Μόνο με την έκφραση “Γλώσσα Ο μ η ρ ι κ ή , το πρώτο Ελληνικό θαύμα”, μπορεί να αποδώσει κάποιος την έμπνευση και εμμονή του Έλληνα Ποιητή Ομήρου στον εκπληκτικό πλούτο ε π ι ν ό η σ η ς γλωσσικών τύπων και την σοφά δ υ σ δ ι ά κ ρ ι τ η νοηματική τους ποικιλότητα.
.
Ας δούμε σήμερα ένα “εύκολο” παράδειγμα:
.
Όμηρος, ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΣΚΟΠΕΥΤΗΣ. Εμπιστεύεται το ΤΟΞΟ του μ ό ν ο (!) στα χέρια του ΟΔΥΣΣΕΑ (εικόνα διαδικτύου). (Συμβολισμοί πολλοί, αλλά όχι για τώρα).
.
Νυμφίος και γαμπρός
.
Άλλο το ένα / άλλο το… άλλο.
Νυμφίος= ο νιόγαμπρος, ο προ ολίγου γαμπρός, νεόγαμος
Δηλαδή νυμφίος στην αρχή του γάμου. Προ-γαμπρός (!) / Όχι ακόμη… γαμπρός.
.
Η λέξη νυμφίος υποδηλώνει την ρομαντική (άδολη, ανυστερόβουλη) φάση μιας σχέσης στο ξεκίνημα και ΠΡΙΝ την τ υ π ο π ο ί η σ ή της στην πορεία του γάμου.
.
Η λέξη νυμφίος υποδηλώνει την ρομαντική (άδολη, ανυστερόβουλη) φάση μιας σχέσης στο ξεκίνημα και ΠΡΙΝ την τ υ π ο π ο ί η σ ή της στην πορεία του γάμου.
Δηλαδή υπάρχει ακόμη η “κ ε κ τ η μ έ ν η” της ΔΥΝΑΜΗΣ της αγάπης, της εξιδανίκευσης, του κοινού ονείρου για την ζωή. Η βεβαιότητα της ισόβιας κοινής ζωής.
.
“Ιδού, ο Νυμφίος έρχεται….
.
“Για την λέξη “Νυμφίος” της Θρησκείας μας, η ταπεινή μου άποψη, στην συνέχεια.
.
Πιστεύω ότι ο όρος “Νυμφίος”, όπως αναφέρεται και νοείται, είναι Ο μ η ρ ι κ ή ς έμπνευσης (τύποις και ουσία).
.
Αποτέλεσμα δηλαδή της απίστευτης γλωσσικής ΑΙΣΘΑΝΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (το… γλωσσικό θαύμα που λέω στην αρχή) του ΟΜΗΡΟΥ, να…. διαχωρίσει εννοιολογικά τον “νυμφίο” από τον “γαμπρό”.
.
Και επιπλέον είναι ΕΥΣΤΟΧΗ επιλογή των Υμνωδών, οι οποίοι “πρόσεξαν” και αξιοποίησαν αυτόν τον διαχωρισμό, 1.000 χρόνια αργότερα (!).
.
Και λέω “εύστοχη επιλογή”, γιατί στον Όμηρο (συν) ΥΠΑΡΧΟΥΝ και οι
δύο λέξεις: “Νυμφίος” και “Γαμπρός” (γαμβρός, για την ακρίβεια).
.
Το σύντομο της “γήινης” παρουσίας του Χριστού δικαιολογεί
κατά συνέπεια τον εσαεί Χαρακτηρισμό “νυμφίος”, όπως ο Όμηρος τον προσδιορίζει και ήδη (!!!) ο ίδιος ο Όμηρος, το λέω ξανά, κάνει τον διαχωρισμό από την λέξη “γαμπρός”.
.
Πιστεύω ότι ο όρος “Νυμφίος”, όπως αναφέρεται και νοείται, είναι Ο μ η ρ ι κ ή ς έμπνευσης (τύποις και ουσία).
.
Αποτέλεσμα δηλαδή της απίστευτης γλωσσικής ΑΙΣΘΑΝΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (το… γλωσσικό θαύμα που λέω στην αρχή) του ΟΜΗΡΟΥ, να…. διαχωρίσει εννοιολογικά τον “νυμφίο” από τον “γαμπρό”.
.
Και επιπλέον είναι ΕΥΣΤΟΧΗ επιλογή των Υμνωδών, οι οποίοι “πρόσεξαν” και αξιοποίησαν αυτόν τον διαχωρισμό, 1.000 χρόνια αργότερα (!).
.
Και λέω “εύστοχη επιλογή”, γιατί στον Όμηρο (συν) ΥΠΑΡΧΟΥΝ και οι
δύο λέξεις: “Νυμφίος” και “Γαμπρός” (γαμβρός, για την ακρίβεια).
.
Το σύντομο της “γήινης” παρουσίας του Χριστού δικαιολογεί
κατά συνέπεια τον εσαεί Χαρακτηρισμό “νυμφίος”, όπως ο Όμηρος τον προσδιορίζει και ήδη (!!!) ο ίδιος ο Όμηρος, το λέω ξανά, κάνει τον διαχωρισμό από την λέξη “γαμπρός”.
.
Αυτό σημαίνει ότι τυχόν “μετάφραση” (απόδοση) της λέξης σε… “γαμπρό”, θα
ήταν ΟΥΤΩΣ ή ΑΛΛΩΣ λάθος. Η λέξη πρέπει σε κάθε περίπτωση, να παραμείνει
Αυτό σημαίνει ότι τυχόν “μετάφραση” (απόδοση) της λέξης σε… “γαμπρό”, θα
ήταν ΟΥΤΩΣ ή ΑΛΛΩΣ λάθος. Η λέξη πρέπει σε κάθε περίπτωση, να παραμείνει
ως “Νυμφίος”,
για λόγους ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ πλέον (!) ε ρ μ η ν ε ί α ς
.
και όχι (επειδή τον αποφεύγουμε) για λόγους “πεζής” καθημερινότητας, που πολλοί όροι (όπως λ.χ και ο γαμπρός) έχουν στην ομιλούμενη γλώσσα, η οποία είναι εύλογη μεν, αλλά δεν συνάδει με την ιεροπρέπεια του πράγματος.
.
Τώρα ξέρουμε γιατί.