.
Ο τρόπος που ο Όμηρος διαχειρίζεται (πραγματεύεται) την περίπτωση, δείχνει για μια ακόμη φορά όχι μόνο την επιστημοσύνη του, αλλά και τις αρχές ανθρωπισμού, πάνω στις οποίες στηρίζει τα έργα του.
.
Η “ευχή” (κατάρα) που δίνει στον Φοίνικα ο πατέρας του είναι πολύ βαριά. “Να μήν αποκτήσει ποτέ παιδιά, απογόνους” (μετάφρ. Πολυλά)
.
“στα γόνατά του, σπέρμα μου ποτέ να μην καθίσει” (Ιλ. ραψ.I 455)
.
Δεν κρύβει (δεν στρογγυλεύει) ο Ποιητής την εύλογη ενστικτώδη παρορμητική αντίδραση ενός νέου ανθρώπου
“Και στον θυμόν μου εσκέφθηκα να κόψω (σκοτώσω) τον πατέρα” Σημείωση: “Με κοφτερό χαλκό μελέτησα να τον σκοτώσω τότε” (Η μετάφραση Καζαντζάκη- Κακριδή πιο κοντά στο πρωτότυπο. Δες ΕΙΚΟΝΑ)
.
Το δίλημμα του Φοίνικα γίνεται πλέον και δίλημμα του Ομήρου.
Πώς να διαχειριστεί μια παρόμοια δύσκολη περίπτωση, ενδοοικογενειακής βίας.
.
Πώς θα συνδυάσει τον Ρεαλισμό της ζωής, το ανθρωπιστικό του όραμα, με την επιστημοσύνη (ανθρωπογνωσία), την ανθρώπινη Ψυχολογία, με τρόπο που να ΠΕΙΘΕΙ.
.
Όχι με… ευχολόγια και ηθικολογικές υποκριτικές υποδείξεις
(Σε καταλαβαίνω, υπομονή…ο θεός είναι μεγάλος…θα φτιάξουν τα πράγματα…).
Το στρίβειν δηλαδή, με γενικόλογες… συμβουλές (συγκαλυμμένη αποφυγή…έργων). Διαχρονικό ανθρώπινο τερτίπι.
.
Ο Όμηρος όμως δεν είναι μόνο άριστος…. “ρήτορας λόγων”, αλλά και “πρηκτήρ έργων”.
Οι επιλογές που έχει πλέον ο Φοίνικας είναι δύσκολες, ΣΚΛΗΡΕΣ (δες ΕΙΚΟΝΑ), αλλά ΣΥΣΤΗΝΟΥΝ έναν ΚΩΔΙΚΑ κοινωνικής ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ, αξιοπρέπειας και ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ. Των απαρχών του Ελληνικού Πολιτισμού. ΠΡΙΝ 3.000 χρόνια από σήμερα (!).
Θα τις δούμε μία μία, με σύντομο σχολιασμό, σε επόμενο σημείωμα.
.
Συνεχίζεται