.
“Πιστεύω πως δεν θα δεχόσουν, γιατί έτσι έχεις μάθει να ζεις.
Χωρίς αξιοπρέπεια. Επαίτης”, Ολοκληρώνει την πρότασή του ο ίδιος.
.
Με τον Οδυσσέα να του απαντάει καταλλήλως βέβαια στην συνέχεια, αλλά ήδη ο Όμηρος πέτυχε να δώσει αυτό που ήθελε.
.
Από τον… άγνωστο διάλογο (Οδύσσεια, ραψ. σ), ανάμεσα στον “κακό” μνηστήρα Ευρύμαχο και τον Οδυσσέα-ζητιάνο, με την Ομηρική ιδιοφυή ποίηση- πραγματεία, να εκπλήσσει με τις οραματικές συλλήψεις, για μια ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΞΙώΝ και ΕΠΙΛΟΓΩΝ αξιοπρέπειας, όπως εδώ λ.χ η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ συνολική αξία (όχι μόνο οικονομική) της ΕΡΓΑΣΙΑΣ.
.
ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ πολιτικής και κοινωνικής ΣΚΕΨΗΣ που ακόμη και σήμερα, τρεις χιλιάδες χρόνια μετά, αναζητείται.