Έγραφα στο “Τιτανικός. Ο θρίαμβος ενός Ναυαγίου” με αφορμή την επιτυχία της ταινίας του ΚΑΜΕΡΟΝ και τα 100 χρόνια από το θρυλικό ναυάγιο. Το άρθρο ήταν ωραίο. Και τώρα το βρίσκω ακόμη πιο ενδιαφέρον.
Έγραφα λοιπόν, μεταξύ άλλων, στο άρθρο εκείνο:
“ Μεγάλο ατού του φιλμ, ο πραγματικός πρωταγωνιστής, είναι ο ίδιος ο ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ…
Έτσι ο Τιτανικός του ΚΑΜΕΡΟΝ , ανθρώπινος , απαλλαγμένος από συνωμοσιολογικές υποθέσεις και …μυστηριώδη φορτία ….Ξαναβυθίζεται, αληθινός στις διαστάσεις του, κρατώντας στον βυθό και πάλι, αλώβητο, το μεγαλείο του θρύλου του !
.
Με την τεχνολογία, απόλυτα υποταγμένη στις επιλογές και τις επινοήσεις του, ισορροπώντας και αποφεύγοντας τις “παγίδες” του ντοκυμαντέρ ή των ταινιών “καταστροφής”, ο Κάμερον απέδειξε ότι στην Τέχνη δεν υπάρχουν αδιέξοδα .
.
Συμπερασματικά :
Ο αναβιωμένος Τιτανικός , διασφαλίζει τον απόλυτο σεβασμό,
στις οριακές στιγμές, αγώνα και αγωνίας στα παγωμένα νερά του Ωκεανού, των ΔΙΚΩΝ του “ηρώων” :
.
Και αυτών που πήρε και κράτησε για πάντα μαζί του στον βυθό και αυτών που επέζησαν μεν, αλλά μέχρι το τέλος της Ζωής τους, έμειναν στην συνείδηση των ανθρώπων ως οι ΕΠΙΖΗΣΑΝΤΕΣ του θρυλικού ναυαγίου”
Αυτά έγραφα τότε.
.
Μπράβο στους Κινέζους, οι οποίοι προφανώς έκαναν ανάλογες σκέψεις….!
.
Υ.Γ
ΔΙΕΡΩΤΩΜΑΙ κάποιες φορές, ΕΑΝ θα μπορούσαμε κι εμείς να ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ την ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑ της ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ένυδρης και ηπειρωτικής ΓΗΣ, με κάποιες ΕΥΦΑΝΤΑΣΤΕΣ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ, από τον απίστευτο πλούτο των ΠΡΟΓΟΝΩΝ μας, που θα μπορούσαν να προκαλέσουν το παγκόσμιο ενδιαφέρον.