.
Δεν συνέβη ποτέ κάτι παρόμοιο στο παρελθόν.
Ακόμη και στις πιο μεταδοτικές ασθένειες, που γνώρισε ο πλανήτης.
Ακόμη και στους πιο φονικούς πολέμους
.
Υπήρξαν μαζικοί θάνατοι, προσωπικές τραγωδίες, απάνθρωπες εξοντωτικές συνθήκες διαβίωσης…
.
Υπήρχαν όμως και δικλείδες ασφαλείας. Το όποιο “πρόβλημα” είχε πολύ
ΣΥΓΚΕΚΡΙΝΗ- ΟΡΑΤΗ αφετηρία. Άρα και προσδοκώμενο τέλος.
.
Υπήρχαν περιοχές- καταφύγια…. Ζωής. Υπήρχαν χώροι, ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΕΣ εκτάσεις, ανέγγιχτοι.
Υπήρχαν χώροι “απομονωμένοι”. Η δυσκολία “επικοινωνίας”
λειτουργούσε προστατευτικά.
Μεγάλες ομάδες ήταν αυτοσυντηρούμενες. Και με τον δικό τους τρόπο διαβίωσης.
.
Ό,τι συνέβαινε, περιοριζόταν μέσα στα όρια ορισμένων ομάδων
.
΄Ο,τι και να συνέβαινε, δεν χανόταν η αίσθηση της δύναμης της ζωής
.
Οι πόλεμοι για παράδειγμα, είχαν τραγικά θύματα, αλλά είχαν και “ήρωες”.
.
Έπασχε η Ευρώπη, αλλά όχι η Αμερική. Ή το αντίστροφο.
.
Η απλή παρουσία και η συνύπαρξη στον ίδιο χώρο (Εργασίας, διασκέδασης κλπ) δεν σήμαινε αυτόματα και επικινδυνότητα.
.
Υπήρχε φόβος, αλλά όχι και αβεβαιότητα για την υπέρβαση του προβλήματος.
.
Ο Κορωνοϊός τείνει να αχρηστεύσει την… κορωνίδα της δημιουργίας.
Σε κάποιο βαθμό, ΕΥΤΥΧΩΣ μικρό ακόμη και ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΟ, φαίνεται να το
πετυχαίνει.
.
Ο Πλανητικός χαρακτήρας του σημερινού ανθρώπινου πολιτισμού, από εχέγγυο συνοχής, αλληλοκατανόησης και κοινής προόδου, λειτουργεί σαν μπούμερανγκ εναντίον του.
.
Ο άνθρωπος, το “κοινωνικό όν” των φιλοσόφων, παγκοσμίως ΥΙΟΘΕΤΕΙ αντικοινωνικές μεθόδους για την επιβίωσή του.
.
Ο αόρατος ιός τον ΑΝΑΓΚΑΖΕΙ να ΑΠΑΞΙΩΣΕΙ και να ΑΚΥΡΩΣΕΙ τις ίδιες τις ΑΞΙΕΣ του.
.
Ο Σημερινός άνθρωπος που έφθασε στο σημείο να “κοιτάζει” το ΔΙΑΣΤΗΜΑ, να “χαρτογραφεί” το…ΣΥΜΠΑΝ, να αναζητά το “ΣΩΜΑΤΙΔΙΟ του ΘΕΟΥ”, μοιάζει ανήμπορος και προπάντων φοβισμένος και αβέβαιος.
.
Υ.Γ Υπάρχει πάντως μια… βεβαιότητα. Ο άνθρωπος θα βγει (ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ) ΝΙΚΗΤΗΣ και απ’ αυτήν την περιπέτεια.
.
ΠΟΣΟ πιο ΣΟΦΟΣ όμως;
.
Αυτό ακριβώς είναι το ζητούμενο από την εποχή του Έλληνα Ποιητή ΟΜΗΡΟΥ
.
“αισχρόν δήρον τε μένειν, κενεόν τε νέεσθαι” (ΙΛΙΑΔΑ).
.
(Παρότι νοηματικά κατώτερη και ελλιπής, η “κατά λέξη” μετάφραση:
“Είναι ντροπή να μένεις κάπου πολύν καιρό και να επιστρέφεις άδειος”).