Απλός – φυσικός Τριγωνισμός της ζωής; Χωρίς… Ορφικά, Πυθαγόρεια και Ελευσίνεια μυστήρια;;;
Το “3” του Ομήρου και το “3” της ζωής.
Μια σκέψη…. αποδαιμονοποίησης ενός αριθμού. Απλά και μόνο αριθμού. Ή μάλλον μιας “διαδικασίας”.
.
Παλιά, όσο θυμάμαι, ήταν το…. “τρίγωνο”. Ο “τριγωνισμός” ήταν η προσφιλής
“εξήγηση” πολλών….. μυστηρίων….!
.
Προσωπικά εδώ και πολλά χρόνια, όσα δηλαδή χρόνια
διαβάζω…. ιδιωτικώς πλεον (εκτός σχολικών… υποδείξεων) Όμηρο, “βρήκα” μια λογική εξήγηση για την… προτίμηση του αριθμού “3” και των πολλαπλασίων του.
.
Όχι τίποτε άλλο, αλλά για να μην αυτοπαγιδεύομαι και φυσικά να προσεγγίζω στο πιο ελεύθερο και…. λογοτεχνικό (!!!), τον Ομηρικό λόγο. (σε επόμενο σημείωμα θα προσπαθήσω να το τεκμηριώσω και με…. Ομηρικά παραδείγματα)
.
Πιστεύω λοιπόν ότι τον αριθμό ΤΡΙΑ στην ΤΕΧΝΗ, επέβαλε η ζωή και ο… “Ανθρωπισμός”.
Ας το δούμε πρώτα σ χ η μ α τ ι κ ά:
1) αρχικό ερέθισμα “1” (μια κουβέντα, ένα κάλεσμα, μια παρατήρηση…. και ένα
εκατομμύριο άλλα παρόμοια )
2) ανάγκη επανάληψης του ερεθίσματος “2” (λ.χ τί είπατε, τί.. είπατε;)
3) διευκρίνιση- Επικοινωνία όποιας μορφής “3”
.
(Πέραν του ότι ο αριθμός αυτός έχει κι άλλα, όπως ότι είναι το ΕΛΑΧΙΣΤΟ απαιτούμενο στήριξης, θεωρείται στην κοινή αντίληψη ως η καλύτερη τελική προσπάθεια, μετά την… 2η ευκαιρία κλπ.
.
Έτσι ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΑ, ο αριθμός “3” έγινε “ανάγκη”, μάλλον ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ασφαλούς ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ και κυριάρχησε και σε άλλους χώρους.
Αλλά και ΟΡΙΑΚΗΣ επικοινωνίας (= έκανα ό,τι μπορούσα. Το ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΥΝΑΤΟ). Από κει και πάνω, δηλαδή, περνάμε στην ψυχολογία της “ματαιοπονίας” , της περιττής πλέον προσπάθειας….!
.
Προφανώς ΥΙΟΘΕΤΗΘΗΚΕ ως δομικό στοιχείο ΑΦΗΓΗΣΗΣ και ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ και από τον (πρωτίστως) Λ Ο Γ Ο Τ Ε Χ Ν Η Όμηρο. Αλλά προπάντων ΥΙΟΘΕΤΗΘΗΚΕ από τον ΠΡΩΤΟ (δες Lesky) ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΗ, που αναγνωρίζει στον άνθρωπο το Δ Ι Κ Α Ι Ω Μ Α του “λάθους” και της “ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΗΣ”.
Ούτε τριγωνισμοί…. ούτε μυστήρια, ούτε…. δαιμονοποίηση του αριθμού.
Εξ αντιθέτου, προς ΑΥΤΟ το… περίσσευμα ψυχής και ΑΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ:
Σκεφθείτε φίλοι μου ΠΟΣΟ… κτηνωδώς “ΑΥΤΑΡΧΙΚΟ” είναι το απόλυτο “ένα” στον ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ μας λόγο, στις ανθρώπινες, όποιας… μορφής, σχέσεις:
“Θα το πω ΜΟΝΟ…. μ ί α φορά…” / “Έχεις ΜΟΝΟ…. μ ί α ευκαιρία… να πετύχεις στην ζωή σου” κλπ
Κακά τα ψέμματα: Ένα μικρό “ρίγος” κτηνωδίας του….. ΑΛΑΝΘΑΣΤΟΥ, του…. ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟΥ, του ΑΠΟΛΥΤΟΥ το νιώθουμε. Είναι έξω από τις ανθρώπινες δυνατότητες και όρια.
.
Στο επόμενο σημείωμα….τα ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ, για να πάψουμε να “περιφερόμαστε” Γ Υ Ρ Ω (!!!) από τον Όμηρο. Να μπούμε στην ψυχούλα του μέγιστου ΠΟΙΗΤΗ.