Εικόνα από το Διαδίκτυο. ΑΝΤΙΓΟΝΗ Σοφοκλή: “Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά φέρνει τους μαθητές κοντά στην αρχαία Τραγωδία”. Εξέλιξη Θεάτρου σημαίνει πρωτίστως “σκηνική έμπνευση¨.
.
Η συζήτηση, η κουβέντα: Τί είναι το λοιπόν η ΤΡΑΓΩΔΙΑ μεγάλε; Για κάντο λιανά
να το καταλάβουμε;
.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ: Η τραγωδία είναι μίμηση (προσομοίωση) πράξης σοβαρής και
ολοκληρωμένης
.
(Σημείωση δική μου. Πράξη ΑΥΤΟΤΕΛΗΣ. Όχι…. σίριαλ. Στην ΤΡΑΓΩΔΙΑ τα ΠΑΝΤΑ αρχίζουν και ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ σε μία μέρα. Την ΙΔΙΑ μέρα.
.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ:
Ο ΟΙΔΙΠΟΔΑΣ το πρωί διερωτάται ποιος ο αίτιος του κακού που βρήκε την πόλη
και προς… την δύση του ήλιου “μαθαίνει” ότι αίτιος είναι αυτός ο ίδιος)
.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ: Ο λόγος της τραγωδίας είναι λόγος εμπλουτισμένος με
διάφορα…. «καρυκεύματα που τον νοστιμίζουν».
(Σημείωση δική μου: ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ πιο απλός, πιο σημερινός δεν γίνεται).
.
Tο κάθε, πάντως, είδος αυτών των…. «καρυκευμάτων»
χρησιμοποιείται ΧΩΡΙΣΤΑ, στα διάφορα μέρη της Τραγωδίας.
.
(σημείωση δική μου.
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΓΛΩΣΣΙΚΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΗΣΗ
της παλιότερης μορφής της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ μας ΓΛΩΣΣΑΣ, εποχής ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ.
.
ΤΟΤΕ ΝΑΙ. Η Τ Α Ν…..σούπερ Γλώσσα.
.
ἔστιν οὖν ἡ τραγῳδία μίμησις…. ἡδυσμένῳ λόγῳ…. χωρὶς ἑκάστου τῶν εἰδῶν….
.
(Θυμάστε οι κάπως παλιότεροι: Το μάθαμε απ’ έξω, πήραμε καλό βαθμό στα…αρχαία,
περάσαμε εξετάσεις κλπ, χωρίς να καταλαβαίνουμε τί λέμε, ούτε ΤΟΤΕ ούτε ΤΩΡΑ).
.
ΣΗΜΕΡΑ πάντως ΣΙΓΟΥΡΑ δεν…λέει ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ, ο αρχαιότροπος περίφημος “ορισμός”
.
ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ βεβαίως ΥΨΙΣΤΗ ΓΛΩΣΣΙΚΗ μας ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ, ΟΝΤΩΣ ΜΟΝΑΔΙΚΗ,
αλλά για τα “ΠΑΝΩ” ράφια. Τους “ειδικούς”. Την ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ.
.
διαρκής ΤΡΟΦΟΔΟΤΗΣ της ΟΜΙΛΟΥΜΕΝΗΣ, για τις ΣΧΟΛΙΚΕΣ αίθουσες.
.
ΠόΤΕ θα απαλλαγούμε από την δαιμονοποίηση των…. “αρχαίων Ελληνικών” και θα στρέψουμε όλη την ΕΓΝΟΙΑ μας στην ενιαία ΟΜΙΛΟΥΜΕΝΗ Γλώσσα μας. Το βλέπω κομμάτι δύσκολο.
.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ: Στην ΤΡΑΓΩΔΙΑ η μίμηση δεν γίνεται με απαγγελία,
αλλά με το να παρουσιάζονται οι άνθρωποι, που είναι το αντικείμενο της μίμησης,
ΣΑΝ να δρουν- ΣΑΝ να είναι παρόντες οι ίδιοι.
.
(Σημείωση δική μου. Δηλαδή ΔΕΝ…ΑΚΟΥΜΕ απλώς “η δολοφονία” του ΑΙΑΝΤΑ, αλλά ΒΛΕΠΟΥΜΕ στην ΣΚΗΝΗ τις αντιδράσεις, διαμαρτυρίες του “δολοφονούμενου” ΑΙΑΝΤΑ.
.
Η “ικανοποίηση του ματιού”- δες παρακάτω- η ΕΠΙΔΡΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑ της ΘΕΑΣΗΣ= η δύναμη, από ΤΟΤΕ, της ΕΙΚΟΝΑΣ- ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ, είναι που
ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΕΙ το δράμα- ΘΕΑΤΡΟ=ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ-από τις προηγούμενες…ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΕΣ ΜΙΜΗΣΕΙΣ, λ.χ ΕΠΙΚΗ, ΛΥΡΙΚΗ Ποίηση, όπου ΕΝΑΣ, δηλαδή Ο ΠΟΙΗΤΗΣ, αφηγο-μιμείται τους πάντες).
.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ: Διεγείροντας η τραγωδία τα ψυχικά πάθη της συμπόνιας και του
φόβου, φέρει εις πέρας την ΚΑΘΑΡΣΗ (Λυτρωτικό προβληματισμό, Λυτρωτική
ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ) των τάδε τάδε συγκεκριμένων πράξεων-παθημάτων
.
Όταν λέω «λόγος εμπλουτισμένος με διάφορα καρυκεύματα που τον ΝΟΣΤΙΜΙΖΟΥΝ»,
εννοώ τον λόγο που έχει ρυθμό, αρμονία και μέλος.
.
Και όταν, πάλι, λέω
.
«με τα διάφορα είδη ΚΑΡΥΚΕΥΜΑΤΩΝ να χρησιμοποιούνται ΧΩΡΙΣΤΑ»,
.
εννοώ ότι κάποια παρουσιάζονται μόνο με ΕΜΜΕΤΡΟΥΣ στίχους,
ενώ κάποια άλλα με λόγο συνοδευμένο, από μουσική.
.
(Και κλείνω σαν σε συμπέρασμα):
Επειδή λοιπόν τη μίμηση την κάνουν με δράση, υποχρεωτικά ένα ΒΑΣΙΚΟΤΑΤΟ
μέρος της τραγωδίας θα είναι (ΕΚΕΙΝΑ) τα στοιχεία της παράστασης
που…ΙΚΑΝΟΠΟΙΟΥΝ το ΜΑΤΙ (=ΣΚΗΝΙΚΗ Εικόνα, ανα-ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ).
.
ΥΣΤΕΡΑ (!) έρχεται η μουσική και το ύφος του λόγου.
.
Αυτά είναι τα μέσα τα οποία κάνουν (μετασχηματίζουν) τη ΜΙΜΗΣΗ
(προσομοίωση ενός παρελθοντικού θέματος)…. σε ΘΕΑΤΡΙΚΗ
ΤΕΧΝΗ.
.
(Σημείωση δική μου.
Δηλαδή στο πιο απλό, η ΤΡΑΓΩΔΙΑ είναι ένα συμφωνημένο επιδραστικό παιχνίδι, ανάμεσα στον ποιητή και τον…. ΘΕΑΤΗ).
.
ΠΗΓΗ “Πύλη για την Ελληνική Γλώσσα “. Σε πλάγια γραφή, η αυτούσια ΑΠΟΔΟΣΗ
του αρχαίου Ελληνικού λογου, με όρους της
ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΟΜΙΛΟΥΜΕΝΗΣ ενιαίας ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ Γλώσσας από τον
ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΥΠΟΥΡΛΗ.
.
Οι δικές μου παρεμβάσεις σε παρένθεση, για να μην…χρεώνονται στον μεταφραστή.
Video link