.
Στην εικόνα από το διαδίκτυο, ο Δίας με την Ήρα σε στιγμές έντασης, με το νέκταρ να ρέει άφθονο. Αν η συζήτηση περιλαμβάνει και βρισιές, αυτές μόνο…. από τον Δία εννοείται.
.
Μπορεί και να της λέει: “Ήρα, αγύριστο κεφάλι. Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να σου εξηγώ ότι με….. όσες γυναίκες και να πηγαίνω, ΕΣΥ είσαι η μοναδική μου αγάπη. Κατάλαβέ το επιτέλους”.
.
Ούτε από τον Όμηρο λείπουν οι βρισιές. Ίσα ίσα ο Όμηρος έχει ένα πλούσιο υβρεολόγιο, το οποίο χαρακτηρίζεται για την ευρηματικότητα (γριά καμινού) και την ποικιλία του (δείτε “Ο Όμηρος έβριζε…. υπέροχα”).
.
Γιατί βρίζουμε. Είναι ένα ερώτημα. Στο διαδίκτυο επιχειρούνται ενδιαφέρουσες απαντήσεις. Ωστόσο έχω την δική μου προσέγγιση.
.
Αξιοπαρατήρητο πάντως ότι υπάρχουν “εθνικές” βρισιές, πέρα από τις…. κοινόχρηστες σε όλους τους λαούς (λ.χ “μαλάκας” Ελληνική, μακράν πρώτη / “σκύλας γιε” Αμερικάνικη κλπ. Όσοι γνώστες ξένων γλωσσών ας μας ενημερώσουν σχετικώς, καθαρά, χωρίς σεμνότυφες αποκρύψεις.
.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: όπως έχω γράψει σε άλλο σημείωμα, η ενημέρωση είναι ιερό δικαίωμα. Και ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ με μισόλογα και υπονοούμενα δεν ΝΟΕΙΤΑΙ. Ηθική ή Ανήθικη ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ δεν υπάρχει. Η ενημέρωση είναι μ ί α. Ε ν η μ ε ρ ώ ν ο μ α ι ΓΙΑ ΝΑ Γ Ν Ω Ρ Ι Ζ Ω (!!!).
.
Στην συνέχεια, ηθικό ή ανήθικο θα με κάνουν οι ΕΠΙΛΟΓΕΣ μου / η συμπεριφορά μου. Δική μου η Ευθύνη. Έχοντας όμως πρωτίστως σ α φ ή την ΓΝΩΣΗ.
.
Κάτι άλλο που έχει σχέση με το σημερινό θέμα (περί…. ισοδύναμων εκφράσεων), είναι ότι η εκφώνηση (εκφορά) της βρισιάς έχει “αξία”, όταν γίνεται στην μητρική γλώσσα, προκειμένου να αναζητηθεί η ισοδύναμή της.
.
Για τις ανάγκες του σημερινού θέματος μερικές από τις πιο συνήθεις και πιο… ήπιες βρισιές.
.
—“Θα μου κάνεις τα τρία δύο” (κάτι σαν…παλιό κόλπο φακίρηδων) / Γιατί όχι το αντίστοιχο ευπρεπές “δεν με φοβίζεις” ή “δεν είσαι σε θέση να με βλάψεις” ή “πρόσεξε μην πάθεις εσύ την ζημιά”
.
— “ρε, ψ@@ή του κόκορα” / Γιατί όχι “αδύναμε, τιποτένιε, ασήμαντε”
.
—“τα γράφω στ’ αρ@@@α μου” / Γιατί όχι το…αξιοπρεπές ισοδύναμο “δεν τα υπολογίζω”/ τα αγνοώ /αδιαφορώ.
.
Μπορεί τα… ισοδύναμα να ακούγονται κάπως υπερβολικώς εξευγενισμένα προς…. φλωρίστικα, αλλά κάποιες φορές “βρίζουμε” (αισχρολογούμε) κι όταν δεν υπάρχει λόγος. Αυτό πώς εξηγείται;
.
“Σ’ αγαπώ ρε…. σκατό”. θα πει, με τρυφερότητα πάντως, ο ερωτευμένος νέος στην κοπελιά του
.
Ακόμη και σε στιγμές δύσκολες “παίδες την… που@@@σαμε” / Γιατί όχι “την πατήσαμε παιδιά” / κινδυνεύουμε κλπ
.
Ακόμη και ευθυμολογώντας (!!!) πάλι προς βρισιά μεριά το πάμε. “Χεστήκαμε κι η βάρκα γέρνει”. Αυτοσαρκασμός, όταν δεν βρίσκουμε την αιτία ή πάνε στραβά τα πράγματα από επιπόλαιες ή λάθος κινήσεις μας.
.
Ή ακόμη σε κατάσταση ενθουσιασμού: “σήκωσέ το, το….. “γαμ@@@νο”….”
.
Σημείωση: Για να μην πάμε στις…. “αισχρολογίες” των Ελληνικών διαλέκτων, όμως καθόλα…. νόμιμες και κοινωνικά αποδεκτές.
.
Και φυσικά οι απορίες εύλογες: Γιατί βρίζουμε; Γιατί…. ρέπουμε στην “αισχρολογία”.
.
Αφού λέμε το ίδιο, έχουμε δηλαδή το ευπρεπές ισοδύναμο, γιατί ΠΡΕΠΕΙ να ΧΥΔΑΙΟΛΟΓΗΣΟΥΜΕ, ώστε ο λόγος μας να γίνει (=μετασχηματισθεί σε) αυτό που αναγνωρίζουμε και χαρακτηρίζουμε ως “βρισιά”.
.
Για ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ:
.
Αν ο ΣΤΡΟΣ ΚΑΝ έλεγε “Οι Έλληνες βρίσκεστε σε οικονομικό τέλμα, σε πολύ δύσκολη κατάσταση” δεν θα ήταν “βρισιά”, αλλά και θα περνούσε στο ντούκου.
.
Λέγοντας όμως “Οι Έλληνες είστε μέσα στα… ΣΚΑΤΑ”, χωρίς να είναι και πάλι καθαρόαιμη βρισιά, έχει πάντως ένα…. άρωμα “βρισιάς” και μάλιστα θα έμενε ως…. “ιστορική κουβέντα” (!!!). (Αν δεν είχε προηγηθεί μια άλλη ανάλογη).
Το ερώτημα είναι “γιατί το δεύτερο και όχι το πρώτο”;
.
Δεν απαντήθηκε όμως ακόμη το ερώτημα “Γιατί βρίζουμε, από τον….. Όμηρο μέχρι σήμερα”;
Ενδιαφέρουσα επισήμανση: Μηδέ και των “υψηλών” ΤΡΑΓΩΔΙώΝ εξαιρουμένων (!).
.
Θα το επιχειρήσουμε σε επόμενο σημείωμα….! Συνεχίζεται