Τόσο παλιό, ώστε να είναι…. πάντα επίκαιρο.
.
Με την “Βατραχομυομαχία” ο Όμηρος (;) ΣΑΤΙΡΙΣΕ την “επιφάνεια” της ΙΛΙΑΔΑΣ. Την ουσία του αριστουργήματος την άφησε σε εμάς. Η εικόνα από το Διαδίκτυο πάντως λέει πολλά… με τους…… “εχθρούς και φίλους” να παίζουν μια παρτίδα…. ξερή.
.
Εχθροί και Φίλοι στον Όμηρο
.
Το θέμα εμμέσως τέθηκε, εδώ και αιώνες, με “αφορμή” την διαπίστωση ότι ο Όμηρος, ως διαιτητής στο…. ντέρμπι ΑΧΑΙΟΙ- ΤΡΩΕΣ, έπαιξε…. δίκαια, δηλαδή 50/50.
.
Δύο ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ (από την αρχή):
.
Ο Όμηρος σημείωσε στο φύλλο αγώνα, το ύπουλο και σκληρό κτύπημα του
ΕΚΤΟΡΑ σε βάρος του ΠΑΤΡΟΚΛΟΥ
.
(σημ. Ο Απόλλωνας ακινητοποιεί και ο Έκτορας σκοτώνει με άνανδρο τρόπο
τον, αδύναμο πλεον να υπερασπιστεί τον εαυτό του, Πάτροκλο).
.
Όμως στο ίδιο φύλλο αγώνα, ο Όμηρος, σημειώνει και το σκληρό παιχνίδι του ΑΧΙΛΛΕΑ.
.
(σημ. Ο Αχιλλέας ρίχνει στην νεκρική πυρά του Πατρόκλου,
12 νεους Τρώες).
.
Δηλαδή ο Όμηρος σφύριξε όλες τις φάσεις. Δεν χαρίστηκε σε κανέναν,
είτε ήταν Έλληνας, είτε ήταν Τρώας. Έβγαλε κάρτες, για σκληρό παιχνίδι στους παίχτες και των δύο αντίπαλων ομάδων….!
.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ:
Οι ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΕΣ του κρίσιμου αγώνα, οι θεοί του ΟΛΥΜΠΟΥ
δηλαδή με επικεφαλής τον ΔΙΑ, ήταν ισοδύναμα μοιρασμένοι κι από τις δύο παρατάξεις….!
.
Έλα όμως που αυτό μας….. στενοχώρησε κάπως. Μας κακοφάνηκε. Εμείς είμαστε συνηθισμένοι αλλιώς. ΝΑ ΑΚΟΥΜΕ… μόνο ΚΑΛΑ ΛΟΓΙΑ. Και τώρα…. Δικό μας παιδί ο Όμηρος και να μην παίξει, αν όχι 100/..0 (μην… είμεθα και πλεονέκτες), τουλάχιστον…. 70/30;
.
Ας αφήσουμε όμως τους ποδοσφαιρικούς όρους. Βοήθησαν μια χαρά, μέχρι εδώ, με την αμεσότητά τους.
.
Με το θέμα αυτό (δηλαδή γιατί ο Όμηρος “λέει… καλά λόγια ΚΑΙ για τους Τρώες”) ασχολήθηκαν σπουδαίοι Ομηριστές.
.
Παρένθετη ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην προσέγγιση της ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ, ανάλογο ερώτημα ΤΑΛΑΝΙΖΕΙ τους… Οδυσσεϊστές (οπαδούς του….. Οδυσσέα):
“Γιατί ο Όμηρος αφήνει υπονοούμενα συμπάθειας (ακούς ..εκεί) και προς τα… σκυλιά, τους ΜΝΗΣΤΗΡΕΣ”. (θα μιλήσουμε γι’ αυτό κάποια στιγμή).
.
Στο σημερινό θέμα πάλι:
Επιτρέψτε μου να έχω κι εγώ, όπως κι ο καθένας μας άλλωστε, την παρακάτω ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ άποψη, απαραιτήτως, όπως κάθε φορά, τεκμηριωμένη. Όχι μόνο….. θεωρητικούρα, αλλά και ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ.
.
Κατά πως λέει ο ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ (στο περίπου): “Στα παραδείγματα φαίνεται η γνώση, το μέτρο και η ΑΛΗΘΕΙΑ του λόγου μας”.
.
ΠΡΩΤΑ κάτι ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ σημαντικό: Ίσως είναι και ένας (μακρινός βέβαια) ΠΡΟΪΔΕΑΣΜΟΣ του ιδιοφυούς αυτού Έλληνα δημιουργού, για τις εύθραυστες και περιπτωσιακές “συμμαχίες” και… διπλωματικές σχέσεις, μεταξύ κρατών…!
.
Και όλα αυτά, 3.000 χρόνια, ΠΡΙΝ από σήμερα, στο πέρασμα των οποίων ΓΝΩΡΙΣΑΜΕ και “εχθρούς” και “φίλους” (“άλλοι σου έταξαν βοήθεια…. άλλοι σου έκλαψαν στα στήθια…”, μια ακόμη φορά που θα “συναντήσει” ο ΣΟΛΩΜΟΣ τον ΌΜΗΡΟ).
.
Όπως έγραψα και στην αρχή: Η Ομηρική προσέγγιση τόσο παλιά, ώστε να είναι ΠΑΝΤΑ επίκαιρη….!
.
Τώρα πιο συγκεκριμένα:
Για τον Όμηρο, θέλω να πιστεύω ότι το θέμα είναι άλλο. Βάζει, κατά πως λέμε, τον πήχυ ψηλότερα. Κάπου στον χώρο των “αξιών” και Προβληματισμού.
.
Οι ΝΙΚΗΤΕΣ Αχαιοί, πόσο και σε τί βγήκαν “κερδισμένοι”, ώστε….. “μή κενεοί… νέεσθαι”;
.
Ο ΡΕΑΛΙΣΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΝΗΣ Όμηρος δεν αρνείται την Αναγκαιότητα του Πολέμου και της συγκρουσης με τον Εχθρό. Ούτε γυρίζει (αποστρέφει) το πρόσωπο στις αγριότητες του πολέμου. Αρκεί να διαβάσουμε μια περιγραφή Ομηρικής μάχης…!
.
(εικόνα Διαδικτύου)
Ο ΡΕΑΛΙΣΤΗΣ Όμηρος ΟΜΩΣ δεν…. ΕΥΧΟΛΟΓΕΙ….!
.
Ούτε και σκοπεύει να γράψει…… Πινδαρικό Επίνικο.
.
Γνωρίζει πολύ καλά ότι και Πόλεμοι θα γίνονται και εχθροί θα υπάρχουν
.
Είναι προφανές λοιπόν ότι ο Όμηρος αποβλέπει σε κάτι “ασφαλέστερο”.
.
Να ΘΕΜΕΛΙΩΣΕΙ (!) Εθνική συνείδηση θέλει, όχι να αποσπάσει…. χειροκροτήματα και θετικά “κλικ”, ΚΡΥΒΟΝΤΑΣ κάτω από το χαλί διαφαινόμενα ελλαττώματα της ράτσας του.
Να ΣΥΝΘΕΣΕΙ ευνομούμενες ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ αρχών και όχι να διαιρέσει …με στείρους ανταγωνισμούς. Αρκεί βέβαια να τον ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΜΕ σωστά.
.
Ο άνθρωπος και τα αναπόφευκτα (!) ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ (όπως λ.χ ο πόλεμος) από την μια και η ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ευθύνης, λαθών και ενοχών ενός ΕΚΑΣΤΟΥ, από την άλλη.
.
Μια διαδικασία διαρκούς ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗΣ ( λ.χ Πη παρέβην; Τι δ`έρεξα; Τι μοι δέον ουκ ετελέσθη😉 στην βάση του Ρεαλισμού, η Εθνική Συνείδηση και…. πέραν αυτής ο πολιτισμός.
.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ:
“Την στιγμή που ο Αχιλλέας συναισθάνεται, συνειδητοποιεί τις… υπερβολές (τα… παρέβην) του παρορμητισμού του και παραδίδει την σορό του…. “ΕΧΘΡΟΥ” Έκτορα στον πατέρα του (Πρίαμο)… αρχίζει και ο ΔΥΤΙΚΟΣ Πολιτισμός”. (Α. Lesky).
.
Μέχρι όμως να φτάσει σ’ αυτό το σημείο, ο ΣΚΑΜΑΝΔΡΟΣ “άδειασε” χιλιάδες νεκρούς….!
.
Κατά συνέπεια:
Να ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΕΙ θέλει ο Έλληνας Ποιητής, να δείξει δηλαδή στους συμπατριώτες του Έλληνες ότι….
Εχθροί των Ελλήνων δεν ήταν ΜΟΝΟ οι Τρώες. Εχθρός των Ελλήνων ήταν και ο
κακός εαυτός τους….
.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ (προς προβληματισμό). Ουσιαστικά ΟΛΟΚΛΗΡΗ η ΘΕΜΑΤΙΚΗ της ΙΛΙΑΔΑΣ:
Ο ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΣ του Αγαμέμνονα, η (ουλομένη= ολέθρια) ΜΗΝΙΣ του Αχιλλέα,
η ΔΙΧΟΝΟΙΑ και η Αλληλοϋπονόμευση, που θα φέρει τους ΤΡΩΕΣ μέχρι τα πλοία των ΕΛΛΗΝΩΝ, οι ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ (“ούλος όνειρος”), η ικεσία της ΘΕΤΙΔΑΣ στον Δία να… νικήσουν οι… ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ, το ΕΓΩ στην θέση του ΕΜΕΙΣ (“Η προσωπική σου ικανοποίηση και μόνο σε ενδιαφέρει Αγαμέμνονα…” θα….. ξεμπροστιάσει τον ηγέτη ο ΘΕΡΣΙΤΗΣ).
.
Γιατί λοιπόν ο ΟΜΗΡΟΣ να…. χαϊδέψει αυτιά, θριαμβολογώντας και ευνοώντας ένα πρόσκαιρο αποτέλεσμα, ζημιογόνο έως ολέθριο όμως μακροπρόθεσμα;
.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ (ένα ακόμη, τελευταίο):
.
Τον Έλληνα Όμηρο δεν τον ενδιαφέρει να πει “αιδώς… Τρώες”, αλλά “ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ”, θέλοντας να δείξει, στους Ελληνες πρωτίστως, ότι τα “ΤΕΙΧΗ” ΚΡΑΤΙΟΥΝΤΑΙ ή πέφτουν (και) από μέσα….!
.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ η Ιστορία μας, “ΔΙΚΑΙΩΣΕ” (επαλήθευσε) σε μεγάλο ποσοστό τις αγωνίες του Ομήρου και όχι τις “ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ” του.
.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Να γιατί ο Όμηρος “έπαιξε”….. 50/50, ως ΚΑΙ το τέλος της ΙΛΙΑΔΑΣ:
.
Το μεγαλείο της ΑΠΟΦΑΣΗΣ στον Έλληνα Αχιλλέα (50%), η τιμητική τελευταία ταφή της Ιλιάδας στον Τρώα Έκτορα (50%).
“έτσι τον έθαψαν τον Έκτορα τον γαύρο αλογομάχο”. Ο ακροτελεύτιος απέριττος στίχος της ΙΛΙΑΔΑΣ.
.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
ΙΛΙΑΔΑ: Ένα ΑΞΙΟΠΙΣΤΟ ντοκουμέντο ΑΣΦΑΛΟΥΣ Ελληνικής Εθνικής Συνείδησης και Πολιτισμού, πέρα φυσικά από την παγκοσμίως αναγνωρισμένη ΠΟΙΗΤΙΚΗ της ΑΞΙΑ.
.
ΟΜΩΣ, όχι μόνο. Ο ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΗΣ αυτήν την φορά ΌΜΗΡΟΣ, πηγαίνει πιο περα. Προς το…. πιο ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΟ…!
.
Όσοι διαβάσαμε κάπως προσεκτικότερα την ΙΛΙΑΔΑ, θα διαπιστώσαμε ότι στην ΟΜΗΡΙΚΗ (!!!) ΙΛΙΑΔΑ, η Τροία ΤΥΠΙΚΑ παραμένει ανέπαφη. Ο ΝΙΚΗΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ, ΔΕΝ…. συντρίβει τον “εχθρό”. Ανοίγει “διάλογο” με τον ΗΤΤΗΜΕΝΟ. (“τοὺς δ’ ἐχθροὺς φίλους ἐργάσασθαι”).
.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ:
Η συγκλονιστική (από την ΕΔΩ πλευρά) αυτοθυσία τιμής του Αχιλλέα, γίνεται “ενσταση” (από την ΑΛΛΗ πλευρά) και τραγικό ερώτημα για την μάνα ΕΚΑΒΗ, καθώς θρηνεί πάνω στην σορό του γιου της Έκτορα:
“Τί κέρδισε ο Αχιλλέας; Μπόρεσε να φέρει πίσω την ψυχή του Πατρόκλου”;
.
ΥΠΕΡΒΑΣΕΙΣ και…. πανανθρώπινα “ΓΙΑΤΙ”, στην ΒΑΣΗ του Ελληνικού Πολιτισμού.
.
Αυτός είναι ο (αληθινός) Όμηρος και της Ιλιάδας και της Οδύσσειας.
.
Υ.Γ Ένας πολύ καλός “μαθητής” , που “άκουσε” τον Όμηρο, έσπειρε πολύ Ελληνισμό στον κόσμο…!