί για όλες τις δουλειές.
Όποιοι τον χρειάζονταν…. Ηρακλή τρέξε….!
.
Πέραν των γνωστών “12 άθλων” έχει στο ενεργητικό του και δεκάδες άλλα “πάρεργα” και “κατά τύχη” περιπτώσεις (Πράξεις).
.
Οι ξένοι (καμαρώνουμε εμείς) δεν έχουν ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ λέξη “φιλότιμο”.
Ερώτημα: Τώρα αυτό είναι καλό, είναι κακό; Τί λέτε
.
.—-Ο δεσμός- κόμπος των Αργοναυτών.
.
Εδώ είναι ξεκάθαρα τα πράγματα. Ο ως άνω Ηρακλής σκότωσε κατά λάθος (!) τον βασιλιά που τους φιλοξενουσε.
.
Οι θεοί καθήλωσαν την ΑΡΓΩ κάνοντας δεσμό (κόμπο) τα σχοινιά (κάλωες και
πείσματα) του πλοίου. Ο Ορφέας με ένα…. σουξέ του βοήθησε
στην λύση και το ταξίδι συνεχίστηκε. (δες “οι μεγάλες επιτυχίες του Ορφέα- Αργοναυτικά” δεύτερο μέρος).
.
Δύο επισημάνσεις, σχετικές με την περίφημη “εκτρατεία”:
.
Ο χρόνος έριξε στην λήθη δυσκολίες και περιπέτειες και κράτησε την γοητεία του ταξιδιού και της αναζήτησης (Θάλασσες, κάβοι, λιμάνια πρωτοϊδωμένα, μαγικές διανυκτερεύσεις σε άγνωστες παραλίες και αμμουδιές…..).
.
Αλλά και…. Μήδεια.
.
Η παιδοκτόνος ΜΗΔΕΙΑ θα περιμένει αρκετούς αιώνες, όσο η αγριότητα της ερωτικής της παράνοιας να βρει “καταφύγιο” στον Σοφοκλή και τον Ευριπίδη, αλλά όχι…. δικαίωση. Στην περίπτωσή της δεν μπορεί να λειτουργήσει καν ο περίφημος ορισμός περί τραγωδίας του Αριστοτέλη. Και ο πρώτος που το γνωρίζει αυτό είναι ο ίδιος ο Ευριπίδης. Το τέλος(= έξοδος) της “Μήδειας” είναι ενδεικτικό.
.
Έστω κι αν (και) η πραγματική ζωή γέννησε κατά καιρούς, δυστυχώς, τραγικά ανάλογα παιδοκτονίας, μέσα από ταραγμένες σχέσεις γονιών-παιδιών.
.
—–Το αίνιγμα των Ψαράδων:
.
Η αδυναμία λύσης του….. πέθανε τον Όμηρο. Να σημειώσουμε ότι αυτή είναι μία (!) από τις εκδοχές θανάτου του…. παππού μας Ομήρου. Και μόνο που αφορά (σ)τον Όμηρο, κάνει το αίνιγμα μέρος της Ιστορίας.
.
Υ.Γ Εννοείται ότι δεν αναφέρομαι στον σκοτεινό-αινιγματικό λόγο (λ.χ Ηράκλειτος) / τους διφορούμενους χρησμούς των μαντείων / τα άλυτα μυστήρια / μέχρι και το αινιγματικό χαμόγελο της Τζοκόντα. Άλλων παπάδων ευαγγέλια….!