(εικόνα). Το απόλυτο της Ελληνικής ΑΥΤΟΘΥΣίΑΣ: Ή ταν ή επί τας. Όταν η Σπαρτιάτισσα μάνα παρέδιδε την ασπίδα στον γιο της.
.
Η συμβολική κορυφή στην πυραμίδα της “σπαρτιατικής αγωγής”.
Ανάμεσα στον πρόγονο (= άμες ποκ’ άμες) και στον απόγονο (=άμες δε γ’ εσόμεθα) η “ασπίδα” (πατριωτισμός- η συνείδηση του κοινού χρέους των γενεών).
.
Από ΠόΤΕ οι Σπαρτιάτες έγιναν “σπαρτιάτες”.
.
Η Ομηρική (Μυκηναϊκή) Σπάρτη δεν ήταν καθόλου…… “σπαρτιατική”
.
Μέσα στην χλιδή, τον πλούτο, την υλική ευζωία. Ίσως ακριβέστερο θα ήταν να λέγαμε “Πολύχρυση Σπάρτη”…
Το ότι είναι Μυκηναϊκό κέντρο δεν σημαίνει αυτόματα και πλούτο. Λ.χ δεν συμβαίνει το ίδιο στην… Μυκηναϊκή Ιθάκη.
.
Άλλωστε, όπως λέει και ο ίδιος ο Μενέλαος (Οδύσσεια, ραψ. δ) και ο πλουτισμός θέλει τον κόπο και τον τρόπο του / “ηγαγόμην=έφερα πλούτον πολλά παθών” (“τριγυρνώντας” στην Μεσόγειο, επί 8 χρόνια, μετά την άλωση της Τροίας). Σημ. Η πειρατεία ήταν συνήθης εκείνη την εποχή.
.
Έτσι βλέπουμε:
Ο Τηλέμαχος, παρότι βασιλόπουλο κι ο ίδιος, μένει έκθαμβος από την λάμψη του
παλατιού του Μενελάου, σαν πρωτόβγαλτος επαρχιώτης που βρέθηκε ξαφνικά
σε πόλη με μεγάλους δρόμους και πολλά φώτα.
.
Κι έξω από το παλάτι υπονοείται μια πόλη με ωραίες απελευθερωμένες
γυναίκες (καλλιγύναικα χαρακτηρίζει την Σπάρτη ο Όμηρος / “ωριότσουπρη” μεταφράζουν Καζαντζάκης- Κακριδής).
Υπονοείται ακόμη πόλη με “έντονη”…. κοσμική ζωή.
.
“Μια χαρά περνάς Τηλέμαχε. “Ήρθες για ένα τριήμερο και… κοντεύει μήνας
στην Σπάρτη” θα πει η Αθηνά, για να προσθέσει “καιρός όμως να επιστρέψεις στην Ιθάκη, όπου αναμένονται…. ραγδαίες εξελίξεις”.
(Σημ. Βέβαια όλα αυτά, όπως έχω γράψει, υπηρετούν την “οικονομία” της Οδύσσειας και όχι τα… κέφια του Τηλέμαχου. Όπως και τα επόμενα)
.
Την ώρα που ο Εύμαιος στο καλύβι του στην Ιθάκη, στρώνει κλαδιά… αχυρόστρωμα και
όζοντα δέρματα, τίγκα στην προβατίλα, να κοιμηθεί ο…. ξένος (Οδυσσέας),
.
Την ίδια στιγμή
ο υιός Τηλέμαχος στην Σπάρτη, με προσωπική φροντίδα της Ελένης, απολαμβάνει
στα σινιέ σκεπάσματα (“ρήγεα καλά”) στις ακριβο- αρωματισμένες
κρεβατοκάμαρες και στα “τρητά λέχεα” του παλατιού “βελουδένιους ύπνους” (μετ. Κ.Κ).
Νομίζω ότι αυτά αρκούν για να μας πείσουν.
.
Κάποια στιγμή (πότε και γιατί) αυτός ο λαμπερός κόσμος καταρρέει.…!
.
Γεννιέται όμως η… σπαρτιατική αντίληψη, που επαναπροσδιορίζει τις προτεραιότητες και τις ΑΞίΕΣ της ζωής (εικόνα).
.
Από πότε λοιπόν έγιναν “σπαρτιάτες” οι Σπαρτιάτες;