Οι λέξεις κάνουν την γλώσσα. Δεν είναι γλώσσα. Η γλώσσα είναι… πέραν, ενίοτε ΠΟΛΥ ΠΕΡΑΝ των λέξεων που την συνθέτουν
.
.
Τα έχει και ο Όμηρος.
όρσο κείων / σήκω να… πέσεις (κοιμηθείς).
.
Και για το αυθεντικό του πράγματος:
“ξένε, σήκω, να…. πας να πέσεις…” μεταφράζουν Καζαντζάκης Κακριδής (Οδύσσεια η 342 “ὄρσο κέων, ὦ ξεῖνε” )
.
Στην γλώσσα μας αυτό το σε πρώτη ματιά “αντιφατικό”, κάτι μεταξύ πλεονασμού και οξύμωρου, το βλέπουμε συχνά:
.
—κοίταξε να… δεις
—κάθομαι… όρθιος
—Τί κάθεσαι και του μιλάς
— κάθομαι και σ’ ακούω
—τα…. λέμε στο…. κουβεντιαστό
–άκου…. να δεις
—στάσου …. ακίνητος
–έμεινα… στάσιμος
—εφτά…. τραγούδια θα σου… πω
—σήκω…. πάνω
—κάτσε….κάτω
—προχώρα… μπροστά / κ.α
.
Βέβαια τίποτα το περίεργο. Είπαμε οι λέξεις κάνουν την γλώσσα, ως απαραίτητα συστατικά της. Δεν είναι “γλώσσα”.
.
Λέμε “κοίταξε”, εννοούμε “πρόσεξε” / Λέμε “να δεις”, εννοούμε “να καταλάβεις”.
.
Λίγη θεωρία (λέμε τώρα). Βοηθάει πάντως.
.
Η γλώσσα είναι… πέραν, ενίοτε ΠΟΛΥ ΠΕΡΑΝ των λέξεων (=σήκω να πας να…. πέσεις), σε σημείο που μπαίνουμε στον χώρο της “ιδιωματικής έκφρασης”, η οποία ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ, γίνεται κατανοητή ΜΟΝΟ από όσους μιλούν την ΜΗΤΡΙΚΗ τους ΓΛΩΣΣΑ. ( λ.χ από πού κρατάει η σκούφια του)
.
Σημείωση: Σαν τα “οικογενειακά” αστεία, τα οποία είναι ΟΝΤΩΣ αστεία, ΜΟΝΟ ΜΕΤΑΞΥ των μελών της οικογένειας. Για έναν τρίτο είναι…. (ακατ)ανόητα.
.
Κι αυτό γιατί:
.
Λειτουργούμε συνήθως επαγωγικά (οικονομία γλώσσας) και καταλήγουμε στις πιο άμεσες- οικείες λέξεις. ΣΥΝΕΙΡΜΟΙ και μεταφορικές συνυποδηλώσεις στην συνέχεια, κάνουν την δουλειά τους, δηλαδή συντομεύουν και πυκνώνουν τα πολλά και ποικίλα νοήματα.
.
Όπως συμβαίνει λ.χ με τον τίτλο της ταινίας “συνοικία το όνειρο” (εικόνα). Όνειρο και Συνοικία είναι οι ΛΕΞΕΙΣ. Το ΝΟΗΜΑ (διάβαζε γλώσσα) όμως είναι αρκετά… πέραν.
.
Και δώρο, ένα σχετικό Υ.Γ
.
“ίοντες κείομεν… Ήρα” (πάμε να την πέσουμε Ήρα) λέει ο φτιαγμένος Δίας ή αλλιώς “πάμε για ύπνο…. Κατερίνα”.
.
Καταργήθηκαν λέει τ’ αρχαία (!). ΛΑΘΕΣΤΑΤΟ. Η Ελληνική γλώσσα ΗΤΑΝ Πάντα ΜίΑ / ΕΝΙΑίΑ / ΣΥΝΕΧήΣ / ΟΜΟΟΥΣΙΑ και ΑΔΙΑΙΡΕΤΗ.
.
Ή θέλουμε να το καταλάβουμε ή δεν θέλουμε.