“αυτοδυναμία” και “ισχυρή εντολή”. Πώς μεταφράζονται σε απλά Ελληνικά;
.
Αυτές καθαυτές οι… λέξεις φαίνονται εύλογες στο πρώτο άκουσμά τους ή στην πρώτη “ανάγνωση”, κατά πως λένε οι πιο γραμματιζούμενοι.
.
Την “αυτοδυναμία” την καταλαβαίνω, γιατί απλούστατα αυτοπροσδιορίζεται. Θεμιτή άλλωστε φιλοδοξία κάθε παράταξης Εξουσίας.
Εφόσον κινείται σε “λελογισμένα” πλαίσια (λ.χ από 151, συν κάποιες έδρες….) διασφαλίζει και την κομματική- παραταξιακή αυτάρκεια και αξιοπρέπεια,
αλλά συγχρόνως και τους “άτυπους” όρους της “λόγω και έργω” Δημοκρατίας για την εύρυθμη ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ λειτουργία της μέσα στο Κοινοβούλιο.
.
Της Δημοκρατίας, η οποία από την ΓΕΝΝΗΣή της ΔΕΝ… ήθελε με τίποτα υπερτροφική την Εξουσία και υπολειπόμενη την αντιπολίτευση.
.
Το βάρος του προβληματισμού κατά συνέπεια πέφτει στην “ισχυρή εντολή”.
.
Δηλαδή; Είναι απλά ένας φραστικός πλεονασμός; Διαφορετική διατύπωση της αυτοδυναμίας; Είναι έμφαση της αυτοδυναμίας….;
Άν όχι…… πότε μια λαϊκή εντολή, ένα εκλογικό αποτέλεσμα κρίνεται ως ισχυρή εντολή.
.
Να το ρωτήσω ακόμη πιο απλά και πιο συγκεκριμένα: Ποιος αριθμός εδρών θεωρείται (ή θα θεωρείτο) “ισχυρή εντολή”;