“Η γαρ……. δίκη εστί γερόντων” (Γιατί ΕΤΣΙ είναι το δίκαιο για τους γέρους)
.
Ο Γενάρχης του Ελληνικού Πολιτισμού, ο Όμηρος,
ΘΕΩΡΕΙ την “νιότη” ως την καλύτερη περίοδο της ανθρώπινης ζωής.
Ωστόσο πιστεύει ότι τελικά η ΖΩΗ, σε ΚΑΘΕ φάση της,
είναι ένα διαρκές ΑΝΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΤΟ Δ Ι Κ Α Ι Ω Μ Α.
(Σε τί ύψη κινείται ο Ελληνικός Πολιτισμός).
.
Αποστρέφεται τα γηρατειά (!), όχι όμως και τα “θύματα”, τους γέρους.
Ο ποιητής αποδέχεται την βιολογική νομοτέλεια, ότι δηλαδή
το γήρας είναι αναπόφευκτο, ότι…. δηλαδή όλοι οι θνητοί είναι μοιραίο
να μπουν κάποτε :
“επί γήραος…. ουδώ”
(στων γηρατειών το δρόμο και
… εν συνεχεία… “άμωμοι…. εν οδώ….”)
Αλλά, μέχρι ΤΟΤΕ,
οι γέροι αξίζουν να έχουν
“λιπαρόν ή άρειον γήρας” ( καλά γεράματα, ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ) και όχι
“λυγρόν γήρας” και…. περικοπές στις ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ τους.
Γιατί τότε:
(Ο άνθρωπος που δείχνει γέρος, ενώ ηλικιακά είναι νέος,
αναφέρεται ως “εις ωμόν γήρας” =πρόωρα γηρασμένος)
Ο Όμηρος σχεδόν νομοθετεί. Δεν λέει “θεμίστια” (νενομισμένα), “θέμις εστιν”
αλλά “Η(=αυτό, έτσι) γαρ δίκη εστί γερόντων” (Αυτό είναι το δίκαιο για τους γέρους) (δες προηγούμενο σημείωμά μου: Εξουσία και δικαιοσύνη στον Όμηρο)
.
Και “λιπαρόν ή άρειον γήρας”(ευτυχισμένα- καλά γηρατειά) θα έχει κάποιος:
επεί (=όταν)
“….επεί λούσαιτο…”
“….επεί φάγοι….”
“…επεί ευδέμεναι μαλακώς” (Οδ. ραψ ω)
(Καθαριότητα, τροφή, Στέγη),
και επιπλέον, επεί (=όταν):
“έσασθαι….εικέλια είματα, εξοιμηβά ”
(φοράει… ωραία ρούχα, συχνοαλλαζόμενα- γενικά είναι καλοντυμένος)
και όχι “αεικέα, ρωγαλέα τε και ρυπόωντα”
(άσχημα, τριμμένα-τρύπια και βρώμικα).
Όταν,
“αγαθήν κομιδήν έχει” ( έχει σωστή φροντίδα, με μια…. προσωπική νοσοκόμα ίσως)
και όταν
“μηδ’ αυχμεί…” (και δεν… ζέχνει, “ξερός”= με αποξηραμένο δέρμα, άπλυτος)
Ως εκ… περισσού:
α) στην Κύμη (Μ. Ασία) υπήρχαν “λέσχες γερόντων” (συμμετείχαν έστω και άτυπα στα πράγματα της πόλης, δεν αισθάνονταν απόμαχοι)
β) “γερούσιος οίνος” ή απλά “γερούσιος” σημαίνει το καλύτερο κρασί, ΑΥΤΟ που
έπιναν οι Γέροντες σύμβουλοι του βασιλιά.
γ) η προσφώνηση “γέρον”, “γρηυ” συνήθως υποδηλώνει σεβασμό (αιδοίη γρηυ=
αξοσέβαστη, προσφωνεί συχνά η Πηνελόπη την Ευρύκλεια).
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Αυτή η ΥΠΕΡΒΑΣΗ, για μιά “άχρηστη” (επιτρέψτε μου την σκόπιμη
χρήση της λέξης) τυπικά ηλικία, ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΕΙ επεξεργασμένες αντιλήψεις
Ανθρωπιστικού Πολιτισμού, πολλούς Αιώνες ΠΡΙΝ…..!
ΟΝΤΩΣ: Την πρώτη “κόκκινη γραμμή” την βάζει ο Όμηρος.